Iepenstad

Volgens Eddie Blankers is Amsterdam een iepenstad. Historisch gezien is dit te verklaren: de iep is een boom die tegen zout water kan en vroeger stond in het IJ en in de grachten zout water. De iep kan ook goed tegen lawaai, verkeer en grondwerkzaamheden, de reden dat in heel Amsterdam en zeker langs de uitvalswegen iepen staan. Het is ook een prachtige boom, met een brede en dichte kroon. Het is de boom aan de grachten en op de Weesperzijde. De sectie bomen werd in 1946 opgericht om het grote aantal bomen dat tijdens de hongerwinter was verdwenen (van de aanvankelijk 70.000 bomen waren er in 1946 nog 30.000 over) her aan te planten. De gemeente Amsterdam koesterde de iep - zodra een iep verdween werd een jonge iep geplant. Rond de grachtengordel is de iep prominent aanwezig. De Weesperzijde en de Amsteldijk kennen nog steeds een iepbeplanting, met bomen van meer dan 100 jaar. Ook de Middenweg en de Linaeusparkweg hebben veel iepen en rond het Oosterpark werd een kring van iepen geplant. De iepenziekte is in Amsterdam teruggedrongen. Toch waren er problemen: de overschakeling naar aardgas in de jaren zeventig en de verzakking, bijvoorbeeld in het Oosterpark, maakten veel slachtoffers onder de bomen,. Eddie Blankers is inmiddels gepensioneerd en zet zich nog steeds in voor zijn bomen. Bomenliefhebbers kunnen altijd een beroep op hem doen.
Literatuur: Bomenroute Amsterdam - stadsdeel oost (nummer 11) en Waardevolle bomen in Amsterdam - stichting Stoa 1975