Een Haarlemmer in Oost

Wandelend door het Oosterpark loop ik te genieten. Ik kijk mijn ogen uit, naar de mensen die op een handdoekje liggend in zwemkleding van de zon genieten, een balletje trappen of met elkaar een diepzinnig gesprek voeren. Wat een verschil met bijvoorbeeld de Haarlemmer Hout in Haarlem waar ik vlakbij woon. Als je daar op een mooie dag doorheen loopt, zie je hooguit iemand zijn hond uitlaten of stijfjes op een bank zitten. Hier in Amsterdam is een park, zoals het Oosterpark, voor de één een soort achtertuin en voor de ander een ontmoetingsplaats, kortom het park wordt gebruikt. In Haarlem wordt een park ook wel eens gebruikt, maar enkel bij festivals, zoals Bevrijdingspop. Dan lijkt het net het Oosterpark met het Rootsfestival. Maar normaal gesproken heeft een park in Haarlem meer een modeltuinfunctie waar je dus naar kijkt en de bordjes: 'VERBODEN ZICH OP HET GRAS TE BEGEVEN' nog maar net ontbreken. Het Oosterpark heeft ook plek voor de constant dorstigen, die daar op een bankje hun biertje of zo drinken. Geen mens die zich daaraan stoort. Het kan allemaal, tegelijkertijd en door elkaar heen, zonder donder en geweld. Ik kom nu al vier jaar in Amsterdam-Oost en begin de Oosterparkbuurt goed te kennen en ervan te houden. Er gebeurt altijd wel wat, de ene keer leuker dan de andere keer, maar nooit saai.