De Magirusladder

Intussen zaten er al enige tijd brandweermannen op het dak. Ze waren gereed om te gaan blussen, maar wachtten op water. Na haast eindeloos wachten begon men met het blussen. Maar nu was de waterdruk weer zo groot, dat de enkele brandslangen kapot sprongen. Dit herhaalde zich enkele malen, waardoor het bluswerk ‘een aanmerkelijke vertraging’ opliep.
Na verloop van tijd verschenen er ook twee motorspuiten die dienst hadden gedaan in de Ingogostraat. Ook de ‘Magirusladder’ was inmiddels gearriveerd. Snel klom een brandweerman naar bove en begon met zijn spuitwerk.
De taak van de brandweerlieden op het dak was niet makkelijk. Zij vingen massa’s water op van de spuitgast op de Magirusladder.

Na al deze genoemde problemen werd de brand uiteindelijk geblust en kon het sein brandmeester worden gegeven. Helaas konden de zolder(woon)kamer van de bewoner van drie hoog niet worden gered. Hetzelfde ging op voor de bergzolders van de overige bewoners van nummer 100. De brand was ook door het plafond van de derde verdieping geslagen, waardoor ook in die woning het een en ander verbrandde. Verder was er door al het bluswerk veel waterschade (in het gehele perceel van nummer 100). Gelukkig zijn alle bewoners verzekerd.

De brand was ontstaan op de zolder van een bewoner die op de eerste verdieping woonde. Eén van de huisgenoten was om ongeveer 9 uur op de zolder geweest om kolen te halen. Om zichzelf bij te lichten had hij een brandende kaars meegenomen. Op onverklaarbare wijze heeft er enig brandbaar materiaal brand gevat. Het gevolg is een grote schade en een aantal bewoners die nu zonder woning zitten.

De verslaggever besluit met: “Het spreekt vanzelf dat op het terrein van den brand weer heel wat politie aanwezig was, die het publiek natuurlijk in zenuwachtige toestand bracht.”
Bron: De Tribune van 7 december 1921.