Martha
Eind juli 1945 krijgt Martha Belinfante-Dekker via het Rode Kruis bericht dat Daniël op 27 januari 1945 is gestorven. Zij schrijft dan in haar aantekeningen: "Ik hoor het einde Juli 1945, alles is leeg – huisraad weg…. Ik zit in een leeg huis, alles is stil. O God, waarom is dit vreselijke lot mijn deel”. Persoonlijke bezittingen zijn tot nog toe niet teruggevonden; zij zijn waarschijnlijk in de Tweede Wereldoorlog door de bezetter geroofd.
Daniël
Zijn composities heeft hij in 1941 bij vrienden in veiligheid gebracht. In Martha's aantekeningen vinden we de volgende tekst: "17 Feb. 1941 brengen we ons werk naar vrienden, omdat overal gekletst wordt en Jodenvervolgingen dreigen. Mijn God, wanneer wordt de mensch Mensch? Wanneer eindigt de waanzin van bloedrode hartstocht en grauwe vernieling?" Jaartallen op de werken tonen aan dat Daniël in het begin van de oorlog nog veel componeerde. Zijn laatste werk, de ‘Polyrhytmische Etude’ no. 3, dateert van augustus 1943; kennelijk heeft hij ook na 1941 zijn recentere composities nog in veiligheid kunnen brengen. Na de oorlog doopte Martha de muziekschool om tot "Muziekschool Dan. Belinfante" als eerbetoon aan haar overleden echtgenoot, volgens de website: Cellosonate style="color:green;" althans (feitelijk al in 1939!).
“Voor Dan”
Voor Daniël schrijft zij een aantal gedichten. Een van deze gedichten is: Voor Dan:
Nu tuimelt licht door hoge blanke ruiten
en tovert flitsen op het theeservies
de plant die in de tuin tot volle wasdom wies
behoeft hier slechts een straal van ergens buiten.
Het ronken van een motor, afgedempt,
Dringt door de muren als verwijderd zingen
Een wazig aquarel zijn alle, alle dingen
op vrede en verdieping afgestemd.
Straks zal jouw welbekende stap niet klinken
Geen deur zal zacht-behoedzaam open gaan
Dit schone uur zal dof in eeuwigheid verzinken
Want hitler heeft zijn duivels werk zo goed gedaan.