Lid van de CPN

Aan het begin van de oorlog studeerde ik nog (viool) aan het Conservatorium. Ik maakte daar kennis met een jongen die contrabas studeerde. Hij was lid van de Communistische Partij Nederland (CPN), ook van de illegale CPN. Hij heeft mij op een gegeven moment benaderd en vertelde dat hij een vriend had die kunstschilder was. Hij vroeg of ik die vriend vioolles wilde geven in ruil voor een schilderij. Die schilder zou dan een portret van mij schilderen.
Op zich was ik al heel verguld dat ik contact had met een kunstschilder. Als jochie vond ik dat al geweldig. Ik ben dus naar die schilder gegaan, hij woonde in de IJsselstraat (nummer 27 meen ik). Die schilder, dat was Cor Basart. Cor was al lid van de CPN, tijdens de oorlog ook van de illegale CPN.

In zijn voorkamer had Cor zijn atelier, daar gaf ik ook de vioollessen. Ik heb dat een aantal jaren gedaan. In die periode heeft hij meerdere portretten van mij gemaakt. Ik heb meerdere keren geposeerd, maar zelf heb ik nooit een portret gehad. Waar ze trouwens gebleven zijn? Ik weet het niet. Hij heeft ook tientallen tekeningen gemaakt van mijn handen, voorstudies waren dat. Cor zat zelf nog op de Kunstacademie.
Door Cor ben ik ook bij de CPN terecht gekomen. In eerste instantie deed ik wat kleinere klusjes voor Cor. Nadat ik min of meer was ‘gekeurd’ werd ik gevraagd om lid te worden van de illegale CPN. Gezien de eerst anti-joodse maatregelen was ik niet moeilijk over te halen.

Eén van mijn eerste klusjes (nog voordat ik lid werd) was het strooien van kopspijkers op de Muiderstraatweg. Ik wist dat de Grüne Polizei daar elke ochtend, vanaf het Koloniaal Instituut waar ze gelegerd waren, overheen fietste richting Het Gooi. Gevolg: een hele groep Groenen met lekke banden.