Gedichten uit en over de oorlog.

. Mijn moeder heeft altijd al gedichten geschreven, maar ze heeft niet alles bewaard omdat sommige te persoonlijk waren, vermoed ik. Taal was 'echt haar ding', om een eigentijdse uitdrukking te gebruiken. Ze was in veel opzichten een woordkunstenaar en heeft het met louter zelfstudie tot free-lance vertaalster gebracht. Het meeste plezier had ze aan de kinderboeken die ze heeft vertaald, zoals de jeugddetectives van E.W. Hildick van Uitgeverij West-Friesland, bijvoorbeeld. Met Sinterklaas en speciale gelegenheden kwam haar schrijf-en dichtader trouwens ook uitstekend van pas! We belden of schreven elkaar dikwijls over grappige taalfouten, verschrijvingen of mooie vertalingen of werkelijk dwaze vertaalfouten. Bovendien hadden we een geweldig arsenaal aan rare gezegdes en woorden uit de kronkels van Simon Carmiggelt tot onze beschikking! Veel uit zijn stukjes is deel geworden van onze woordenschat, zodat we daadwerkelijk aan een half woord genoeg hadden om te weten wat de ander bedoeld!
Behalve alle leuke en geestige dingen die we met elkaar hadden, zal ik haar altijd dankbaar zijn voor de manier waarop ze ons bewust heeft gemaakt van leven en welzijn; ons heeft aangemoedigd om te lezen, om kritisch na te denken, om respect te hebben voor de mening van anderen. Politiek is ze altijd zeer bewust geweest en toen ze zelf niet meer naar de stembus kon gaan, moest ik haar stem uitbrengen per volmacht. Voor het kiesrecht is hard gestreden, hield ze ons voor, dus het is een voorrecht te mogen stemmen. We discussieerden over politiek en alles daar omheen, omdat politieke beslissingen ook het leven van alledag en de toekomst zwaar beïnvloeden. Al vanaf dat ik heel jong was liep ik mee met de stille tocht en de twee minuten stilte op de Dam in heel Nederland zal ik voor altijd respecteren, in het besef wat er kan gebeuren als je klakkeloos gelooft in wat een ander je voorkauwt. Ook de geschiedenis van de Dokwerker en de herdenking aldaar was deel van mijn opvoeding. Zelf denken, je bewust zijn van de geschiedenis, vragen stellen, kritisch durven zijn... Wat een kostbaar goed dat is, heb ik wel ondervonden tijdens bezoeken aan de familie van mijn man in de DDR. Dan merk je pas goed hoe dankbaar je kunt zijn dat je uit een land komt waar vrijheid in woord en geschrift gemeengoed is.
.