Eiershampoo

Eiershampoo, je kent die wel; uit zo’n kleine, plastic rechthoekige, doorzichtverpakking, waar je met een schaar het puntje van af moest knippen en die zo lekker rook dat het wel moest proeven.
Later pas begrepen dat daar de uitdrukking ‘’het schuim stond hem op de lippen’’ vandaan gekomen moest zijn, zo verleidelijk rook dat spul!
Als beloning na zo’n wasteilavontuur werd je dan in je ukkiesoverall gehesen en als je echt geluk had mocht je met een grotemensenhamer spijkers met koppen slaan in een paar door de zon verbleekte planken. Weer blèren natuurlijk, maar dan om het echie; godsammedegodse, wat deed dat venijnig scherp pijn, zo’n met veel verve uitgevoerde mokerslag op je prille fikken! Had je ook naderhand nog erg veel plezier van als, nadat die nagel eerst geel, vervolgens een diep blauw en daarna een bijna oranje gloed vertoond hebbende en tot slot een op voornoemde shampoo gelijkende kleur aannam en er op een gegeven moment afgetrokken moest worden, onder het moto ‘’hij is er nu toch bijna af”.
Nou, mooi niet!
En dan was er ook nog die geheimzinnige man, rond de kortste dagen voor de kerst, waarvan de buurt nooit wist of hij nou een kinderlokker was of het alleen maar goed bedoelde, terwijl hij jou als onwetende peuter vriendelijk toelachte in het mistige licht van zijn verweerde carbidlamp, en je met donkerbruine stem toegalmde: “ Zo, en geef nou dat stokkie maar aan Rene Parree!“
Hetgeen geschiedde.

Erik Bouwman

-----------------------------------------

Terug naar de "index" van "Het estafettestokje"