Ja mensen, na de nostalgie over ‘De spaarbank voor de Stad Amsterdam’ weer even terug naar mijn dorp, ‘De Wetbuurt’. Alhoewel het met het Amsteldorp bijna bij de stad hoort, blijft het toch de Watergraafsmeer, daar bij een eventuele dijkdoorbraak de stad toch lekkere droge voeten blijft houden en wij bootje kunnen varen.
Maar nu mijn verhaal.Toen ik daar nog woonde werd er rondom de buurt met karretjes op rails het land opgehoogd met zand en sommige delen opgespoten. Ik was toen nog een kind maar kan het mij nog goed herinneren. Het kwam net vóór of in het begin van de oorlog gereed.Een geweldig speelterrein was dit voor de buurt en ook de mensen die naar de tram bij het Amstelstation gingen moesten over het zand. Bij regen was het hier en daar wel aanmodderen.Ik kan mij nog herinneren dat het J.O.S bestuur het voor elkaar heeft weten te krijgen, dat er een sloot voor de afwatering gegraven mocht worden. Twee mannen hebben dat met een schop gedaan en zover ik dat mij nog kan herinneren waren dat onze buurmannen de heer van Diemen uit de Reaumurstraat en de heer Rijt uit de van Guerickestraat.
Door mijn jonge leeftijd was ik een meelopertje van de grote jongens. Wij hadden ronde golfplaten van de jongens van de Ringdijk gepikt en daar een hut van gemaakt. Later heeft de groenteman Deetman ze weer gebruikt voor een stal op de hoek Dulongpad-Fahrenheitstraat.Zo zie je beste mensen, over hergebruik gesproken.Deze platen kwamen, dacht ik, bij het zoeklicht van die Duitsers vandaan…….kwamen van het zand van de Ringdijkers………naar ons zand…..en belandden als onderkomen voor het paard van Deetman.Ik was nog niet zolang geleden in de Wetbuurt en al is het Amsterdam, het blijft toch een dorp, de mensen die ik daar gesproken heb, hebben dat gevoel ook.Ik wens ze daarom ook veel woonplezier.