Heerlijke gedachten (25)

Waarom zijn de huisjes aan de Ringdijk afgebroken ?

Verteller: Joop Jansen
Auteur: Joop Jansen
Schagerlaan, Ringdijk

Er is niets voor in de plaats gekomen.

Ringdijk met de schoenmakerij van Paul Ekelschot op nr. 71 - 1957 .<br />Foto: Loes Ekelschot

Ringdijk met de schoenmakerij van Paul Ekelschot op nr. 71 - 1957 .
Foto: Loes Ekelschot

Alle rechten voorbehouden

Ja mensen, hier ben ik dan weer. Het is toch een fijne site om je gedachten eens te spuien over wat je in de loop van je leven heb verzameld en je geheugen bijna overvol doet overlopen.

Zo blijft het mij een doorn in het oog en misschien ook in die van u, dat de gemeente de huisjes op de Ringdijk en de Schagerlaan, vanaf de Vergulden Eenhoorn, heeft doen verdwijnen. Waarom ? Is een goeie vraag. Er is niets voor in de plaats gekomen. Ho….Ho…gaat u zeggen en dat gebouw van vier verdiepingen hoog, waar Cemsto op staat, dan ?

O.k, u hebt gelijk en Casa 400, die de Schagerlaan blokkeerde, allemaal waar, u hebt gelijk.
Prachtige functionele gebouwen, maar mooi ? Van mij en misschien ook van U: afbreken die betonnen gebouwen en dan verder laagbouwwoningen ervoor in de plaats zetten. Dat vergoedt niet wat de gemeente heeft afgebroken, maar tast de Watergraafsmeer niet aan en dan als naam Schagerdorp. Potdorie, ga ik mij toch weer als projectontwikkelaar vertonen en daar zal de gemeente blij mee zijn. Die denkt natuurlijk: Kerel, bemoei je er niet mee en blijf in je eigen Hoofddorp.

Ik heb mij een paar weken geleden al eens geuit over de ‘Vergulden Eenhoorn’ en misschien weet u wel, wie dit gebouw heeft laten bouwen maar wil ik het u toch nog eens vertellen.

In het jaar 1702 liet Jan van Meeckeren het als buitenverblijf bouwen, hij was chirurgijn (dokter) en in die jaren was dat wel iemand waar je tegen op zag. Als gevelsteen koos hij voor de vergulden eenhoorn en verwees daarmee naar de medicinale kracht.

Daarna is het een boerderij geworden en in onze jaartelling een buurtcentrum. En ik hoorde
vertellen, dat ze het nu tot een café willen laten degraderen en als de nieuwe eigenaar dan ziet dat het niet loopt, slaat de verloedering weer toe en zijn wij terug bij af.

Waarom geen dokterspost ?....O…Jansen, je gaat weer als projectontwikkelaar beginnen en je hebt daar totaal geen verstand van. Daar moet je een schoolopleiding voor gedaan hebben, kerel. Goed, u heeft gelijk, maar ik wil u toch nog even vertellen, dat ik nog niet zo lang geleden bij mijn zwager Ad Ekelschot was. Die is geboren als jongste zoon van de schoenmaker Paul Ekelschot en hij woonde op de Ringdijk 71.

Hij vertelde mij dat vele huisjes vanaf de ‘Vergulden Eenhoorn’ tot aan de Schagerlaan door twee gezinnen bewoond werden. Men was zeer klein behuisd en als zij niet waren afgebroken hadden ze nu dienst kunnen doen als studentenhuizen en zou de stad een stukje geschiedenis rijker zijn geweest. Maar gedane zaken nemen geen keer.

Alle rechten voorbehouden

1839 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Vergulden Eenhoorn - 2005 .<br />Foto: Jo Haen ©

Vergulden Eenhoorn - 2005 .
Foto: Jo Haen ©

Alle rechten voorbehouden

5 reacties

Voeg je reactie toe
Ann Killens

Ringdijk67

Mijn opa & Oma woonde op de Ringdijk nr.67. De kruidenierswinkel was er naast.

Mijn Opa zijn naam was Paul Siegmann en zijn vrouw Tijmentje van der Wal. Zij kwam uit Huizen. Ze hadden 1 zoon genaamd Paul.

Die huisjes op de Ringdijk leken klein aan de voorkant, maar ze waren behoorlijk groot van binnen.

Al hoe wel wij op de Transvaalkade woonde bij de Wibaut straat in de oorlog woonde wij bij onze Grootouders.

Mijn Opa had een mooie tuin met grote cactussen, bramen , vergeetmenietjes enz.

Hij  hield ook postduiven en op Zaterdag mochten wij absolute niet in the tuin want die vogels moesten binnen komen en dat bandje om hun been moest in de klok.

Mijn Oma overleed in Februari 1955 en we gingen met die mooie begrafenis koets en kleine koetsjes er achter aan naar Zorgvliet.

Mijn Opa overleed in Mei 1966 en vaak denken we nog aan hem want hij wist overal raad op. Van banden plakken tot het maken van daken.

P.E.Fijma

Chris Eekelschot, Schoenmaker bij Renault Nederland...

Hallo, Pracht verhaal en heel herkenbaar. Ik woonde van mijn geboorte tot mijn 19e in de Transvaalstraat, zag de Nobelweg komen, de houten brug Schalk Burgerstraat vervangen, de Scouting komen en verdwijnen; uiteindelijk ging ik bij Renault-Nederland werken in het magazijn. Ook Chris Eekelschot werkte daar als embaleur, inpakker van auto-onderdelen, maar was voor die tijd ook schoenmaker geweest, woonde ooit in de Schagerlaan en verhuisde naar de Transvaalkade, Na de koffie bij Renault, gooiden wij de lege kopjes naar Chris, die ze -na onze kreten; "Vangen Chris" feilloos uit de lucht opving......Achter de Vergulde Eenhoorn liep/loopt een ächterompaadje naar de Janes Wattstraat. Ik fietste ooit daarover, toen ineens een "vriendje" achterop mijn fiets sprong; ik verloor mijn evenwicht, viel met vriend en fiets zijwaats in de gitzwarte stinksloot, 1.5 meter lager. Gelukkig kon ik mij douchen bij een buurtbewoonster die ook een gezellige middag had. Ik ging naar huis en daar wachtte mij wederom een pak op mijn lazer....!

mariondeboer-schreuder

ekelschot

ik weet nog ekelschot op de ringdijk schoenmaker.in de jaren 50-60. jaren later in heemskerk komen wonen en in beverwijk orthopedisch schoenmaker:ekelschot....met een foto van z'n opa op de ringdijk ...amsterdam. grappig vindt ik.

joop jansen 32

je ziet elkaar weer bij een begrafenis.

Zo brave borsten en borstinnen,
Mijn ontbijt naar binnen gewerkt,mijn ogen met de hersens,wat er ook voor door moet gaan, bevredigd,
door mijn krant ,de Telegraaf, te hebben gelezen,mijn dagelijkse douche genomen,om het vuil van de opgelopen vorige dag te hebben geschrobt,zit ik weer achter de P.C.
Na al de plechtigheden die bij een begrafenis horen,gaat het hele gezelschap nog een kopje koffie drinken,met een gesprekje hier en daar.
Na jaren elkaar niet meer gezien te hebben,herkennen neven en nichten mij ,ondanks ik toch ook al een oude kop gekregen heb,mij wel,maar ik hen niet.
Het zijn namelijk ook kerels en nichten van boven de 50 jaren geworden.
Daar tref ik ook nichten en neef van de kant van Ekelschot aan ,waar mijn zwager oom van is.
Deze mensen ,mij totaal onbekend,vertelde :
Ik ben de dochter van Jan en ik de dochter van Paul enz.
Al deze ouders waren overleden en wist ik hen wel te vertellen ,dat Jan de oudste zoon piano speelde en Paul later in de Kaverstr. woonde.
Ook een zwager van mijn zwager en geen familieband van mij,getrouwd met mijn zwager zijn liefste zuster,dus haar meisjesnaam is ook Ekelschot,Joop Hondeman,heb ik nog gesproken ,met ook weer een dochter van hem.
Kunnen jullie mij nog volgen ?
En zo neem je dan weer afscheid van elkaar en wens het beste met veel gezondheid toe.
groetjes Joop Jansen 32

joop jansen 32

iedereen en alles komt aan de beurt.

Ja brave borsten en borstinnen,
Hier is die kwebbel weer en komt mij de fam. Ekelschot weer voor de geest.
Ik heb namelijk gisteren mijn zwager Ad Ekelschot de jongste zoon van de toen bekende schoenmaker op de Ringdijk Pauw Ekelschot begraven.
Pauw Ekelschot,getrouwd met Katrin Rijkers,als meisje woonde zij op de Pauwenlaan,hadden 12 kinderen,welke in dat huisje met de schoenmakerij op de Ringdijk 71 allen zijn groot gebracht.
Dag en nacht schoenen maken,bewijze van spreken heb vader Ekelschot zijn gezin groot gebracht.
De jongste zoon Ad,mijn zwager geworden, is op dansles bij de dansschool Zandman op de Amstel.
Nu zijn deze huizen allen afgebroken en heeft de gemeente Amsterdam daar het stadhuis met de stopera laten bouwen.
Daar ontmoet hij een meisje en zij stelde zich voor met haar voornaam Lenie.
Hij dacht en hoorde Klène en ik heb een lot uit de loterij,een dochter van de dropfabriek Klène !
Maar zij was de dochter van een spoorman Valk en heette dus Lenie Valk.
Zij zijn getrouwd en hebben op dat zelfde adres Ringdijk mogen inwonen.
Inmiddels waren de andere kinderen al het huisje uit gevlogen om ook een gezin te stichten,daar kom ik, later op terug.
Dus mijn Zwager met mijn zwagerin woonde dus op de Ringdijk bij zijn moeder en nog een zus in.
Joop....zwagerin heet schoonzuster...ja...dat weet ik ook wel,maar vind dit prettiger klinken en laat deze kwebbel nu even gaan.
Een noodlottig ongeluk heeft het leven van Ad zijn vader doen beeindigen en heeft zijn broer Paul de zaak van zijn vader over genomen.
Afijn het gezinnetje krijgen daar twee zonen,hij is inmiddels bij zijn andere broer Martin gaan werken,die ook een schoenmakerij in de Pretoriusstr, had.
Om kort te gaan.
Door aangekondigde afbraak van deze huisjes is het gezinnetje verhuisd naar nw-West en krijgen daar nog een dochter.
Het gezin van Pauw Ekelschot zijn nu op een broer en twee zusters na ,allen overleden en is deze generatie,waar ik natuurlijk ook bij hoor,vertrokken naar de eeuwige jachtvelden.
Zo zie je jongelui,aan alles komt een eind en komt er weer nieuw te voorschijn.
Bij het vervolg van deze geschiedenis,straks........:
Je ziet elkaar weer bij een begrafenis.
groetjes Joop Jansen 32