Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.
Herinneringen aan de Fraunhoferstraat
Achter het huis was een voor Amsterdamse begrippen grote tuin
Mijn ouders kwamen in augustus 1940 in de Fraunhoferstraat op nr. 37 wonen. Het huis werd toen nog geverfd en behangen door de verhuurder, die boven ons woonde.
Normaliter hebben deze beneden woningen 3 slaapkamers, maar bij die van ons was er een muur weggehaald anders kon het lits-jumeaux met toebehoren er niet in, zodat er 2 slaapkamers overbleven. In de grote slaapkamer werd een vaste kast tot een douche omgebouwd, wat voor die tijd niet vanzelfsprekend was. Daarvoor werd de vloer extra gestut, net zoals in de woonkamer. Mijn vader was lid van de aquariumvereniging van Artis en een groot aquarium met nog stopverf en pekelverwarming stond in onze huiskamer te pronken.
Grote tuin
Achter het huis was een voor Amsterdamse begrippen, grote tuin. Als je eenmaal achteraan was met tuinonderhoud, kon je weer vooraan beginnen, zuchtte mijn moeder wel eens, Ze werd er ook niet vrolijker van als wij weer eens met modder aan de voeten door het huis banjerden. Aanvankelijk woonden mijn ouders daar met de broer van mijn moeder F.J.C. v.d. Weide, zijn vrouw W.J.C. Zegers en stiefkind F. Kok. Later toen mijn tweede oudere broer geboren werd, werd het huis te klein en hebben mijn ouders het hele huis betrokken.
In die tijd (inmiddels medio 1955) kwam de melkboer aan de deur. Hij had een loper van elk huis en zette de melkflessen in het halletje achter de voordeur. Aan het eind van de week werd er afgerekend. Ook kwam de groenteman met kar en paard in de straat, alsmede zo af en toe de scharensliep, de voddenboer en de orgelman. (Lopend en nog met de hand). Zo af en toe liep er een trompettist door de straat en werd er geld opgehaald met een centenbakje.
Buren
Van een aantal huizen/buren weet ik nog goed wie er woonden. Bijvoorbeeld:
Dhr. C. Overweg van nr. 41, 1h, hij ging tot hoge leeftijd elke dag naar zijn platenzaak in het centrum van Amsterdam. Hij werd dagelijks opgehaald en teruggebracht door zijn zoon. Zijn dochter, was een groot Ajaxsupportster en fan van handbalvereniging Zeeburg(ia). Elke zaterdagavond gingen wij bij deze familie t.v. kijken. Een tijd lang heb ik later voor hen, op zaterdagochtend boodschappen gedaan. Mijn eerste verdiende zakcentjes. Bij de fam. Hulsman op nr. 39 mochten we op woensdagmiddag o.a. naar de Verrekijker en Dappere Dodo kijken op speciale kinderstoeltjes van hout.
Dhr. van Veen (nr. 33) zat in verzekeringen en werd op vrij jonge leeftijd ernstig ziek. Hun dochter was de mooiste die er in Oost te vinden was - althans dat was onze mening dan.
Buurtwinkels
Aan de overkant hoek Linneausparkweg, was een nieuwe groentenwinkel van Willem Jun gekomen, tot vreugde van veel mensen. De winkel stond meestal vol met mensen voor verse groente en fruit. Er waren enkele winkeltjes in de straat. Stomerij Snel, een boekhandel annex bibliotheek, melkhandel Brouwer, slagerij de Bree en drogisterij P. Voorwinden (hoek Middenweg) en ik meen een bakkerij. Medio 1960 werd er even verderop bij het Christiaan Huijgensplein een grote A.H. zaak geopend met daarnaast een wasserette. Daar gingen wij elke week was brengen, want een eigen wasmachine hadden wij nog niet thuis.
Na het afbranden van een houten schoolgebouw (eind jaren 50), was er in het midden van de straat een 'schoolplein' ontstaan, waar we naar hartelust konden spelen.
Alhoewel voor ons ideaal, was het voor de naastgelegen huizen aan beide zijden niet altijd even prettig. Het hinderlijke geluid van voet- of tennisballen tegen de hoge grijze muur of de talloze malen dat de bal in de tuin van belendende percelen verdween, zal ons vast niet altijd in dank zijn afgenomen. Om maar niet te spreken van de ruiten van het kleuterschooltje die, bijna met de regelmaat van de klok, sneuvelden door een uit koers geraakte voetbal.
We speelden meestal met leeftijdgenootjes, maar ook vaak met oudere kinderen in de straat. Elke leeftijdsfase bracht andere spelletjes.Van knikkeren, tollen, hinkelen (de hele straat versierd met hinkelbanen in krijt), touwtje springen, elastiek twist, stoepbal gooien tot tennissen en voetballen met o.a. de eerste Italianen die hier kwamen werken en wonen.
Oude kranten ophalen
Zo af en toe gingen we van deur naar deur voor oude kranten. Met zelfgebouwde houten karren stapelden we het papier op wat bestemd was voor - naar ik meen - blindengeleide honden. Op woensdag middag was het zwemmen in het Sportfondsenbad en in de winter schaatsen op de nieuwe Jaap Eden baan.
Daar tussendoor gingen we naar het clubgebouwtje op het Mariotteplein, waar soms op zaterdagmiddag films werden gedraaid van de Dikke en de Dunne, Rintintin en Roy Rogers. Voor de 'echte' film was er op de middenweg, de Bio. Dat was meer voor de zondagmiddag en gratis op luilak.
Er waren al wat auto's in de straat, maar nog niet veel. Als het 's winters goed gesneeuwd had en de auto's langzaam reden, gingen we aan de achterbumper van de auto hangen en gleden dan een stukje mee. Soms waren er teveel die meededen en kwam de auto niet meer vooruit. Berucht waren ook de kerstboomjachten. Wie verzamelde de meeste kerstbomen en het was een strijd met andere buurtkinderen.
Je moest zelfs oppassen dat de 'veroverde' bomen niet gestolen werden.
Kortom, vervelen hoefde je je niet in de Fraunhoferstraat.
Deze straat en omgeving was voor mij a.h.w. een 'dorpje' in de grote stad. We hebben tot 1965 op dit adres gewoond en zijn na een jaar op het Linneaushof, uit Amsterdam vertrokken.
1838 keer bekeken