Heerlijke gedachten (21)

die goeie ouwe tijd ? !

Ja hoor,hier is hij weer!
Niet wat jullie denken,die man met dat hoedje uit Rotterdam,nu wonende aan de Herengracht met zijn maatje en wees nu maar blij,dat wij in deze tijd wonen en werken,al is dat laatste moeilijk aan te komen
Vroeger werd en nu nog steeds veel rotzooi geschopt en de straffen zijn,wat vroeger betrefd mild.
Ik 32 vind dat van wel.
O ja,zullen jullie zeggen en die hoge snelheidsbekeuringen dan ?Inderdaad,daar hebben jullie ook wel gelijk in,maar lost dat iets op ? Misschien dat wij daarom iets minder belasting hoeven te betalen? !
Dan de Watergraafsmeer vroeger,om er een paar straffen te noemen,die onze voorvaderen moesten ondergaan,want dat waren ook geen lievertjes en zijn wij er nu beter door geworden ?
Ik dacht van niet.

Een nestje van een nachtegaal vernielen...............honderd gulden,daar moest mijn moeder in 1936 acht weken een gezin van onderhouden.
Het vernielen van de Rindijk of boom,werd je voor het rechthuis op de Middenweg gegeseld en werd je verbannen en buiten de meer gezet.
Landlopers,bedelaars ,dieven werden door de politie (rakkers) opgepakt en in de gevangenis onder het rechthuis gezet,wachtend op een rechtspraak van de baljuw.
Misdadigers werden voor het rechthuis op een schavot onthoofd.
Roddelaars werden aan hun oren voor het rechthuis aan de schandpaal gespijkerd.
Valsspelers,stak de beul hun ogen uit en landlopers,sneed hij de neuzen af.
Moeten jullie nog peultjes ?
Ja brave borsten,vergeleken bij toen,leven wij nu in een luilekkerland.
Hebben wij er wat van geleerd ? NEE !

Re: Re: Re: Zadelpijn.

Brede grijns, Erik:
joop jansen 32:Erik,beste kerel,Je bent flink opdreef met je verhaal over Nappie,zo noemde wij vroeger onze kat ook en als hij zijn lunch naar binnen heeft gewerkt,stapt hij hij toch weer op voor zijn intoch Hè ?Ik krijg het gevoel,dat er nog een vervolg aan zit te komen,of heb ik dat mis ?groetjes JoopSammeeffelekkerweese; die kleine maagzweerfransoos is onze eigen Ridder Neef toch niet?

Ja maar beste brave borst,is het dan niet verstandig om deze Nappie door ridder Neef de weg naar de Middenweg te wijzen,anders komt hij misschien in Hamelen terecht en zitten wij met een leeg verbouwd stadhuis en hoe moet het dan met dat balkon, straks koning Elexander met zijn gevolg ?
Dan ons volk,allemaal op de Dam,terwijl er dan helemaal nog geen paleis is ?
Eerst Napoleon even de zaak verkennen en dan..............
Hij eruit en het blauw bloed maakt dan zijn intrede.
Dus beste etc. strijk even over je hart en leen ridder Neef nog even

Re: Re: Zadelpijn.

joop jansen 32:

Erik,beste kerel,Je bent flink opdreef met je verhaal over Nappie,zo noemde wij vroeger onze kat ook en als hij zijn lunch naar binnen heeft gewerkt,stapt hij hij toch weer op voor zijn intoch Hè ?Ik krijg het gevoel,dat er nog een vervolg aan zit te komen,of heb ik dat mis ?groetjes Joop

Sammeeffelekkerweese; die kleine maagzweerfransoos is onze eigen Ridder Neef toch niet?

Re: Zadelpijn.

Erik Bouwman:
“Merde de Dieu!”, vloekte de kleine gestalte op het omo-witte ros hartgrondig; “hoe lang nog naar dat kaf van dat laffe gepeupel?” Terwijl zijn gevolg haast in de smurrie verdronk lukte het zijn edele viervoeter telkens weer een stukje vaste grond onder de hoeven te vinden. Dat dit veelal ten koste ging van het blauw-witte tenue van diens berijder stoorde het fiere ros allerminst. De kleine bovenop hem had intussen een heftige vorm van zadelpijn. Niet alleen zijn achterste voelde aan als een anders zo geliefd tartaartje; inmiddels dacht hij zijn testikels in zijn oren te horen klingelen.Tot overmaat van ramp was zijn zakflacon als sinds Utrecht leeg en was er in de verste verte geen herberg te bekennen.“Weet je wat jullie mij kunnen? Jullie kunnen mij wat!”, brieste de kleine in het algemeen en tot niemand in het bijzonder. “Tot hier, en niet verder; niks geen intocht via de Rue du Midi; we nemen lekker een afkortinkje over die dijk daar. Ophaalbruggie over en dan tout suit linksaf; overzicht houden, daar gaat het om!”De daad bij het woord voegend gaf hij een scherpe ruk aan de linkerteugel en een gemeen spoor in de rechterflank van zijn trouwe rijdier, dat zich prompt revancheerde met een ferme misstap in een diep kuiltje, hetgeen ’s mans scrotum tussen zadel en bilnaad bijkans vermorzelde. Uit pure voorzorg zette het witte gevaarte een spontane draf in, langs de vaart, omdat hij vermoedde dat het in Keulen wel zou gaan donderen. En jawel hoor, die kleine potentaat op zijn nobele rug ging dusdanig tekeer, dat de analist van het gezelschap zijn schrijfgerei uit voorzorg maar weer opborg. “Impossible…. un fata morgana… un mirage?” klonk het plots van zijn rug, terwijl de kleine rijder de te korte hals uitrekte om in de verte datgene waar te kunnen nemen, waar hij al sinds het verlaten van het Vlaamse land naar had verlangd. Binnen paardbereik lag daar toch een heus wagenpark, maar veel belangrijker….Steiger, deed het paard dat meer trek had in een oer-Hollandse merrie en zoef deed de kleine man over de nek van het inmiddels diepgehate knol.Het maakte hem allemaal niets meer uit. Bevlekter dan de Maagd tijdens haar onbevlekte ontvangenis toog hij te voet als een mot richting dat vaalgroene licht van een lantaarn met opschrift, waarvan hij slechts de letter H kon ontwaarden en met verdere uitspraak zich niet geroepen voelde te worstelen.Die intocht kon nog wel een dagje wachten en via de Fahrenheit en de Schagerlaan kwam je toch ook de stad wel in? De volgende dag wist Napoleon waar Abraham de mosterd haalde en had een klein restaurantje aan de andere kant van de stad een voordelig nieuw gerecht op de toch al uitstekende menukaart.

Erik,beste kerel,
Je bent flink opdreef met je verhaal over Nappie,zo noemde wij vroeger onze kat ook en als hij zijn lunch naar binnen heeft gewerkt,stapt hij
hij toch weer op voor zijn intoch Hè ?
Ik krijg het gevoel,dat er nog een vervolg aan zit te komen,of heb ik dat mis ?
groetjes Joop

Zadelpijn.

“Merde de Dieu!”, vloekte de kleine gestalte op het omo-witte ros hartgrondig; “hoe lang nog naar dat kaf van dat laffe gepeupel?” Terwijl zijn gevolg haast in de smurrie verdronk lukte het zijn edele viervoeter telkens weer een stukje vaste grond onder de hoeven te vinden. Dat dit veelal ten koste ging van het blauw-witte tenue van diens berijder stoorde het fiere ros allerminst. De kleine bovenop hem had intussen een heftige vorm van zadelpijn. Niet alleen zijn achterste voelde aan als een anders zo geliefd tartaartje; inmiddels dacht hij zijn testikels in zijn oren te horen klingelen.
Tot overmaat van ramp was zijn zakflacon als sinds Utrecht leeg en was er in de verste verte geen herberg te bekennen.

“Weet je wat jullie mij kunnen? Jullie kunnen mij wat!”, brieste de kleine in het algemeen en tot niemand in het bijzonder. “Tot hier, en niet verder; niks geen intocht via de Rue du Midi; we nemen lekker een afkortinkje over die dijk daar. Ophaalbruggie over en dan tout suit linksaf; overzicht houden, daar gaat het om!”
De daad bij het woord voegend gaf hij een scherpe ruk aan de linkerteugel en een gemeen spoor in de rechterflank van zijn trouwe rijdier, dat zich prompt revancheerde met een ferme misstap in een diep kuiltje, hetgeen ’s mans scrotum tussen zadel en bilnaad bijkans vermorzelde. Uit pure voorzorg zette het witte gevaarte een spontane draf in, langs de vaart, omdat hij vermoedde dat het in Keulen wel zou gaan donderen. En jawel hoor, die kleine potentaat op zijn nobele rug ging dusdanig tekeer, dat de analist van het gezelschap zijn schrijfgerei uit voorzorg maar weer opborg.

“Impossible…. un fata morgana… un mirage?” klonk het plots van zijn rug, terwijl de kleine rijder de te korte hals uitrekte om in de verte datgene waar te kunnen nemen, waar hij al sinds het verlaten van het Vlaamse land naar had verlangd. Binnen paardbereik lag daar toch een heus wagenpark, maar veel belangrijker….

Steiger, deed het paard dat meer trek had in een oer-Hollandse merrie en zoef deed de kleine man over de nek van het inmiddels diepgehate knol.
Het maakte hem allemaal niets meer uit. Bevlekter dan de Maagd tijdens haar onbevlekte ontvangenis toog hij te voet als een mot richting dat vaalgroene licht van een lantaarn met opschrift, waarvan hij slechts de letter H kon ontwaarden en met verdere uitspraak zich niet geroepen voelde te worstelen.
Die intocht kon nog wel een dagje wachten en via de Fahrenheit en de Schagerlaan kwam je toch ook de stad wel in? De volgende dag wist Napoleon waar Abraham de mosterd haalde en had een klein restaurantje aan de andere kant van de stad een voordelig nieuw gerecht op de toch al uitstekende menukaart.

Gooise Weg 1938

Beste Joop,
Hierbij een kaart met het plan voor de Gooise Weg uit 1938; daar loopt de
Schagerlaan nog rechtdoor, achter de Van Riebeeckschool om en sluit aan op
de Fahrenheitstraat (zie rode pijl).

Groeten,
Alwin Müller.

Gevonden !

Ja hoor,ik heb het denkelijk zelf al gevonden.
Op een oude kaart van de Watergraafsmeer,was er vanaf Duivendrecht,geen weg naar de middenweg.
Misschien een boerenweggetje,maar niet om een vorst Napoleon over heen te laten draven.
Dus moest deze brave borst wel de weg langs het water nemen,richting Diemen en kwam toen via de Middenweg triomfantelijk naar de stad Amsterdam.
He...he..ik kan eindelijk rustig mijn potje gaan koken.