Heerlijke gedachten (21)

Mijn kat Napoleon.

Auteur: Joop Jansen
1 Fan
Wetbuurt

Is hij over de Duivendrechtsebrug rechtsaf gegaan ?

Napoleon met zijn vrouw Josephine bij het Rechthuis - 2011 .<br />Foto: Jo Haen ©

Napoleon met zijn vrouw Josephine bij het Rechthuis - 2011 .
Foto: Jo Haen ©

Alle rechten voorbehouden

Ja mensen, ik schrijf maar langs mijn blote …..weg en zit achter mijn glas rosé een beetje over mijn kat te mijmeren. Wat heeft een kat met het Geheugen van Oost te maken, denken jullie natuurlijk. Dat ga ik uitleggen. Mijn kat is al jaren dood, heette Napoleon en ik vraag mij af:

Napoleon kwam in 1811 vanuit Utrecht naar Amsterdam toe gereden, ik neem aan, dat hij dit niet met een omweg gedaan heeft, dus kwam hij via Abcoude het dorp Duivendrecht door, over de brug van de Keulsevaart…………….en dan ?

Dat wordt niet beschreven. Was er nog een weg vanaf de Duivendrechtsebrug naar de Middenweg ? Juist, daar zat ik na een slokje van mijn rosé genomen te hebben, aan te denken.

Of is hij over de Duivendrechtsebrug rechtsaf gegaan, richting Diemen en toen linksaf de Middenweg opgegaan ? Het is maar een vraag en misschien ook fijn voor onze aanstaande vorst om dit te weten.

Deze Napoleon heeft het hier ook niet lang uitgehouden, hij miste natuurlijk ook zijn vrouwtje dat in Frankrijk bleef en niets met die eigengereide Amsterdammers op had en werd door die andere Napoleon vervangen, ook maar kort en die gaf het stokje maar aan onze eerste vorst Willem 1 over.

Ik ben weduwnaar en heb een geweldig zelfstandige vrouw gehad en voor mij mogen alle mannen met een toppositie door vrouwen vervangen worden. Ik heb drie koninginnen bewust meegemaakt en ben blij en toch ook wel een beetje trots, dat ik ook een koning, na zoveel vrouwelijk schoon, mag meemaken.

Maar zijn grootste raadgeefster is toch weer de vrouw, mocht hij ‘een beetje dom zijn’……..

Koningin, de moeder van prinses Amalia, die dan weer, hoe kan het ook anders de vierde
KONINGIN gaat worden.

Zo zie je lui, waar je niet allemaal aan kunt denken en ja, ik zit ook nog steeds met de onopgeloste Schagerlaan, die eindigde toch ook niet achter de Wetbuurt in het niets ?

-----------------------------------

Naar aanleiding van de onthulling van het schilderij De intocht van Napoleon in Amsterdam op 9 oktober 2011 werd zijn intocht van 9 oktober 1811 nagespeeld. Bij de Oetewalerbrug werd hem door wethouder Carolien Gehrels de sleutels van de stad overhandigd.

Ga naar Keizer Napoleon in Amsterdam Oost voor een verslag.

Alle rechten voorbehouden

677 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Napoleon bij de banpaal op de grens van Amsterdam waar hij de sleutel van de stad krijgt overhandigd. Op de achtergrond is het Rechthuis te zien.

Napoleon bij de banpaal op de grens van Amsterdam waar hij de sleutel van de stad krijgt overhandigd. Op de achtergrond is het Rechthuis te zien.

Alle rechten voorbehouden
Napoleon, de kat van Joop Jansen .<br />Foto: Joop Jansen

Napoleon, de kat van Joop Jansen .
Foto: Joop Jansen

Alle rechten voorbehouden

7 reacties

Voeg je reactie toe
joop jansen 32

die goeie ouwe tijd ? !

Ja hoor,hier is hij weer!
Niet wat jullie denken,die man met dat hoedje uit Rotterdam,nu wonende aan de Herengracht met zijn maatje en wees nu maar blij,dat wij in deze tijd wonen en werken,al is dat laatste moeilijk aan te komen
Vroeger werd en nu nog steeds veel rotzooi geschopt en de straffen zijn,wat vroeger betrefd mild.
Ik 32 vind dat van wel.
O ja,zullen jullie zeggen en die hoge snelheidsbekeuringen dan ?Inderdaad,daar hebben jullie ook wel gelijk in,maar lost dat iets op ? Misschien dat wij daarom iets minder belasting hoeven te betalen? !
Dan de Watergraafsmeer vroeger,om er een paar straffen te noemen,die onze voorvaderen moesten ondergaan,want dat waren ook geen lievertjes en zijn wij er nu beter door geworden ?
Ik dacht van niet.

Een nestje van een nachtegaal vernielen...............honderd gulden,daar moest mijn moeder in 1936 acht weken een gezin van onderhouden.
Het vernielen van de Rindijk of boom,werd je voor het rechthuis op de Middenweg gegeseld en werd je verbannen en buiten de meer gezet.
Landlopers,bedelaars ,dieven werden door de politie (rakkers) opgepakt en in de gevangenis onder het rechthuis gezet,wachtend op een rechtspraak van de baljuw.
Misdadigers werden voor het rechthuis op een schavot onthoofd.
Roddelaars werden aan hun oren voor het rechthuis aan de schandpaal gespijkerd.
Valsspelers,stak de beul hun ogen uit en landlopers,sneed hij de neuzen af.
Moeten jullie nog peultjes ?
Ja brave borsten,vergeleken bij toen,leven wij nu in een luilekkerland.
Hebben wij er wat van geleerd ? NEE !

joop jansen 32

Re: Re: Re: Zadelpijn.

Brede grijns, Erik:
joop jansen 32:Erik,beste kerel,Je bent flink opdreef met je verhaal over Nappie,zo noemde wij vroeger onze kat ook en als hij zijn lunch naar binnen heeft gewerkt,stapt hij hij toch weer op voor zijn intoch Hè ?Ik krijg het gevoel,dat er nog een vervolg aan zit te komen,of heb ik dat mis ?groetjes JoopSammeeffelekkerweese; die kleine maagzweerfransoos is onze eigen Ridder Neef toch niet?

Ja maar beste brave borst,is het dan niet verstandig om deze Nappie door ridder Neef de weg naar de Middenweg te wijzen,anders komt hij misschien in Hamelen terecht en zitten wij met een leeg verbouwd stadhuis en hoe moet het dan met dat balkon, straks koning Elexander met zijn gevolg ?
Dan ons volk,allemaal op de Dam,terwijl er dan helemaal nog geen paleis is ?
Eerst Napoleon even de zaak verkennen en dan..............
Hij eruit en het blauw bloed maakt dan zijn intrede.
Dus beste etc. strijk even over je hart en leen ridder Neef nog even

Brede grijns, Erik

Re: Re: Zadelpijn.

joop jansen 32:

Erik,beste kerel,Je bent flink opdreef met je verhaal over Nappie,zo noemde wij vroeger onze kat ook en als hij zijn lunch naar binnen heeft gewerkt,stapt hij hij toch weer op voor zijn intoch Hè ?Ik krijg het gevoel,dat er nog een vervolg aan zit te komen,of heb ik dat mis ?groetjes Joop

Sammeeffelekkerweese; die kleine maagzweerfransoos is onze eigen Ridder Neef toch niet?

joop jansen 32

Re: Zadelpijn.

Erik Bouwman:
“Merde de Dieu!”, vloekte de kleine gestalte op het omo-witte ros hartgrondig; “hoe lang nog naar dat kaf van dat laffe gepeupel?” Terwijl zijn gevolg haast in de smurrie verdronk lukte het zijn edele viervoeter telkens weer een stukje vaste grond onder de hoeven te vinden. Dat dit veelal ten koste ging van het blauw-witte tenue van diens berijder stoorde het fiere ros allerminst. De kleine bovenop hem had intussen een heftige vorm van zadelpijn. Niet alleen zijn achterste voelde aan als een anders zo geliefd tartaartje; inmiddels dacht hij zijn testikels in zijn oren te horen klingelen.Tot overmaat van ramp was zijn zakflacon als sinds Utrecht leeg en was er in de verste verte geen herberg te bekennen.“Weet je wat jullie mij kunnen? Jullie kunnen mij wat!”, brieste de kleine in het algemeen en tot niemand in het bijzonder. “Tot hier, en niet verder; niks geen intocht via de Rue du Midi; we nemen lekker een afkortinkje over die dijk daar. Ophaalbruggie over en dan tout suit linksaf; overzicht houden, daar gaat het om!”De daad bij het woord voegend gaf hij een scherpe ruk aan de linkerteugel en een gemeen spoor in de rechterflank van zijn trouwe rijdier, dat zich prompt revancheerde met een ferme misstap in een diep kuiltje, hetgeen ’s mans scrotum tussen zadel en bilnaad bijkans vermorzelde. Uit pure voorzorg zette het witte gevaarte een spontane draf in, langs de vaart, omdat hij vermoedde dat het in Keulen wel zou gaan donderen. En jawel hoor, die kleine potentaat op zijn nobele rug ging dusdanig tekeer, dat de analist van het gezelschap zijn schrijfgerei uit voorzorg maar weer opborg. “Impossible…. un fata morgana… un mirage?” klonk het plots van zijn rug, terwijl de kleine rijder de te korte hals uitrekte om in de verte datgene waar te kunnen nemen, waar hij al sinds het verlaten van het Vlaamse land naar had verlangd. Binnen paardbereik lag daar toch een heus wagenpark, maar veel belangrijker….Steiger, deed het paard dat meer trek had in een oer-Hollandse merrie en zoef deed de kleine man over de nek van het inmiddels diepgehate knol.Het maakte hem allemaal niets meer uit. Bevlekter dan de Maagd tijdens haar onbevlekte ontvangenis toog hij te voet als een mot richting dat vaalgroene licht van een lantaarn met opschrift, waarvan hij slechts de letter H kon ontwaarden en met verdere uitspraak zich niet geroepen voelde te worstelen.Die intocht kon nog wel een dagje wachten en via de Fahrenheit en de Schagerlaan kwam je toch ook de stad wel in? De volgende dag wist Napoleon waar Abraham de mosterd haalde en had een klein restaurantje aan de andere kant van de stad een voordelig nieuw gerecht op de toch al uitstekende menukaart.

Erik,beste kerel,
Je bent flink opdreef met je verhaal over Nappie,zo noemde wij vroeger onze kat ook en als hij zijn lunch naar binnen heeft gewerkt,stapt hij
hij toch weer op voor zijn intoch Hè ?
Ik krijg het gevoel,dat er nog een vervolg aan zit te komen,of heb ik dat mis ?
groetjes Joop

Erik Bouwman

Zadelpijn.

“Merde de Dieu!”, vloekte de kleine gestalte op het omo-witte ros hartgrondig; “hoe lang nog naar dat kaf van dat laffe gepeupel?” Terwijl zijn gevolg haast in de smurrie verdronk lukte het zijn edele viervoeter telkens weer een stukje vaste grond onder de hoeven te vinden. Dat dit veelal ten koste ging van het blauw-witte tenue van diens berijder stoorde het fiere ros allerminst. De kleine bovenop hem had intussen een heftige vorm van zadelpijn. Niet alleen zijn achterste voelde aan als een anders zo geliefd tartaartje; inmiddels dacht hij zijn testikels in zijn oren te horen klingelen.
Tot overmaat van ramp was zijn zakflacon als sinds Utrecht leeg en was er in de verste verte geen herberg te bekennen.

“Weet je wat jullie mij kunnen? Jullie kunnen mij wat!”, brieste de kleine in het algemeen en tot niemand in het bijzonder. “Tot hier, en niet verder; niks geen intocht via de Rue du Midi; we nemen lekker een afkortinkje over die dijk daar. Ophaalbruggie over en dan tout suit linksaf; overzicht houden, daar gaat het om!”
De daad bij het woord voegend gaf hij een scherpe ruk aan de linkerteugel en een gemeen spoor in de rechterflank van zijn trouwe rijdier, dat zich prompt revancheerde met een ferme misstap in een diep kuiltje, hetgeen ’s mans scrotum tussen zadel en bilnaad bijkans vermorzelde. Uit pure voorzorg zette het witte gevaarte een spontane draf in, langs de vaart, omdat hij vermoedde dat het in Keulen wel zou gaan donderen. En jawel hoor, die kleine potentaat op zijn nobele rug ging dusdanig tekeer, dat de analist van het gezelschap zijn schrijfgerei uit voorzorg maar weer opborg.

“Impossible…. un fata morgana… un mirage?” klonk het plots van zijn rug, terwijl de kleine rijder de te korte hals uitrekte om in de verte datgene waar te kunnen nemen, waar hij al sinds het verlaten van het Vlaamse land naar had verlangd. Binnen paardbereik lag daar toch een heus wagenpark, maar veel belangrijker….

Steiger, deed het paard dat meer trek had in een oer-Hollandse merrie en zoef deed de kleine man over de nek van het inmiddels diepgehate knol.
Het maakte hem allemaal niets meer uit. Bevlekter dan de Maagd tijdens haar onbevlekte ontvangenis toog hij te voet als een mot richting dat vaalgroene licht van een lantaarn met opschrift, waarvan hij slechts de letter H kon ontwaarden en met verdere uitspraak zich niet geroepen voelde te worstelen.
Die intocht kon nog wel een dagje wachten en via de Fahrenheit en de Schagerlaan kwam je toch ook de stad wel in? De volgende dag wist Napoleon waar Abraham de mosterd haalde en had een klein restaurantje aan de andere kant van de stad een voordelig nieuw gerecht op de toch al uitstekende menukaart.

Jo Haen - van Langen

Gooise Weg 1938

Beste Joop,
Hierbij een kaart met het plan voor de Gooise Weg uit 1938; daar loopt de
Schagerlaan nog rechtdoor, achter de Van Riebeeckschool om en sluit aan op
de Fahrenheitstraat (zie rode pijl).

Groeten,
Alwin Müller.

Plan Gooiseweg, 13 mei 1938 61031-1500-1165

Plan Gooiseweg, 13 mei 1938 61031-1500-1165

Alle rechten voorbehouden
joop jansen

Gevonden !

Ja hoor,ik heb het denkelijk zelf al gevonden.
Op een oude kaart van de Watergraafsmeer,was er vanaf Duivendrecht,geen weg naar de middenweg.
Misschien een boerenweggetje,maar niet om een vorst Napoleon over heen te laten draven.
Dus moest deze brave borst wel de weg langs het water nemen,richting Diemen en kwam toen via de Middenweg triomfantelijk naar de stad Amsterdam.
He...he..ik kan eindelijk rustig mijn potje gaan koken.