D.G. Papegaaij
Frits Slicht
Eind 1944 werd ik naar Makkum, Friesland, gesmokkeld. Ik kwam daar te wonen bij een streng gereformeerde familie. Hoewel ik niet een echte onderduiker was, mocht ik niet naar buiten. Ik werkte vooral binnen, in de stal, bij de koeien. Ik heb daar echt hard moeten werken. Hoewel ik net veertien was, werd ik niet ontzien. Eigenlijk kan je wel zeggen dat zij mij hebben uitgebuit. Dat bleek wel toen de oorlog op zijn eind liep.
Ik mocht dus nooit naar buiten. Er werd een uitzondering gemaakt toen de jongste dochter van het gezin ziek was. Zij lag in het ziekenhuis in Sneek. Om aan te sterken had zij moedermelk nodig. Plotseling was ik wel goed genoeg om naar buiten te gaan. Ik moest het brengen, op de fiets (23 kilometer heen en terug), door de winterkou. In Sneek kwam ik mijn buurmeisje Greet uit de Schalk Burgerstraat tegen!
Op 12 april werden wij bevrijd. Voor die tijd heb ik nog iets afschuwelijks meegemaakt. Eind maart was er namelijk een razzia. Er werden toen een aantal jonge jongens, studenten, opgepakt. Zij werden ter plaatse gefusilleerd. Ik was uit de schuur gehaald en werd gedwongen om te kijken.
De bevrijding ging niet zonder slag of stoot. De Duitsers wilden zich niet zo maar overgeven. Zij hadden zich verschanst bij Kornwerderzand. Drie dagen lang lagen we onder vuur van enerzijds de Duitsers en anderzijds de Canadezen. Ik zat met de hele boerenfamilie in de Makkumer aardewerkfabriek. De broer van de boerin was daar bedrijfsleider. We zaten daar voor bescherming, voor wat het waard was.
Maar de koeien stonden nog in de wei. Ik werd elke dag naar die koeien gestuurd om ze te melken, door vier poorten en over schuttingen heb ik mijn leven geriskeerd.