Verhuizen naar Tuindorp Amstelstation

Roosendaalstraat 3 hs/1

Hans de Roode, hemel! Ik moet bekennen dat ik me minder van je herinner dan jij je blijkbaar van mij; je was ook zo'n 3 jaar ouder dan ik (nu 72) en dat maakt in de kindertijd nogal wat uit.
Ja, die (Five} Blind Boys EP van pa heb ik nog. 2 Goede nrs, ze hebben destijds dus ook op jou nogal indruk gemaakt - ik heb ze ook digitaal als je nog steeds belangstelling hebt en kan ze je (mailadres?) sturen.
Waarschijnlijk, maar allerminst zeker, staat mijn oude Märklintrein nog op zolder; ik woon nu in Oud-West, hoek Staringstraat/Overtoom.

Reactie op / voor Harm Huiznga.

Kan niet missen. Dag bovenbuurman. Heb je je Marklintrein nog ? Heb je de platen van je Pa nog :  "de Blind Boys" . Je moeder herdenk ik nog omdat zij bij mij ooit een stukje glas uit mijn voet verwijderde....gewoon thuis.  Vroeger speelde vaak bij jou ook op de trap en bootsten Edmund Hillary en de sjerpa Tenzing na. De beklimming van de Mount Everest was de inspiratie. In die dagen reed je moeder een Fiat . Tja vergeet ik je  zusjes Sanneke en Pauline niet. Ik meen nog niet zo lang geleden dat ik een overlijdensbericht van je vader las. Ik heb daarop naar jullie gereageerd. 

Ik ben dus kleine Hans (nu 75), broer van Eric (83) en Ernst (77). Wij zijn in 1958 verhuisd. Mijn ouders onderhielden geen sociale contacten , vandaar dat alles afstandelijk is gebleven. Als kinderen merkte je daar toen nog geen klap van. Met Ate Helmus kom ik wel weer in contact. Ik had dit eerder maar wat gebeurtenissen hebben me even in de hoek gezet. 

Achteraf bezien is voor veel gezinnen is de omgeving wellicht ook een start geweest. Ik heb er ook maar de eerste 12jaar kunnen rondscharrelen toen mijn ouders ineens naar Santpoort Noord verhuisden en aldaar een huis gekocht hebbende. Buiten de schoolrelaties worden ook je vriendenrelaties ineens verbroken. Na 5 jaar Santpoort flikten ze het weer en nu zit ik al 58 jaar in Ede. 

Uit je bericht lees ik dat je niet op de hoogte bent van het trieste feit dat Henkie Helmus op jonge leeftijd is overleden. Recent maakte ik uit berichten op dat Liekele Helmus eveneens is overleden. Ate heeft het zwaar. 

Uit die jaren weet ik ook dat Andre Tweehuizen bij een verkeersongeval om het leven is gekomen en later ook Guus Verstraete. Met Guus speelde ik vaak met zijn en mijn  partij Dinkey Toys. Ik had toen stenen bouwmateriaaltjes waarmee we hele decors opzetten. Dan speelden we dat we Danny Kaye en Bing Crosby waren. 

Van jou herinner ik me dus de klimpartijen en je elektrische trein. Mooie zwarte locomotief. Blaauw transformatortje met bovenop een zwart wieltje. Metalen rails met bedrukte bielzen. 

Nou Harm dat weet ik er nog van. Oh ja, ik heb jarenlang in de financiele wereld vertoefd , ben dit jaar 50 jaar getrouwd , vader van i dochter, die inmiddels ook gelukkig getrouwd is met klein kind (6) . Tja wat wil. Over 2 weken verruilen ze Weesp voor een nieuwbouw in...........................Ede.       

groet en hoop op reactie van Ate. wellicht een keer afspreken en een stukkie door de buurt slenteren waarna een hap en drankie. Paultje er natuurlijk nog bij want die heeft er nog 1 van me tegoed.

Hans de Roode    

Roosendaalstraat 3

Re: Wonen in tuindorp Amstelstation

Ruud Greeff:
Wonen in tuindorp Amstelstation.
Het zal in 1948 zijn geweest dat ik vanaf de Bloemgracht op het Buitenrustpad terechtkwam. Het zou te ver gaan om te zeggen dat dit een grote indruk heeft nagelaten. Mijn herinneringen aan de Bloemgracht zijn beperkt tot grote scholen van stekelbaarsjes bij een brug. Mijn herinneringen aan het Buitenrustpad zijn beduidend uitgebreider. Overal werd nog gebouwd, de benodigdheden voor het inrichten van de tuin lagen voor het oprapen; en dat werd dan ook met overgave gedaan. Hoe ik in het begin mijn tijd doorbracht is een beetje onduidelijk, vermoedelijk ging ik mee boodschappen doen met mijn moeder, want dat was in die tijd een hele onderneming. Wij hadden toen een kat, Pluis, die met ons mee ging naar het eind van de straat (pad) en ons daarna weer opwachtte om weer mee terug te lopen. Daarna voor mij een beetje rondkloten op straat, wat toen nog wel kon. Auto’s waren ver te zoeken en zeker niet bij ons in de straat. Hoewel, het was maar een pad.
De kleuterschool tegenover de Abraham van Riebeeckschool staat mij ook al niet al te helder voor de geest. Ik zie mij in mijn koortsdromen soms als kabouter over een toneel lopen, met mijn handen op mijn knieën. Maar er waren een hele hoop kabouters, dus een ster was ik niet. Verder was er de strijd om naast de zandbak bij de juffrouw op schoot te komen. Wat de voorwaarden daarvoor waren weet ik ook al niet meer, maar het is mij een keer gelukt. Mijn eerste onbewuste seksuele ervaring? Wie zal het zeggen.
Wat ik nog wel weet is dat op weg naar de kleuterschool ik met mijn moeder de hoek om kwam van af de Fahrenheitsingel en mijn moeder door een straffe wind omver geblazen werd. Wakkere lieden traden op als redder en leverden ons uiteindelijk onbeschadigd af bij de kleuterschool. Of ik ook als een herfstblad over het trottoir ging, komt niet voor in mijn herinnering, maar je zou het wel denken. Waarom mijn moeder wel en ik niet? Ik was beduidend lichter. Dit voor wat betreft de kleuterschool.
Naar de Abraham van Riebeeckschool bij juffrouw Wegenaar. Ik heb daar wat gemengde gevoelens over. Als ik er zo op terugkijk was het een merkwaardige dame, maar of ze nou aardig of onaardig was, zou ik nu niet kunnen zeggen. Ze was er en dat was het. Soms was er kennelijk iets mis en dat kon je horen aankomen. Het was alsof de turbo ingeschakeld werd, ze zoog haar adem naar binnen en dat ging met het nodige geluid gepaard. Dan wist je wat er komen ging. Je stond bij haar tafel, ze keek vermoedelijk naar je schriftje waar je het schoonschrift had moeten beoefenen. Dit schriftje was een half A4 formaat, met papier dat zulke grote houtvezels bevatte, dat je die met je speciale blokschriftpen losweekte van het papier, met vlekken als gevolg. Dit waren natuurlijk geen aangename schoonschrift bladzijden en dat wekte bij juffrouw Wegenaar de turbo wakker en na het gierende hoogtepunt werd je driftig door elkaar geschud. Afgezien van nog wat bestraffende woorden bleef het daarbij.
Hoewel, voor mij had ze toch nog wel wat bijzonders in petto. Kennelijk waren de woede uitbarstingen niet voldoende om mij te helpen de speciale blokschriftpen met gevoel te beroeren, waardoor vlekken achterwege zouden blijven. Dit vereiste speciale maatregelen. De mogelijkheden daartoe werden gevonden in de persoon van “meisje Net” (de woorden van Juffrouw Wegenaar) die mij zou begeleiden tot de gewenste schoonschrifthoogte. Ik moest dus elke geschreven regel laten zien aan deze dame in kwestie, waarna wel of niet goedkeuring volgde. Ik moet zeggen dat in tegenstelling tot wat je zou verwachten hier geen misbruik van gemaakt werd. Dit kan “meisje Net” in haar zak steken, het was inderdaad “meisje Net”. Didactisch was het echter niet helemaal pluis.
Zo kan je zelfs op de lagere school tot eenzame hoogte stijgen. Niet alleen een juffrouw, maar ook nog een speciale coach om je de juiste weg te wijzen op het houtvezelhoudend papier. Ik lach er nu een beetje om, maar toen dacht ik er waarschijnlijk anders over.
Maar op de een of andere manier is het kinderbrein wel het een en ander gewend en dat moet natuurlijk ook wel, want er gebeuren veel dingen om je heen, waardoor dit soort zaken niet zo veel voorstellen. Je ging naar school en ik denk dat ik niet eens meer gebracht en gehaald werd, dus je was zo op jezelf aangewezen dat dit slechts wat rimpelingen waren in het dagelijkse leven. Dit was slechts school en dat was een andere wereld en tussen de middag en na vieren was de wereld weer van jezelf. Want je kon naar buiten zonder begeleiding met alle aangenaamheden van dien. Ik weet het nog, zoals ik nog een hoop dingen weet die niet al te ingrijpend waren. Dus een psychiater hoeft er niet aan te pas te komen. Het was voor mij een gelukkige tijd, ik kan niets anders zeggen.
Een van mijn problemen is, dat ik dingen niet zo goed in de tijd kan plaatsen. Niet welke klas en vaak ook niet welke leerkracht. Ook niet zo goed wie op welk moment mijn vriendjes waren, dat wisselde nogal. Ik vrees dat ik een opportunist was. Er was trouwens ook een scheiding tussen school en thuis, zoals de noodzakelijke scheiding tussen kerk en staat. Maar tussen school en thuis hoorde wel andere kinderen.
Ruud Greeff

Ruud als je rechts boven bij zoeken de Hangjongeren van toen intikt komen er héél veel verhalen over ons te voorschijn . Groetjes en veel leesplezier Ria

Wonen in tuindorp Amstelstation

Wonen in tuindorp Amstelstation.

Het zal in 1948 zijn geweest dat ik vanaf de Bloemgracht op het Buitenrustpad terechtkwam. Het zou te ver gaan om te zeggen dat dit een grote indruk heeft nagelaten. Mijn herinneringen aan de Bloemgracht zijn beperkt tot grote scholen van stekelbaarsjes bij een brug. Mijn herinneringen aan het Buitenrustpad zijn beduidend uitgebreider. Overal werd nog gebouwd, de benodigdheden voor het inrichten van de tuin lagen voor het oprapen; en dat werd dan ook met overgave gedaan. Hoe ik in het begin mijn tijd doorbracht is een beetje onduidelijk, vermoedelijk ging ik mee boodschappen doen met mijn moeder, want dat was in die tijd een hele onderneming. Wij hadden toen een kat, Pluis, die met ons mee ging naar het eind van de straat (pad) en ons daarna weer opwachtte om weer mee terug te lopen. Daarna voor mij een beetje rondkloten op straat, wat toen nog wel kon. Auto’s waren ver te zoeken en zeker niet bij ons in de straat. Hoewel, het was maar een pad.
De kleuterschool tegenover de Abraham van Riebeeckschool staat mij ook al niet al te helder voor de geest. Ik zie mij in mijn koortsdromen soms als kabouter over een toneel lopen, met mijn handen op mijn knieën. Maar er waren een hele hoop kabouters, dus een ster was ik niet. Verder was er de strijd om naast de zandbak bij de juffrouw op schoot te komen. Wat de voorwaarden daarvoor waren weet ik ook al niet meer, maar het is mij een keer gelukt. Mijn eerste onbewuste seksuele ervaring? Wie zal het zeggen.
Wat ik nog wel weet is dat op weg naar de kleuterschool ik met mijn moeder de hoek om kwam van af de Fahrenheitsingel en mijn moeder door een straffe wind omver geblazen werd. Wakkere lieden traden op als redder en leverden ons uiteindelijk onbeschadigd af bij de kleuterschool. Of ik ook als een herfstblad over het trottoir ging, komt niet voor in mijn herinnering, maar je zou het wel denken. Waarom mijn moeder wel en ik niet? Ik was beduidend lichter. Dit voor wat betreft de kleuterschool.
Naar de Abraham van Riebeeckschool bij juffrouw Wegenaar. Ik heb daar wat gemengde gevoelens over. Als ik er zo op terugkijk was het een merkwaardige dame, maar of ze nou aardig of onaardig was, zou ik nu niet kunnen zeggen. Ze was er en dat was het. Soms was er kennelijk iets mis en dat kon je horen aankomen. Het was alsof de turbo ingeschakeld werd, ze zoog haar adem naar binnen en dat ging met het nodige geluid gepaard. Dan wist je wat er komen ging. Je stond bij haar tafel, ze keek vermoedelijk naar je schriftje waar je het schoonschrift had moeten beoefenen. Dit schriftje was een half A4 formaat, met papier dat zulke grote houtvezels bevatte, dat je die met je speciale blokschriftpen losweekte van het papier, met vlekken als gevolg. Dit waren natuurlijk geen aangename schoonschrift bladzijden en dat wekte bij juffrouw Wegenaar de turbo wakker en na het gierende hoogtepunt werd je driftig door elkaar geschud. Afgezien van nog wat bestraffende woorden bleef het daarbij.
Hoewel, voor mij had ze toch nog wel wat bijzonders in petto. Kennelijk waren de woede uitbarstingen niet voldoende om mij te helpen de speciale blokschriftpen met gevoel te beroeren, waardoor vlekken achterwege zouden blijven. Dit vereiste speciale maatregelen. De mogelijkheden daartoe werden gevonden in de persoon van “meisje Net” (de woorden van Juffrouw Wegenaar) die mij zou begeleiden tot de gewenste schoonschrifthoogte. Ik moest dus elke geschreven regel laten zien aan deze dame in kwestie, waarna wel of niet goedkeuring volgde. Ik moet zeggen dat in tegenstelling tot wat je zou verwachten hier geen misbruik van gemaakt werd. Dit kan “meisje Net” in haar zak steken, het was inderdaad “meisje Net”. Didactisch was het echter niet helemaal pluis.
Zo kan je zelfs op de lagere school tot eenzame hoogte stijgen. Niet alleen een juffrouw, maar ook nog een speciale coach om je de juiste weg te wijzen op het houtvezelhoudend papier. Ik lach er nu een beetje om, maar toen dacht ik er waarschijnlijk anders over.
Maar op de een of andere manier is het kinderbrein wel het een en ander gewend en dat moet natuurlijk ook wel, want er gebeuren veel dingen om je heen, waardoor dit soort zaken niet zo veel voorstellen. Je ging naar school en ik denk dat ik niet eens meer gebracht en gehaald werd, dus je was zo op jezelf aangewezen dat dit slechts wat rimpelingen waren in het dagelijkse leven. Dit was slechts school en dat was een andere wereld en tussen de middag en na vieren was de wereld weer van jezelf. Want je kon naar buiten zonder begeleiding met alle aangenaamheden van dien. Ik weet het nog, zoals ik nog een hoop dingen weet die niet al te ingrijpend waren. Dus een psychiater hoeft er niet aan te pas te komen. Het was voor mij een gelukkige tijd, ik kan niets anders zeggen.
Een van mijn problemen is, dat ik dingen niet zo goed in de tijd kan plaatsen. Niet welke klas en vaak ook niet welke leerkracht. Ook niet zo goed wie op welk moment mijn vriendjes waren, dat wisselde nogal. Ik vrees dat ik een opportunist was. Er was trouwens ook een scheiding tussen school en thuis, zoals de noodzakelijke scheiding tussen kerk en staat. Maar tussen school en thuis hoorde wel andere kinderen.

Ruud Greeff

Re: Re: Re: Roosendaalstraat

Constance,Inderdaad, we woonden op de hoek, vlakbij de Familie den Broeder en we hadden een boxer.Broer Peter en zus Lenny ( destijds Lenie) ondertussen overleden. Ruud en ik zijn nog over, in goede gezondheid en onze moeder is ook nog zeer vitaal. Leuk om al die verhalen te lezen. Het jaarlijks terugkerend circus t.o het Amstelstation van Toni Boltini von ik prachtig, zeker toeneen paar dromedarissen op de vlucht gingen. Groet, Dirk

Hoi Dirk,

Wat verdrietig dat Peter en je zusje er niet meer zijn.
Ik zie ze nog zo voor me, altijd wel in combinatie met de hond.

Hoe oud is je moeder dan? Die heeft dan ook wat meegemaakt.
Ook je moeder zie ik nog zo de hond uitlaten.

Het is misschien gek dat ik de hond er steeds bij haal, maar zo ging het wel in ons dorp.
Waar Boltini stond, op dat landje tegenover lijn 7, daar werden ook altijd de honden uitgelaten.

Van de vluchtende dromedarissen herinner ik me niks, wat een sensatie zal dat geweest zijn. Wel weet ik nog dat op het weiland bij de Schagerlaan de koeien waren losgebroken. Die liepen gewoon op de Hugo de Vrieslaan.

Groetjes
Constance

Re: Re: Roosendaalstraat

Constance Terlingen:
Dirk Kruger:Ik ben geboren op nummer 49 in 1949. Ik zat op de A. van Riebeeck bij juf Zoethout en de laatste 2 jaar bij meester Visser. Met kerst samen met de klas een boom kopen, chocolademelk van de moeder van Co Opentij en een sneetje kerstbrood van de oudercommissie. Ik wilde net zo'n meester worden als meester Visser. Dat is gelukt. Eerst 4 jaar voor de klas en daarna directeur. Nu, na 40 dienstjaren met FPU, dus tijd genoeg om dit soort sites een door te nemen. Zat in de klas bij Pieter Tas, Jos muller, Els de man en Aafje Jansen.
Hallo Dirk,
Woonden jullie in de buurt of naast Frans den Broeder? Er staat mij een Peter Kruger bij, was dat je broertje? En er was ook nog een zusje in die familie. En een boxer. Want ik ben ook erg bekend met de honden toentertijd in het dorp.
Groetjes
Constance Terlingen

Hoi Constance,
Inderdaad, we woonden op de hoek, vlakbij de Familie den Broeder en we hadden een boxer.
Broer Peter en zus Lenny ( destijds Lenie) ondertussen overleden. Ruud en ik zijn nog over, in goede gezondheid en onze moeder is ook nog zeer vitaal. Leuk om al die verhalen te lezen. Het jaarlijks terugkerend circus t.o het Amstelstation van Toni Boltini von ik prachtig, zeker toeneen paar dromedarissen op de vlucht gingen.
Groet, Dirk

Re: Roosendaalstraat

Dirk Kruger:
Ik ben geboren op nummer 49 in 1949. Ik zat op de A. van Riebeeck bij juf Zoethout en de laatste 2 jaar bij meester Visser. Met kerst samen met de klas een boom kopen, chocolademelk van de moeder van Co Opentij en een sneetje kerstbrood van de oudercommissie. Ik wilde net zo'n meester worden als meester Visser. Dat is gelukt. Eerst 4 jaar voor de klas en daarna directeur. Nu, na 40 dienstjaren met FPU, dus tijd genoeg om dit soort sites een door te nemen. Zat in de klas bij Pieter Tas, Jos muller, Els de man en Aafje Jansen.

Hallo Dirk,
Woonden jullie in de buurt of naast Frans den Broeder? Er staat mij een Peter Kruger bij, was dat je broertje? En er was ook nog een zusje in die familie. En een boxer. Want ik ben ook erg bekend met de honden toentertijd in het dorp.
Groetjes
Constance Terlingen

Re: Roosendaalstraat

Dirk Kruger:
Ik ben geboren op nummer 49 in 1949. Ik zat op de A. van Riebeeck bij juf Zoethout en de laatste 2 jaar bij meester Visser. Met kerst samen met de klas een boom kopen, chocolademelk van de moeder van Co Opentij en een sneetje kerstbrood van de oudercommissie. Ik wilde net zo'n meester worden als meester Visser. Dat is gelukt. Eerst 4 jaar voor de klas en daarna directeur. Nu, na 40 dienstjaren met FPU, dus tijd genoeg om dit soort sites een door te nemen. Zat in de klas bij Pieter Tas, Jos muller, Els de man en Aafje Jansen.

Beste Dirk .Ik las net je stukje op het GVO over de school en meester Visser .Met meester Visser heb ik sinds 2 jaar weer contact ,het gaat hem goed en woont sinds 1990 op Bali Indonesië ,Aafje Jansen woont in Noorwegen ,haar moeder leeft nog en is 95 jaar en in goede gezondheid en woont nog steeds in de Fahrenheitstraat ,Cor Opentij in Oudendijk tussen Purmerend en Hoorn ,Els de Man nog steeds in het ouderlijk huis in de Fahrenheitstraat .
Met vriendelijke groeten

Roosendaalstraat

Ik ben geboren op nummer 49 in 1949. Ik zat op de A. van Riebeeck bij juf Zoethout en de laatste 2 jaar bij meester Visser. Met kerst samen met de klas een boom kopen, chocolademelk van de moeder van Co Opentij en een sneetje kerstbrood van de oudercommissie. Ik wilde net zo'n meester worden als meester Visser. Dat is gelukt. Eerst 4 jaar voor de klas en daarna directeur. Nu, na 40 dienstjaren met FPU, dus tijd genoeg om dit soort sites een door te nemen. Zat in de klas bij Pieter Tas, Jos muller, Els de man en Aafje Jansen.

Re: Re: Roosendaalstraat

Loes Tas van Limburg:
Linda Heeren:Wat geweldig al die verhalen! Ik ben van een jongere generatie maar ben wel in de Roosendaalstraat geboren, ik ben van December 1962 en ben er een van Heeren. Ik heb er een heerlijke jeugd gehad en mijn drie broers en twee zussen ook, mijn ouders leven niet meer maar die hadden deze verhalen ook geweldig gevonden.
Ik ben het helemaal met Linda eens, wat is het geweldig al die verhalen. Ook ik ben van de jongere generatie ( ik ben van 1954) en heb tot mijn 18e in de Peerelstraat gewoond. Mijn ouders ( van Limburg) hadden 6 kinderen en we woonden op nr. 25. Ik was de jongste en mijn zussen waren Tineke, Fransje en Anke, mijn broers waren Berend en Henk. Grote gezinnen waren geen uitzondering in onze straat en we hadden enorm veel vriendjes dichtbij huis, zoals de kinderen van Brouwer, Hendriks, Hop, van Nijkerk, Gerritsen, van Oers enz. Natuurlijk gingen we naar de Abraham van Riebeeckschool maar dan moesten we wel de Fahrenheitsingel passeren, mijn broer Henk mocht mij daar niet alleen laten. Frankendael, de speeltuin waar mijn vader penningmeester was, waar mijn zwager jarenlang Sinterklaas heeft gespeeld, ik heb het nooit door gehad. De Wetbuurt, we waren klein en we mochten niet naar de Wetbuurt, de Singel was immers gevaarlijk. Maar de Wetbuurt had asfalt en daar kon je veel beter rolschaatsen dan op de klinkers bij ons...en dus knepen onze ouders een oogje dicht en ben ik wel eens in volle vaart op de auto van de bakker geknald..Spelen, dat konden we in het Amsteldorp, vriendjes en vriendinnetjes te over. Later ben ik getrouwd met een jongen uit de Wertbuurt, Fred Tas uit de Reaumurstraat. Ook hij heeft warme herinneringen aan zijn buurtje en wij vragen ons af wat er van al die vrienden is geworden.
Loes van Limburg

Hi Loes,
Leuk om dit allemaal te lezen, zoveel herkenning! Fijne jeugd gehad in 'ons' Amsteldorp.
Groet, Kees Brouwer

Re: Re: Re: Re: re rosendaalstraat

rene:
Bert Overstegen:Fred Tas:rene parree:Doe de de groeten aan Jan,heb ook contact met helena van rijn(lenie zeilmaker )Ja, wij hebben ook nog steeds contact met Lenie. Zij was mijn buurmeisje in de Reaumurstraat (45) tot zij ging emigreren en ik ging trouwen. Rene Parree, weet je nog dat we als kinderen veel op straat voetbalden, dat kon toen nog, er waren maar weinig auto,s ( mijn vader, Co Oldenburg, Gerard Meijer enz. ) we hadden dus alle ruimte. Ja, ik zal zeker de groeten van jou aan mijn broer Jan Tas doen, hij woont in Diemen met zijn gezin en zal het leuk vinden om dit te lezen.Hoi Fred.Mijn naam is Bert Overstegen, ik heb bij Jos en Meerboys gevoetbald. Volgens mij samen met jou! Met je broer Jan ben ik weleens naar de paardenkoers (vaak met Ilja Roestenburg) in Hilversum geweest.Jaren geleden kwam ik hem nog tegen, hij was toen "maatschappelijk werker". Met Rene Parree (maar ook met Gerard en Ab) heb ik samen bij Jos gespeeld. Ook Loes meen ik me nog te herinneren. Leuk om jullie verhalen hier te lezen!
Bert,hoe is het met je broerTheo die beul op het middenveld.Heb jij ook
nog met Hans Pardieck gevoetbald?Naar de paardenkoers ging Fredv.d Meyden en Jaap Disselkoen toch ook altijd mee.Was jij ook op de laatste reunie van J.O.S.was heel gezellig hoor veel oud leden.
Kees Bregman Martin Waasdiijk nou ja teveel om op te noemen.
Groet R

Hoi Rene,
Het gaat goed met Theo. Dit jaar wordt hij 65! Ja, ik heb met maffe Hans gevoetbald en met vele anderen. Zoals Lex Phaff, Ruud Gerritsen, Hans Sonneschein, Jan van Genugten, Jan Buitenhuis en nog vele anderen. Zag onlangs op de Jossite een foto van ons, bij het oude monument op het Jos terrein. Nee, ik ben niet op de reunie geweest. Wist daar niets van. Toen Gerard Parre was overleden zat ik helaas in het buitenland. Met Gerard had ik in die jaren een goede band. Tijden vliegen, ik ben ook vele jaren niet meer bij Jos geweest. Groet, Bert

op zoek naar klasgenoten wie in de klas zaten bij meester sagel

Ik ben in 1948 komen wonen in de somerlustpad 10 huis en ik ben nieuwsgierig hoe het met mij klasgenoten is gegaan mijn naam is Hennie Wesslesz geboren in 1947, ik zou het leuk vinden als er mensen reageren, hopelijk tot snel.

Re: Re: Re: re rosendaalstraat

Bert Overstegen:
Fred Tas:rene parree:Doe de de groeten aan Jan,heb ook contact met helena van rijn(lenie zeilmaker )Ja, wij hebben ook nog steeds contact met Lenie. Zij was mijn buurmeisje in de Reaumurstraat (45) tot zij ging emigreren en ik ging trouwen. Rene Parree, weet je nog dat we als kinderen veel op straat voetbalden, dat kon toen nog, er waren maar weinig auto,s ( mijn vader, Co Oldenburg, Gerard Meijer enz. ) we hadden dus alle ruimte. Ja, ik zal zeker de groeten van jou aan mijn broer Jan Tas doen, hij woont in Diemen met zijn gezin en zal het leuk vinden om dit te lezen.Hoi Fred.Mijn naam is Bert Overstegen, ik heb bij Jos en Meerboys gevoetbald. Volgens mij samen met jou! Met je broer Jan ben ik weleens naar de paardenkoers (vaak met Ilja Roestenburg) in Hilversum geweest.Jaren geleden kwam ik hem nog tegen, hij was toen "maatschappelijk werker". Met Rene Parree (maar ook met Gerard en Ab) heb ik samen bij Jos gespeeld. Ook Loes meen ik me nog te herinneren. Leuk om jullie verhalen hier te lezen!

Bert,hoe is het met je broerTheo die beul op het middenveld.Heb jij ook
nog met Hans Pardieck gevoetbald?Naar de paardenkoers ging Fredv.d Meyden en Jaap Disselkoen toch ook altijd mee.Was jij ook op de laatste reunie van J.O.S.was heel gezellig hoor veel oud leden.
Kees Bregman Martin Waasdiijk nou ja teveel om op te noemen.
Groet R

Re: Re: re rosendaalstraat

Fred Tas:
rene parree:Doe de de groeten aan Jan,heb ook contact met helena van rijn(lenie zeilmaker )
Ja, wij hebben ook nog steeds contact met Lenie. Zij was mijn buurmeisje in de Reaumurstraat (45) tot zij ging emigreren en ik ging trouwen. Rene Parree, weet je nog dat we als kinderen veel op straat voetbalden, dat kon toen nog, er waren maar weinig auto,s ( mijn vader, Co Oldenburg, Gerard Meijer enz. ) we hadden dus alle ruimte. Ja, ik zal zeker de groeten van jou aan mijn broer Jan Tas doen, hij woont in Diemen met zijn gezin en zal het leuk vinden om dit te lezen.

Hoi Fred.
Mijn naam is Bert Overstegen, ik heb bij Jos en Meerboys gevoetbald. Volgens mij samen met jou! Met je broer Jan ben ik weleens naar de paardenkoers (vaak met Ilja Roestenburg) in Hilversum geweest.Jaren geleden kwam ik hem nog tegen, hij was toen "maatschappelijk werker". Met Rene Parree (maar ook met Gerard en Ab) heb ik samen bij Jos gespeeld. Ook Loes meen ik me nog te herinneren. Leuk om jullie verhalen hier te lezen!

school

de Abraham van Riebeeck is nu gesloopt. Maar ik kan me nog wel de geur herinneren als je binnenkwam. Tegelvloer en de gangen waar de klaslokalen op uitkwamen met van de grijze? grote bakken waar de schoolplaten in bewaard werden. En die grote kachel met zo'n metalen hek erom heen waar naar ik meen ook nog turf inging. En een fonteintje in de klas met tegeltjes. En juffrouw Zoethout met hoedje en altijd boterhammen roosteren op de kachel. En de speelplaats en de grote klassen mochten dan op straat spelen in het speelkwartier. Elastieken wie van de meisjes heeft dat niet gedaan, was ineens zo'n rage. Leren schrijven met een kroontjespen en inkt. Altijd een knoeiboel, vlekken op je handen en een zelfgemaakte inktlap mee. Ach de oude school.mooie herinneringen alleen vond ik het niet altijd leuk. Gek dat die school er niet meer staat want ik zou er nu wel een kijkje willen nemen en weer die geur willen opsnuiven. Wie herkent dit.?
Lenie Best

-------------------------------------

IK !!!. Maar ook de geur in de winter van de te lauwe melk die in de kratten bij de kachel werden gezet.
Elke maandag een kwartje meenemen voor de melk.
Ik verafschuwde die te lauwe melk en van de lucht werd ik al misselijk als het dopje eraf ging .
Toen kwam de tijd dat ik het niet meer aan de melk bestede maar s'maandags in de pauze naar de 3=6 op de hoek er snoep voor kocht.
Het is inderdaad een raar gevoel dat de school er niet meer is ,want nu staan er aanleun appartementen, en waar voorheen het handwerk lokaal was op die zelfde plek woont nu mijn oom en als ik dan bij hem bij hebben we het regelmatig over het handwerk lokaal.
In het speelkwartier liepen er altijd 2 leerkrachten om ons in de gaten te houden.
En ik zeker niet blij was als jufr Buis aan de beurt was ik heb welliswaar nóóit bij haar in de klas gezeten maar op de een of andere manier lagen wij elkaar niet en ze hield mij dan ook steevast in de gaten en als er maar iets gebeurde pikte ze mij er altijd tussen uit .
Mijn god wat had ik een hekel aan haar.
Ook werd ik eens opgesloten in een kamertje waar de boeken opgeslagen lagen ,nou dat was geen straf dol op lezen en ik vermaakte mij wel ,tot ze mij een keer vergaten en mijn moeder naar mij opzoek was ,sinds die tijd paste ze er voor om mij weer op te sluiten.
Mijn leukste herinnering was toch eigenlijk de 6de klas bij meester Visser die was zó anders dan de rest van de leerkrachten.
Volgende week komen er weer een paar oud klasgenoten én dat is erg leuk om al die oude verhalen op te halen.
Groetjes Ria

Re: Frits Spieker

Frits Spieker:
Ik zie bij de reacties Sonja van Britsom staan, hallo Sonja is jou broer toevallig Michel? Naar hem ben ik op zoek nl. Beantwoord graag via deze site, dan zien we wel verder hoe en wat. Ik heb gewoond in de Peerelstraat 18 huis. Met viendelijke groet aan alle eventuele bekenden. Frits Spieker

Hallo Frits,
Wat leuk, volgens mij hebben wij samen in de klas gezeten op de Abraham van Riebeeckschool, sowieso hebben we veel gespeeld want ook jij woonde in de Peerelstraat. Ik ben Loes (Tas) van Limburg en woonde op nummer 25 en dat was het andere deel van de Peerelstraat. Ja, want er was veel verschil tussen deel 1 en deel 2, we mochten toen we klein waren echt niet naar het andere deel om te gaan spelen. De bakker de Hoop en op de andere hoek groenteman Fontein vormde echt een grens. Maar naar mate we ouder werden verdween de grens en mochten we ons speelterrein uitbreiden richting de dijk met in het verlengde het Amstelstation. Die dijk was een geweldige plek om als het had gesneeuwd met je slee naar beneden te gaan. Helaas had niet iedereen een slee en gingen we ook wel op een stuk karton naar beneden. Kunnen jullie je dat nog herinneren?
Hallo Sonja en Michel van Britsom,
Ook jullie gezin kan ik me nog goed herinneren, vooral Robbie. Het toeval wil dat ik getrouwd ben met Fred Tas en dat gezin woonde in de Wetbuurt, de Reaumurstraat en Robbie was jarenlang met Fred bevriend. Hoe gaat het met Robbie?

re.loes van limburg

je staat nog in mijn poesie album met een gedichtje. Heel lang geleden. Dat album heb ik trouwens nog steeds. Er staan meer gedichtjes in van schoolvriendinnetjes uit de Wetbuurt. Ik ben er zuinig op en soms lees ik ze nog wel eens. Vroeger snapte ik sommige teksten niet zo maar nu wel. Het waren soms ook wel hoogdravend gedicthten voor een kind. Leuk dat ik je naam hier tegenkom. Als ik me goed herinner was je blond met sproetjes.
Lenie Best

-----------------------------

Hallo Lenie Best,
Ja, ik was blond en had sproetjes. Ook jouw naam herinner ik me nog goed maar ik weet niet meer waar je woonde. Helaas heb ik mijn poeziealbum niet meer, in de 6e klas van de Abraham van Riebeeckschool ben ik hem kwijt geraakt, heel jammer want ondanks dat ik een nieuwe van mijn moeder kreeg, waren de gedichtjes uit de lagere klassen verdwenen.Volgens mij hebben we samen in de klas gezeten maar ik weet niet meer wanneer. Jij wel?
Loes Tas van Limburg

-------------------------------

hai Loes, volgens bij was het de 4e klas of zo bij meester Sagel. Met sigaar. Ik woonde in de Fahrenheitstraat t.o. de prinses Julianaschool en Aafje de Man. Die woont er nog steeds samen met haar zus Els. Ik ben lang geleden weer eens in "mijn" buurtje geweest maar het zo veranderd. Er woonde in onze jeugdjaren toch veel kinderen dus speelde iedereen toen buiten. Vlak voor we naar school gingen springen met een touw, hinkelen, knikkeren en rolschaatsen. Heerlijke jeugd gehad met natuurlijk Frankendael en de speeltuin. Ik heb nog wel een klassefoto en daar sta jij ook op. Ik woon nu in Almere, al heel lang, en dat bevalt goed daar in de polder. Op het ogenblik behoor ik tot het leger werkenlozen na 10 jaar in een gezondheidscentrum te hebben gewerkt. Daarvoor heb ik ook altijd gewerkt op 4 jaar na toen ben ik thuis gebleven voor onze zoon. Sommige namen weet ik nog wel uit onze klas en tijd: Annemieke Jaggi, die woonde op de von Liebigweg 11, altijd onthouden, 1 van dochters van dokter Rienks, Bea Nuts, Aafje de Man, Gerard Compaan, Willy Malloo, ooit een suprise voor moeten maken dus dat vergeet je niet, Dopje Steinbuch, die heette trouwens Cobi. Jaren geleden kwam ze zich inschrijven als patient in het gezondheidscentrum en ik herkende haar meteen. Toen ik vroeg ben jij soms Dopje moest ze ontzettend lachten want zo werd ze al lang niet meer genoemd. Weet jij soms nog namen?
Lenie Best

----------------------------------

Hallo Lenie,
Wat leuk dat jij nog zo veel weet, ja, die namen die je noemt die ken ik ook allemaal...ik ga die oude klassefoto opzoeken, wellicht schieten me nog wat namen te binnen. Meester Sagel herinner ik me nog heel goed, vooral de lat waarmee hij op je handen sloeg als je iets gedaan had wat niet mocht, weet ik nog heel goed. Een leuk verhaal is dat ik op mijn 5e verjaardag van mijn ouders een zilver bedelarmbandje kreeg, bij Vadertje Tijd in de van Woustraat ( of Rijnstraat) kon ik uren staan te kiezen. Ik droeg, dit inmiddels aardig volle armbandje altijd. Opeens was het weg en waar ik ook zocht, ik heb het niet kunnen vinden. Ik was 11 jaar en ontroostbaar. De band met de school is direct en indirect gebleven en groot was mijn verbazing dat mijn moeder 20 jaar later ( ong) werd gebeld. Tijdens het klaarmaken voor de sloop van de school, bij het weghalen van de stoeptegels op de speelplaats, is een armbandje gevonden. Of het misschien dat armbandje was? En ja, hoor, helemaal gekreukeld en zwart van het jaren liggen in de modder, kreeg ik mijn bedelarmbandje terug! Na 20 jaar! Helaas is er vorig jaar bij ons thuis, in Hoofddorp, ingebroken en hebben ze mijn armbandje
meegenomen. Opnieuw ben ik hem kwijt. Lenie, ik vind het erg leuk om jouw verhalen te lezen, ben blij dat het goed met je gaat en ik ga eens in de oude fotoboeken duiken.
Loes Tas van Limburg

Re: re rosendaalstraat

rene parree:
Doe de de groeten aan Jan,heb ook contact met helena van rijn(lenie zeilmaker )

Ja, wij hebben ook nog steeds contact met Lenie. Zij was mijn buurmeisje in de Reaumurstraat (45) tot zij ging emigreren en ik ging trouwen. Rene Parree, weet je nog dat we als kinderen veel op straat voetbalden, dat kon toen nog, er waren maar weinig auto,s ( mijn vader, Co Oldenburg, Gerard Meijer enz. ) we hadden dus alle ruimte. Ja, ik zal zeker de groeten van jou aan mijn broer Jan Tas doen, hij woont in Diemen met zijn gezin en zal het leuk vinden om dit te lezen.

re rosendaalstraat

Doe de de groeten aan Jan,heb ook contact met helena van rijn(lenie zeilmaker )