Mijn vader was een echte knutselaar

Verteller: A Vas Dias Anneke Vas Dias
Auteur: Frits Slicht Frits Slicht
1 Fan
6 Reacties
Transvaalbuurt, Retiefstraat

Mijn vader was bijzonder trots op zijn kinderen, vooral op zijn zeven dochters.

Mijn Papa, op de Dappermarkt. De vader van Anneke Vas Dias op de Dappermarkt. Hij was marktkoopman, o.a. op de Dappermarkt. De datum van de foto is niet bekend, de foto is afkomstig uit het fotoarchief van de familie Vas Dias.

Mijn Papa, op de Dappermarkt. De vader van Anneke Vas Dias op de Dappermarkt. Hij was marktkoopman, o.a. op de Dappermarkt. De datum van de foto is niet bekend, de foto is afkomstig uit het fotoarchief van de familie Vas Dias. Door: Frits Slicht

Alle rechten voorbehouden

Mijn vader is net als mijn moeder geboren in 1907. Hij leerde mijn moeder kennen toen zij een dienstje had bij zijn tante. Dat hij joods en zij christen was, was voor hen geen probleem. Mijn vader werkte op de markt, hij was een soort standwerker. Hij heeft op de Dappermarkt, maar ook op het Amstelveld gestaan. Na de oorlog ging hij ook wel naar Purmerend. Dat kan ik me nog goed herinneren omdat hij met de trein ging. Dan stonden wij langs het spoor om naar zijn trein te zwaaien. Mijn vader stond met portemonnees op de markt. Hij maakte die zelf van echt leer. Op zolder had hij een kleine werkplaats. Mijn vader was erg handig, hij was een echte knutselaar.
Na de oorlog is mijn vader nooit meer echt gezond geweest. Hij had vooral veel problemen met zijn hart. Vanwege zijn gezondheid hadden we eigenlijk een benedenhuis moeten hebben. De laatste jaren van zijn leven heeft hij veel in het ziekenhuis gelegen. Hij lag dan in het Joods Israëlitisch Ziekenhuis in Amstelveen (het CIZ = Centraal Israëlitische Ziekenverpleging). Toen mijn vader stierf was hij pas 49 jaar.
Ik herinner me mijn vader als een heel goede en zorgzame vader. Hij was bijzonder trots op zijn kinderen, vooral op zijn zeven dochters. Hij zorgde altijd dat we goed in de kleren zaten. Als er iets gebeurd was dan kwam hij altijd voor ons op. Als kinderen mochten we veel van hem. Maar toen we televisie kregen, we waren een van de eersten in Amsterdam, moesten wel oppassen. Om ‘zijn TV’ te beschermen maakte hij een hard kartonnen scherm. Dat stond dan voor de TV als er niets ‘op was’.

Alle rechten voorbehouden

3271 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Vader en moeder Vas Dias en hun kinderen. Het hele gezin Vas Dias in 1953. De foto is afkomstig uit het foto archief van de familie Vas Dias.

Vader en moeder Vas Dias en hun kinderen. Het hele gezin Vas Dias in 1953. De foto is afkomstig uit het foto archief van de familie Vas Dias. Door: Frits Slicht

Alle rechten voorbehouden

6 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Mijn vader was een echte knutselaar...

...nou, mijn vader ook!  Zo maakte hij zijn eigen kerstverlichting van elektrabuis,  maar dan de witte plastic variant, en kleine fietslampjes. Op het laatst vergeelden de kaarsjes wel erg.

Ook de gebroken kaasschaaf had ineens een steel van witte elektrabuis...

En hij maakte een bescherming voor de nieuwe t.v., een plastic hoes met op de vier hoeken elastiek (zoals later de hoeslakens werden gemaakt). Hij ontwierp en knipte en mijn moeder moest het op haar handnaaimachine naaien.

Ook de nieuwe stoelen kregen plastic hoezen...

Niets werd weggegooid, de ronde deur van een oude wasmachine zag ik bij hem op tafel terug als glazen schaal, dat ie een beetje wiebelde gaf niets en van twee kapotte scharen maakte hij een nieuwe, met 'ongelijke leggers' zoals wij dat noemden. Hij kon er nog mee knippen ook. 

Ik denk dat hij die inventiviteit uit de oorlog heeft overgenomen hoewel... ik ben ook een expert in het bedenken van praktische oplossingen, misschien toch van mijn vader geërfd?

 

 

 

 

 

Anneke Steffens-Versluys

Mijn vader was een knutselaar

De familie Vas Dias waren buren van mij in de Retiefstraat. Ik ben geboren in deze straat op nr.108III.
Theo Vas Dias heeft nog bij mij op de Pres.Krugerschool gezeten en met Anneke ben ik vriendin geweest. Omdat we tegenover elkaar woonden liepen we altijd bij elkaar naar boven! Door Geheugen van Oost ben ik na vele jaren weer bevriend geworden met Thea Vas Dias. Na 50 jaar ben ik door de PC hen op het spoor gekomen. Thea en haar man Toon wonen in Diemen nu en ik in Bredene België. Wanneer ik naar Amsterdam kom logeer ik bij hen en zij komen 's zomers bij mij logeren, heerlijk aan de kust. Ik heb ook nog jaren in de Transvaalstraat 88II gewoond. Later konden mijn kinderen dan fijn op het Transvaalplein spelen, wanneer zij bij oma logeerden. Ook ik heb heel veel herinneringen aan de Transvaalbuurt.

Joke bollemeijer Andriessen

Re: vasDias

pressler-knaap:
Volgens mij heb ik met een van de vas Dias kinderen, het jongetje links met de bril op - in de klas van meester Ruygendijk gezeten. In dat geval weet hij wie het altijd over de 'snotkoker'had! Heb trouwens een klassefoto, maar moet nog leren hoe ik die op een site moet zetten! Dus nog even geduld, luitjes!
P.S. Ik stond toen bekend als Nelleke Knaap of van Aalst (stiefvader) . Dus zijn er nog bekenden?

Ja ik weet niet of je me nog herinnert joke bollemeijer vindt het leuk om iets van je te horen hoor graag iets van je groetjes en liefs joke

frits warmer

herkenning

juist op deze foto zien ik marietje staan.deze foto is dus van 1953 en ik vermoed dat marietje degene is die uiterst links van de meisjes staat ?klopt dat?
ik ben dus frits warmer en hoop wel wat te horen of te lezen van haar.
ben nu zelf 76 ,moet zij eigenlijk ook zijn?

pressler-knaap

vasDias

Volgens mij heb ik met een van de vas Dias kinderen, het jongetje links met de bril op - in de klas van meester Ruygendijk gezeten. In dat geval weet hij wie het altijd over de 'snotkoker'had! Heb trouwens een klassefoto, maar moet nog leren hoe ik die op een site moet zetten! Dus nog even geduld, luitjes!
P.S. Ik stond toen bekend als Nelleke Knaap of van Aalst (stiefvader) . Dus zijn er nog bekenden?

Een bezoeker

Yvonne

Geachte mevrouw,
Ik heb heel erg genoten van uw verhalen.U schrijft zo goed,dat ik het zo voor me kan zien.Ondanks de ellende die de oorlog teweeg heeft gebracht,zie ik een liefdevol gezellig gezin.Ik hoop hier nog veel meer verhalen te lezen over ons oost.
groetjes yvon