Dappermarktsfeer in GTST

Op de Dappermarkt koop je, meestal voor een prikje goeie waar. Één artikel is gratis en wordt (dus) in grote hoeveelheden verstrekt: sfeer, het liefst vermomd als humor. De toegevoegde waarde van een melige mop, een grappig geintje of een doldwaas dolletje mag niet onderschat worden. Een gezicht van ouwe lappen bevordert de omzet niet. Oude marktrot, stoffenkoopman Ed Wijnberg en tot vorig jaar voorzitter van de Belangenvereniging Marktondernemers Dapperstraat, kent het klappen van de zweep. Zittend in zijn stamcafé De Grote Pan steekt hij van wal. "We hebben hier al heel wat bekokstoofd. Hier rezen ideeën de pan uit." Eenmaal buiten achter zijn kraam blijft het rijzen geblazen, nu uit zijn eigen hersenpan. "Ik ben een nogal dollerig type," zegt Ed, "en als je eenmaal een dolletje geeft, krijg je er drie terug." Helaas geldt dat alleen voor ingewijden, zijn collega’s en Mokummers. "Met mensen buiten Amsterdam lukt het niet. Jammer!", zucht Ed. De sfeer mag dan meestal goed zijn, in spannende tijden moet je ook met elkaar verder. Ed: "Neem toen de moord op Van Gogh. Je voelde de spanning in de buurt. Ik zag de bevolkingsgroepen zich van elkaar verwijderen. Maar wat gebeurde er? De Marokkanen kwamen met koekjes en ander eten naar mijn kraam. Dat was een mooi gebaar. Daarmee wilden ze zeggen: ‘Wij zijn niet zo!’ Dat heeft me aangegrepen."