Mijn ouders gingen in '43 in de Ruyschstraat wonen. Er waren plenty huizen beschikbaar want veel joden die daar gewoond hadden waren weggevoerd. Het heeft mij altijd tegengestaan dat zij af en toe denigrerend over de joodse buren konden spreken, na alles wat gebeurd was. Toch nog het wrange resultaat van een degelijke katholieke opvoeding.
De herdenking op 4 mei was heilig. De straten waren druk in afwachting van de twee minuten stilte. Owee degene, die nietsvermoedend of misschien wel bewust met fiets of auto door bleef rijden. Je wist als kind ook precies wie er fout waren geweest in de oorlog, nsb 'er of landwachter. Die mensen negeerde je. Ik heb heel lang gedacht als ik Duitsers zag: hoe oud was jij tijdens de oorlog? Op een gegeven moment is dat weggeëbd want de oorlogsgeneratie is inmiddels hoogbejaard.
Inmiddels woon ik nu met veel genoegen in Duitsland. Het verrast mij nog steeds dat er van de vele Duitse zenders er wekelijks altijd wel een is met een programma over de 2e wereldoorlog.
----------------------------------------------------------------------------
Voor verhaal nr. 9 uit deze serie ga naar:
Mijn Standard Vanguard