Jo Haen - van Langen
Jan van Beers (9-11-1921) was de oudste jongen uit een gezin van 11 kinderen. Hij woonde in de Watergraafsmeer waar hij zijn jeugd doorbracht. Hij ging naar de Lidwinaschool op het Linnaeushof. Als grote broer leerde hij de jongsten uit het gezin fietsen en bond hun schaatsen onder als er ijs lag. In 1944 was hij in opleiding voor inspecteur van politie in Den Haag, destijds onder Duits toezicht. Hij moest een verklaring tekenen dat hij mee zou werken met de Duitsers. Samen met een aantal anderen, de z.g. Oranjemannen, weigerde hij en daarmee tekende hij zijn doodvonnis. In november 1944 werd hij opgepakt en naar kamp Amersfoort overgebracht. In een brief naar huis schreef hij dat hij 3 uur bedenktijd had gekregen om tot een besluit te komen. En hij vroeg niets tegen opa en oma van Deudekom te zeggen, anders zouden ze zich maar ongerust maken.
Vanuit Amersfoort werd hij naar het concentratiekamp Neuengamme gestuurd. Daar waren ook 110 van de 600 mannen uit Putten, opgepakt bij een vergeldingsactie. Jan stierf op 15 december 1944 door uitputting en dysenterie, slechts 23 jaar oud.
In februari 1945 kwam er een politieagent aan de deur met een vodje papier in zijn hand waarop zus Doki de woorden: Overleden. Jan, zag staan. Totaal overstuur riep ze haar ouders.
Jan werd begraven in een massagraf in Ohlsdorf bij Hamburg.
De Stichting Oktober 44 die de gebeurtenis in Putten voor het nageslacht levend wil houden vond in 2010 naast nalatenschappen van omgekomen Puttenaren ook de portefeuille van Jan. Na 65 jaar !
Gert van Dompseler van de Stichting heeft de portefeuille tijdens een 4-mei herdenking in de Martelaren van Gorcumkerk aan de familie van Beers teruggegeven. Daarbij waren ook tieners uit Putten en Duitsland en pastor Hans-Joachim Stuck aanwezig. Doki en zus Luus bekeken thuis de inhoud van de portefeuille en vele herinneringen kwamen boven bij het zien van de foto’s en de papieren. Zij zijn trots op hun broer, die het hart op de juiste plaats bleek te hebben. Van de 11 kinderen zijn alleen Doki, Luus en Wim, die in Australië woont, nog in leven.
