Jo Haen - van Langen
2012. Op 2 september werd de verhalenwandeling van juli wegens overweldigend succes herhaald en weer met een groot aantal deelnemers. Niet in de laatste plaats door de aankondiging in de Oud Amsterdammer, waarvoor ik Hans Peys hartelijk dankzeg.
Om 11 uur verzamelden we ons voor de kerk van de Martelaren van Gorcum, nu Hofkerk geheten. Veel mensen waren al stiekem in de kerk gaan kijken, die vanwege de zondagsmis niet toegankelijk was. Wij liepen over het paadje achterlangs naar de open ruimte waar vroeger een hulpkerkje had gestaan totdat in 1929 de grote kerk op het Linnaeushof werd geopend.
Via de Linnaeusparkweg, de Copernicusstraat en de Pythagorasstraat (waar we even als ‘ramptoeristen’ het huis bekeken waar Theo van Gogh tot zijn vreselijke dood in 2004 had gewoond) wandelden we over het Galileïplantsoen. John Haen vertelde daar over zijn jeugd, over het voetballen op het grind met zijn buurjongen Louis van Gaal.
In de kerk van het Apostolisch Genootschap werden we hartelijk welkom geheten door Mary Verhey en niet te vergeten door prachtig orgelspel van de organist, die na de dienst nog even was gebleven om voor ons te spelen.
Mary vertelde ons over het gebouw en wat het Apostolisch Genootschap betekende, waarna we in 2 groepjes een rondleiding door de prachtige kerk en de bijzalen kregen. Ook kon het orgel boven worden bewonderd.
Verder ging het weer richting Newtonstraat, na eerst nog even de plaquette in het viaduct bewonderd te hebben, onthuld naar aanleiding van de opening van deze onderdoorgang in 1936.
Op de Archimedesweg zwaaiden we naar de moeder van René van Eunen en bewonderden de mooie huizen. Bij de voormalige school van de Watergraafsmeerse Schoolvereniging en de Hogewegschool (nu Frankendaelschool geheten) kwamen herinneringen boven. Uit de nieuwe fontein op het Hogewegpleintje druppelde slechts een klein straaltje water, dus liepen we snel door naar Park Frankendael. Dit prachtige stadspark was vroeger onderdeel van Huize Frankendael, dat tot voor kort nog bewoond werd, maar nu een restaurant is. Er worden ook exposities en concerten georganiseerd. Gezeten op de banken in de achtertoegang tot het gebouw vertelde ik het e.e.a. over de geschiedenis van Frankendael, waarna we een kleine rondwandeling door de Heemtuin maakten. Via de voorkant van het gebouw, waar de mooie fontein bewonderd werd ging het weer de Middenweg op, rechtsaf.
Vanuit de Emmakerk (nu de Bron geheten) klonk prachtige koorzang van gelovigen van Afrikaanse origine. Velen konden het niet laten even stiekem een kijkje te nemen, maar ik moest streng zijn. De wandeling liep al aardig uit en een paar ‘meelopers’ vonden het wel genoeg zo, waar ze gelijk in hadden. Het was inmiddels al 13.00 uur geworden. Op het Linnaeushof was het een feest der herkenning voor veel wandelaars vanwege de Clara Fey-, de Maria Goretti- en de Lidwinaschool, waar ze vroeger op hadden gezeten. Ze konden zich vinden in het verhaal van Yvonne van Scherpenseel over haar nare tijd daar bij de nonnen.
Het noemen van verschillende namen van leerkrachten ontlokte veel hilariteit.
Weer liepen we over het paadje, nu om aan het eind via het trappetje naar beneden in de Hibsekrib te belanden (officieel Linnaeusdwarsstraat geheten). Daar heerst nog steeds een dorpse sfeer door de kleine huisjes.
De koffie bij café Elsas smaakte iedereen uitstekend, terwijl er nog gezellig werd nagepraat.
