Doris Day en de bioscoop.

Op de hoek van het Javaplein en de Molukkenstraat, tegenover het badhuis, was een radiowinkel waar ik altijd heel nieuwsgierig naar binnen keek. Men had daar schitterende grote radio’s en grammofoons waar je dan van die grote grammofoonplaten op moest leggen. De arm erop en dan kwam er muziek uit. Als de winkeldeur openstond bleef ik staan luisteren naar de muziek van Doris Day (A guy is a guy), Rosemary Clooney (Botch-a-me), Jo Stafford (Jambalaya), Patti Page (How much is that doggy in the window) en ook Frank Sinatra (Nature boy), Four Aces (Tell me why), Franky Laine (High Noon) en Johnny Ray (Cry), Vera Lynn (From the time you say goodbaye) en de Andrew Sisters.
Als ik soms langs het Javaplein fiets en in de richting van de winkel kijk, waar nu een cafetaria is, hoor ik weer de melodieën en voel ik heimwee naar alles wat voorbij is en neurie ik stilletjes; ‘Gonna Take A Sentimental Journey”. Ik kan wel janken.
Mijn mama en zus Jenny waren onvervalste bioscoopgekken ! Natuurlijk pikte ik er ook wat van mee.
In de vijftiger jaren werd de een na de andere muziekfilm uitgebracht.
Met grote namen zoals: Mario Lanza, Howard Keel, Gordon MacRae, Doris Day, Kathryn Grayson, Betty Hutton, Ann Miller en Cyd Charisse. Ik lag wakker van de vrouwelijke sterren.
Susan Hayward bleef mij eeuwig in het geheugen met With a song in my heart, een verfilming over het leven van de zangeres Jane Froman.
Zaterdagmiddag was voor ons een feest. Dan gingen wij voor een kwartje naar de film en werd ik vaste bezoeker in de bioscopen Bio aan de Middenweg en National in de Linnaeusstraat. Er werden altijd kinderfilms en cowboyfilms vertoond: Rooie Roggers en Daale Eefens: Roy Rogers & Dale Evans.