Mijn geadopteerde oma

Indertijd was er veel scheepvaart tussen Nederland en Azië, Chinese mannen waren goedkopere arbeidskrachten dan Nederlandse. Waarschijnlijk heeft de moeder van mijn oma een (korte?) verhouding gehad met een van hen, zij raakte zwanger, dat was uiteraard toen uit den boze. Nadat het kind was geboren heeft zij het afgestaan aan de familie Hoitzing die in 1924 op de Lampongstraat woonde. Zelf bleef ze wonen in de Indische buurt, n.l. de Balistraat. Nadat ze trouwde met ene Henri de Kam is ze gaan wonen in de Atjehstraat . In 1927 verhuisde de familie Hoitzing naar de Madurastraat. Er is volgens zeggen nooit contact geweest tussen de gezinnen, maar dat lijkt onwaarschijnlijk aangezien iedereen bij elkaar in de buurt bleef wonen.
Voor mijn oma' Marietje' moet het niet makkelijk zijn geweest om in die tijd op te groeien met een Aziatisch uiterlijk bij blanke ouders.Zij was gek op haar adoptie vader, zij was zijn Puck. In 1928 kreeg haar biologische moeder weer een kind en zij een halfbroertje; Leonard Anton de Kam. Mijn oma heeft ooit verteld dat zij een broer had - aan mijn moeder - en dat klopt dus.
In 1942 moesten alle ongetrouwde mannen werken in Duitsland. Dus werd er massaal getrouwd, ook mijn oma. Maar ja, zij was nog minderjarig en had de toestemming van haar biologische moeder nodig. Die heeft zij gekregen en als huwelijkscadeau kreeg het verse echtpaar een prachtig Perzisch tapijt. Dit hebben zij in de oorlog moeten verkopen vanwege geldgebrek. Mijn oma en opa trouwden in de Majella kerk, daar was ook een vrouw met een Indisch uiterlijk bij, die mijn moeder slechts kende als 'tante Kootje'. Zij was geen familie.
Na hun huwelijk zijn opa en oma in West gaan wonen en na 1957 in midden Nederland. Er werd en mocht nooit over gesproken worden dat het vreemd was dat oma een Aziatisch uiterlijk had, het was gewoon zo. Het gekke is dat die 'tante Kootje' bij tijd en wijle mijn oma bleef opzoeken, zelfs mijn moeder weet niet wie zij eigenlijk was. Het lijkt er op dat zij contact had met de biologische moeder van oma, want toen die in 1962 overleed wist mijn oma dat. Mijn opa en oma zijn inmiddels al jaren overleden. Niet zo lang geleden zijn mijn moeder en ik naar de Madurastraat geweest en hebben naar het huis gekeken waar mijn oma is opgegroeid.(helaas het verkeerde nummer)
En ik... tja als kleindochter ben ik nu bezig te speuren in het verleden. Ik denk wel eens ; 'als mijn oma nu geleefd had, had haar dat zoveel verdriet kunnen besparen gezien de tijdgeest van nu'.