Ehrlichstraat

Wanneer je anderhalf jaar getrouwd was, mocht je je inschrijven voor een huis. In 1961 kregen wij een huis via mijn schoonvader, die uit hoofde van zijn functie contact had met de directeur van herhuisvesting. Bovendien kenden zij elkaar vanuit hun sport: voetbal en korfbal. Het is wel volgens de regels gegaan. Mijn zwager en schoonzuster kwamen naast ons te wonen in de Ehrlichstraat. Toen wij allemaal kleine kinderen hadden, konden de grootouders in beide huizen tegelijk oppassen, met behulp van de babyfoon. Eigenlijk was ik alleen op zaterdag in de buurt. Door de week fietste ik door de Linnaeusparkweg naar mijn werk aan een van de grachten en op zondagen speelden mijn vrouw en ik korfbal achter het Olympisch stadion. Diverse dames uit de buurt ontmoetten elkaar aan de rand van de zandbak vlakbij ons huis. Dat werd een kringetje van kennissen. Pas na de dood van mijn vrouw ben ik de buurt gaan verkennen. Ik ging door de straatjes lopen, bekeek hoe het eruit zag en vroeg me af of ik op een bepaalde plek had willen wonen. Tegenwoordig maak ik dia’s van de omgeving. Als ik lees dat er zaken gaan veranderen, leg ik de oude en de nieuwe situatie vast. Ik heb dia’s gemaakt van het oude Ajaxstadion, toen er al niet meer werd gespeeld. Ik was te laat om de neonletters met het woord AJAX, die bovenop het restaurant stonden, te fotograferen. Onlangs ben ik gaan wandelen in het gebied rond Anna’s Hoeve, waar ook plannen zijn voor woningbouw. Er zijn protesten tegen de bouw vanwege een groene rugstreeppad die niemand ooit heeft gezien.