Je wordt snel eilander

Uiteindelijk werd het 2006 voor Caroline van Rhijn in IJburg kwam wonen. Er lagen nog loopplanken op straat, er waren geen winkels, de tram reed wel, maar de seinen in de tunnel waren vaak defect zodat er geregeld wel 100 mensen op een tramhalte een uur stonden te wachten in de wind. "Dan voel je je wel een pionier . Die sfeer van 'we gaan er wat van maken' hing er toch wel, je bent allemaal nieuw ". De wind is voor Caroline een onderdeel geworden van het wonen op IJburg ; "ik associeer IJburg met lucht en wind, het gevoel dat je met de elementen leeft, je hebt hier altijd zicht op prachtige wolkenluchten, ik ben er van gaan houden, het geeft me een ruim gevoel". Toch heeft het wonen op Steigereiland ook iets heel knus, in de zomer zitten de mensen vaak op de brede straat met elkaar te praten, er zijn veel jonge gezinnen waarvan de kinderen met elkaar optrekken en een collectief van ongeveer 30 mensen heeft "Vrijburg " gesticht, een pand waarin een restaurant, een theater en een kleine bioscoop voor de buurt .
Caroline zegt " het Haveneiland op IJburg is voor ons gevoel een heel ander , stedelijker gebied, wij voelen ons meer dorpse eilanders, er zitten hier bijvoorbeeld veel konijnen, je hoort de wind hier altijd en van juli tot oktober hebben we hier een invasie van dikke spinnen die 's avonds tevoorschijn komen. Vermoedelijk komt dit omdat er nog onvoldoende bomen zijn zodat er te weinig vogels zijn om insecten op te eten".
Het eiland gevoel wordt een enkele keer versterkt als de politie op zoek is naar een voortvluchtige crimineel ; "dan worden alle toegang bruggen afgesloten en ziet het hier wel een beetje eng uit ".