De was

Toen ik in het ziekenhuis kwam werken was de kleur van de operatiekleding nog blauw, later werd dat vervangen door groen. Om te zien wat voor linnengoed er tijdens een operatie werd gebruikt, moest ik ook een aantal operaties bijwonen. Het bloederige goed van de operatiekamers werd eerst in bakken met lysol geweekt en ontsmet. Twee keer in de week werd de vieze was door een wasserij opgehaald en werd de schone was gebracht. Het schone wasgoed moest worden geteld, gesorteerd en op een speciale manier opgevouwen. Om dit te vergemakkelijken werden op mijn initiatief de lakens van de verschillende afdelingen voorzien van een gekleurde bies. Ook de verbanden werden gewassen, die kwamen als een prop uit de wasserij terug. Tijdens het bezoekuur was het de taak van de verpleegsters om die te ontrafelen en op te rollen. In de periode dat ik er werkte, tijdens de wederopbouw, moest er zuinig aan worden gedaan. Zo kregen de zusters, die verplicht intern woonden, maar een keer per twee weken een schoon laken, twee handdoeken en een kussensloop. De broeders mochten niet in het ziekenhuis wonen. Ook voor mijn functie was het verplicht dat ik inwonend was, maar ik had een eigen kamer en ik deelde de badkamer met het hoofd van de huishouding in het huishoudgebouw. Daar bevond zich ook de keuken waar de warme maaltijd werd bereid en de broodkeuken, de naai- en de linnenkamer. Ik at gezamenlijk met de verpleegkundigen. Je kon niet kiezen, er was één menu. Het overbleven eten werd bij elkaar geprakt en ‘s avonds als warme hap bij het brood opgediend. Het personeel was er dol op.