Het experiment met de groene huizen

Verteller: Wim Cremers
Jeruzalem / Tuindorp Frankendael, Ostwaldstraat
Bouwput voor experimentele groene woningen. De oudste zoon van Wim Cremers bij de plek waar de woningen gebouwd zullen worden.

Bouwput voor experimentele groene woningen. De oudste zoon van Wim Cremers bij de plek waar de woningen gebouwd zullen worden.

Alle rechten voorbehouden

In de Venserpolder zag Wim Cremers omstreeks 1982 een project van doe-het-zelf woningen. Huizen waarvan de buitenkant en de trap opgeleverd werden, van binnen mocht je zelf alles afbouwen.
Het wekte meteen zijn belangstelling en toen hij hoorde dat je nog kon inschrijven voor een dergelijk project in Oost heeft hij dat meteen gedaan.

Volgens Wim Cremers had de gemeente een bedoeling met het aanbieden van Casco woningen; het uitproberen van nieuwe bouwmaterialen en nieuwe woning afmetingen en het aantrekken van huiseigenaren met 2 rechterhanden die zelf eventuele problemen zouden kunnen oplossen. Daar stond tegenover dat de nieuwe huiseigenaren cursussen in metselen, timmeren, electra - en sanitair aanleg etc. werd aangeboden.Ook werd er een container neergezet met allerlei materialen en gereedschap en als de bouwkosten beneden een bepaald bedrag bleven werd er een premie uitbetaald .
De architect had bepaald dat de buitenkant van de 19 woningen groen gestuct moest worden. Een van de nieuwigheden was echter dat de muren van gasbeton waren en stucwerk bleek daar niet op te houden, tot op de dag van vandaag bladderen de stuclagen en inmiddels heeft ieder huis zijn eigen kleur groen.
Een andere innovatie was dat de deuren en ramen van kunststof waren.
Helaas bleek het wit van de kozijnen snel te vervuilen en plastic kan niet opgeverfd worden, maar erger was dat de kunststof ging 'werken' en op een gegeven moment konden de ramen en deuren niet meer open of dicht. Extra scharnieren en een verstevigd profiel; het hielp niet en tenslotte hebben veel mensen hun deur vervangen.
De nieuwe afmetingen die werden uitgeprobeerd; de huizen zijn 4 meter breed en 11 tot 13 meter diep, betekende dat er weinig licht in het midden van het huis komt en dat je eigenlijk geen kamers naast elkaar kunt maken.
Het experiment bood natuurlijk ook voordelen, zo zijn er onder het huis van Wim Cremers extra heipalen geslagen omdat in zijn huis een hoeveelheid boeken kwam met een gewicht dat gelijk stond aan het gewicht van een tram . Het was ook fijn dat de indeling zelf bepaald kon worden; in het huis van Wim is er op iedere étage een badkamer met toilet en is de keuken op de 1e verdieping.
Zoals Wim zelf zegt; "er kwam een schat aan informatie uit het experiment en veel bouwmaterialen zijn mede daardoor verbeterd".
Zo zal het waarschijnlijk niet meer gebeuren dat een serre gemaakt wordt van doorzichtige kunststof die niet alleen onoplosbare lekkages gaf maar ook zo lawaaiig was dat de visite van Wim een keer weggevlucht is tijdens een halgelbui omdat men vreesde dat alles zou instorten !

Alle rechten voorbehouden

986 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Wim Cremers en kleinzoon Matti in juni 2010

Wim Cremers en kleinzoon Matti in juni 2010

Alle rechten voorbehouden

Geen reacties

Voeg je reactie toe