Buurman, Donald van Driel was een echte Amsterdammer. Als je de kop buiten de deur stak, dan kon je het treffen dat hij dat ook net deed. Dan had hij gauw een grapje, hij was een verschrikkelijk leuke man. Kort van stuk, zwaar gebouwd met stekeltjeshaar. Een Hells Angel zonder motor. Vroeger woonde er een Hells Angel schuin tegenover zijn woning op één hoog, maar die is inmiddels overleden. Een echte Hells Angelsstraat wilde het maar niet worden. Op de hoek van de Tweede van Swindenstraat en het Dapperplein zit een stamcafé, de Knoest. Vroeger hing er een geel bord met zwarte letters boven de deur, waaruit bleek dat het café geliefd was bij de Hells Angels. Dat bord is om onduidelijke redenen weggehaald. Donald zat daar graag en al droeg hij geen leer, hij had wel allure.
Weer zo'n toevallig moment dat je allebei op straat staat. Komt de postbode langs met een brief waarin hem werd meegedeeld dat hij zogenaamd een loterij had gewonnen. Dolle pret had je dan om zijn fantasieën over wat hij met het geld ging doen. Hij beloofde me een kaartje te sturen zodra hij op een eiland in de Stille Zuidzee zat. Hij ging natuurlijk niet. Ik hoorde elke dag zijn vrolijke en aanstekelijke lach.
Ik had problemen met de wasmachine en verkeerde in opperbeste stemming omdat ik de oorzaak gevonden had. Donald zag ik al zitten in de Knoest bij het raam dat uitkeek op de Tweede van Swindenstraat. Echt zijn plekje zodat hij groetend de hand kon opsteken als er een buurman passeerde. Hij bood me meteen een pilsje aan, maar ik had net het ontbijt achter de kiezen, dus dat leek me wat vroeg. Gelukkig schenken ze ook koffie. Terwijl ik nog stond zei hij: “Jij gaat hier zitten? Denk goed na. Deze stoel hier links, daar zat een vriend van me, een fijne vent, tot twee weken geleden. Op een dag bleef de stoel ineens leeg. Vonden ze hem thuis, dood. En hier rechts, daar zat altijd een andere kameraad, ook een fijne vent, al dronk ie misschien weleens wat teveel. Maar verleden week kwam hij ineens niet meer opdraven. Hij was ook dood. Dood, afgelopen. Alleen ik zit nog hier. Weet je wel zeker dat je hier wil komen zitten?"
Kort nadien bleef ook de stoel van Donald leeg. Met mijn wasmachine is het allemaal goed gekomen, maar hij is die zaterdag of zondag overleden. Op woensdag 29 oktober 2008 werd hij dood aangetroffen in zijn woning. Daarna is het raam dichtgespijkerd. De buren hebben nog een half jaar tegen de kale houten plaat aangekeken.
