Hoekhuis Mauritsstraat

Weesperzijde - Van der Kunbuurt

En inderdaad: al het eten was paars, zelfs de mosterd.

Mauritsstraat 1963 Het prachtige hoekhuis aan de Mauritsstraat. Jammer genoeg gesloopt voor de aanleg van de Torontobrug. Foto Stadsarchief Amsterdam,1963.

Mauritsstraat 1963 Het prachtige hoekhuis aan de Mauritsstraat. Jammer genoeg gesloopt voor de aanleg van de Torontobrug. Foto Stadsarchief Amsterdam,1963. Door: Pieter de Lang

Alle rechten voorbehouden

Ooit stond er op de hoek van Mauritsstraat en Weesperzijde letterlijk een hoekhuis: het liep taps toe, met heel weinig voorgevel op de Amstel gericht als de afgeronde punt van een speer. Ik ben daar wel eens op bezoek geweest. Bij een zuster van een jonge vrouw die dacht dat Christus wit was. Maar dit laatste is alleen van belang voor kenners van de gedichten van Lucebert. Die zuster had een man als kunstschilder, of was het andersom?

Het moet dicht na 1945 zijn geweest dat ik daar stond met mijn rug naar de punt van de speer toe. Tegen de overmuur van de woonkamer was een lichtje, het was een soort altaartje, gewijd aan Boeddha, zoals mij werd verteld. In die tijd was dat nog heel uitzonderlijk. Ik en vele anderen rondom me wisten toentertijd nauwelijks of niets over Boeddha. Het pand is nu allang gesloopt. En Boeddha is ook hier een bekende figuur geworden.

Onderaan de Weesperzijde, in de De Wetbuurt, woonden jaren vijftig Claartje Eisenloeffel en Pieter van der Staak. De eerste werd door Lucebert ‘Clara de Heldere’ genoemd, de tweede was een gitarist en componist. Ik kwam daar vaak. Pieter en ik improviseerden nogal eens: hij op de gitaar, ik op het instrument dat taal heet. Hij kon troms laten roffelen, brandweersirenes laten loeien en noem maar op. En ik deed óók mijn best. Andere avonden schaakten we. Pieter boetseerde en bakte schaakstukken, alleen voor hem en mij. Een eer. Claartje kookte verrukkelijk. Ze deed dat soms in kleur. Toen mijn dichtbundel in de Windroos reeks verscheen (1958), kreeg ik een feestdiner aangeboden. De kleur mocht ik kiezen. Ik zei: paars, net als de kleur van mijn bundel. En inderdaad: al het eten was paars, zelfs de mosterd. Nooit vond ik meer paarse mosterd.

Alle rechten voorbehouden

4546 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Sloop van de Mauritstraat in 1966. Foto Stadsarchief Amsterdam.

Sloop van de Mauritstraat in 1966. Foto Stadsarchief Amsterdam. Door: Pieter de Lang

Alle rechten voorbehouden
 Hoek Wibautstraat bij de Mauritsstraat. Anno 2008 weer een bouwterrein, dit keer voor de ‘Amstelcampus’. Foto Pieter de Lang.

Hoek Wibautstraat bij de Mauritsstraat. Anno 2008 weer een bouwterrein, dit keer voor de ‘Amstelcampus’. Foto Pieter de Lang. Door: Pieter de Lang

Alle rechten voorbehouden

16 reacties

Voeg je reactie toe
anton groeneveld

.. inzake those were their days ...

in een verstreken tijdspanne dat men rust in vrede .. https://www.parool.nl/amsterdam/vrouw-omgekomen-bij-brand-in-amsterdam-oost-meerdere-woningen-ontruimd~bbd657cd/ .. van harte gaat denken ..

Bs

Homborg

Zijn er nog bekenden van familie homborg?

Gretha Doornebosch

Re: Re: Re: Mauritsstraat 24

leo doets:
Leo Doets:Gretha doornebosch:Wij woonden boven de smederijEtage 1eFamilie doornebosch t.ov Amstelhotel en prof tulpplein de overkant was al gesloopt kanovrrhuur dat weet ik nog wel later verhuisd naar de middenweg vanwege de sloop ik heb er 17 jaar gewoond.Hallo Fam Doornebosch,ik ben Leo Doets en werkte toen bij de Smederij van de Fam Paaymans.Ik woonde in de Mauritsstraat 16 op de hoek,mijn vader was fruitman en ging altijd met de bakfiets na de Weesperzijde om aan de stal te staan.Wij waren met 3 broers en 3 zusters, Harry,Ria,Leo,Trees.Elly en Paul.Ook ik woon nog steeds in Oost (dapperbuurt)

Ja nu twijfel ik over het huisnummer 24 of 14 ? Maar was boven de smederij heb ik nog een foto van maar het klopt dat alle huizen tegenover ons werden afgebroken en keken wij naar Amstel hotel ik speelde daar tegenover wel tussen de brokstukken van prof tulpplein joh wat een tijd

Gretha doornebosch

Hoekhuis mauritsstraat

Wat triest om al die brokstukken te zien wij woonden op mauritsstraat 14 boven de smederij paaymans alles bi v tegen de grond wij krege. Daarna een huis aan de middenweg 24

Karel NL Grazell

Hoekhuis Mauritsstraat

Bedste Jet,
Het was een kunstschilder en wat de vrouw deed, weet ik niet. Maar 't was 1948. Dus...

Karel NL Grazell Amsterdams stadsdichter uit Zuid

Hoekhuis Mauritsstraat

Beste Annette en Hans,
Op geheugen van plan zuid schreef ik een IM Claartje Eisenloeffel:

Uit de wijngaard van de tijd geplukt.
Van een eenvoud die vol adel was.
Klaarhelder als een mondgeblazen glas.
Ze is voorbij. En 't is zacht gelukt.

Op geheugen van plan zuid publiceerde ik een IM Claartje Eisenloeffel:
(Victoria heeft een soort café in Zwolle)
Uit de wijngaard van de tijd geplukt./Van een eenvoud die vol adel was./Klaarhelder als een
mondgeblazen glas./Ze is voorbij. En 't is zacht gelukt.

Karel NL Grazell
Amsterdams stadsdichter uit Zuid

PS:In Zwoille heeft Vivctyoria een soort café.

leo doets

Re: Re: Mauritsstraat 24

Leo Doets:
Gretha doornebosch:Wij woonden boven de smederijEtage 1eFamilie doornebosch t.ov Amstelhotel en prof tulpplein de overkant was al gesloopt kanovrrhuur dat weet ik nog wel later verhuisd naar de middenweg vanwege de sloop ik heb er 17 jaar gewoond.
Hallo Fam Doornebosch,ik ben Leo Doets en werkte toen bij de Smederij van de Fam Paaymans.
Ik woonde in de Mauritsstraat 16 op de hoek,mijn vader was fruitman en ging altijd met de bakfiets na de Weesperzijde om aan de stal te staan.
Wij waren met 3 broers en 3 zusters, Harry,Ria,Leo,Trees.Elly en Paul.
Ook ik woon nog steeds in Oost (dapperbuurt)

Leo Doets

Re: Mauritsstraat 24

Gretha doornebosch:
Wij woonden boven de smederij
Etage 1e
Familie doornebosch t.ov Amstelhotel en prof tulpplein de overkant was al gesloopt kanovrrhuur dat weet ik nog wel later verhuisd naar de middenweg vanwege de sloop ik heb er 17 jaar gewoond.

Hallo Fam Doornebosch,ik ben Leo Doets en werkte toen bij de Smederij van de Fam Paaymans.
Ik woonde in de Mauritsstraat 16 op de hoek,mijn vader was fruitman en ging altijd met de bakfiets na de Weesperzijde om aan de stal te staan.
Wij waren met 3 broers en 3 zusters, Harry,Ria,Leo,Trees.Elly en Paul.
Ook ik woon nog steeds in Oost (dapperbuurt)

Gretha doornebosch

Mauritsstraat 24

Wij woonden boven de smederij
Etage 1e
Familie doornebosch t.ov Amstelhotel en prof tulpplein de overkant was al gesloopt kanovrrhuur dat weet ik nog wel later verhuisd naar de middenweg vanwege de sloop ik heb er 17 jaar gewoond.

Annette Kruisbrink

Re: Beide heb ik goed leren kennen..

Hans Hendrix:
... vanaf de jaren 80 middels hun dochter Victoria. Pieter tot kort voor zijn dood en Claartje tot het voorjaar van 2007 waar zij mijn buurvrouw was, net als Victoria. Door een verhuizing met complicaties die ik u wens te besparen is dat contact beeindigd.
De reden waarom ik op uw site kwam is de nieuwsgierigheid of er wel zorg gedragen wordt voor hetgeen Pieter aan muziek nagelaten heeft. Het is echt heel verassend om uw herinnering aan beiden te lezen. Een mooie herinnering van u die me nog nooit eerder bereikt heeft. Internet kan leiden tot verassingen door op vinden.nl Pieter van der Staak in te typen!
Ik wens graag eens met u in contact te treden via de mail. Een onmiddelijke reden is dat mijn dierbare vriendin niet meer zo lang te leven heeft en zo graag opstaat met fijne gitaarmuziek. Er is niet zoveel van Pieter zijn prachtige werk te vinden op cd, zelfs niet bij de winkels die daar in gespecialiseerd zijn. Hoe dan ook, u deelde me al een mooi verhaal!

Beste Hans, Beste Karel
Pieter van der Staak was mijn gitaardocent aan het conservatorium van Zwolle. Vorig jaar heb ik samen met zijn echtgenote Maria Hol al zijn werken gearchiveerd. Zijn complete oeuvre, bladmuziek, LPs, manuscripten, correspondentie, foto's e.d. ligt nu in het Historisch Centrum Overijssel te Zwolle. Momenteel ben ik bezig met het maken van een documentaire over Pieter van der Staak.
Graag zou ik in contact komen met Karel Grazell om meer te weten te komen over Pieters tijd in Amsterdam.
Annette Kruisbrink, gitariste en componiste (www.annettekruisbrink.nl)

Ita Diepgrond

Re: Mauritsstraat amsterdam

Ingrid Linders-Groen:
Ik zoek Ita Diepgrond en kom dan vanzelf in de Mauritsstraat, waar mijn oom, tante en neef de buren van de fam. Diepgrond waren. (Die met de vleugel!)Wij kwamen hier regelmatig op bezoek, daar ook mijn oma en opa en de buurt woonden. Mijn opa als amateurfotograaf heeft dat bijzondere hoekpand ook meerdere keren op de "gevoelige plaat" vast gelegd. Zo ken ik ook Renske en Ansje. Zou graag in contact komen met Ita, daar ik met vragen zit, waarop zij misschien het antwoord weet. Hoop dan ook dat zij dit leest. De huizen in deze straat aan de even-kant, hadden allen een andere bouwstijl.

Beste Ingrid,
Als je contact wilt: mail naar i.diepgrond@kpnmail.nl
Wij woonden aan de even kant, op nr. 8
Aan de oneven kant zat opa Klokkemeier, dat stond ook op het dak geschreven, weet je nog?

Ingrid Linders-Groen

Mauritsstraat amsterdam

Ik zoek Ita Diepgrond en kom dan vanzelf in de Mauritsstraat, waar mijn oom, tante en neef de buren van de fam. Diepgrond waren. (Die met de vleugel!)Wij kwamen hier regelmatig op bezoek, daar ook mijn oma en opa en de buurt woonden. Mijn opa als amateurfotograaf heeft dat bijzondere hoekpand ook meerdere keren op de "gevoelige plaat" vast gelegd. Zo ken ik ook Renske en Ansje. Zou graag in contact komen met Ita, daar ik met vragen zit, waarop zij misschien het antwoord weet. Hoop dan ook dat zij dit leest. De huizen in deze straat aan de even-kant, hadden allen een andere bouwstijl.

Ita Diepgrond

De werf

Vanaf 1945 woonden wij in de Mauritsstraat tegenover het hoekhuis. Aan de achterkant lag de werf van de familie Groenhof, met vooral roeiboten en kano's. Hun dochter Ansje was mijn vriendinnetje, naast ons woonde Renske, ook een vriendinnetje, dus we speelden er heel vaak, gingen roeien op de Amstel en zwommen daar ook in, ondanks een verbod van onze ouders. De ziekte van Weill!!! (Nooit iets opgelopen, trouwens.)
Begin jaren 50 zijn ze in het benedenhuis een winkel begonnen met allerlei scheepsbenodigdheden. De winkeldeur was precies in de punt.
De Groenhofs woonden op de Weesperzijde, hun herdershond bewaakte de werf.
Later zijn de geëmigreerd naar Amerika en zijn wij verhuisd, omdat de hele straat werd afgebroken.
In de barakken verderop was de belastingdienst gevestigd, waar de vader van mijn man werkte. Zijn moeder en hij haalden hun vader vaak op. We moeten elkaar gezien hebben, maar dat heeft toen geen indruk gemaakt.
Het was de tijd van de verplichte inwoning. Onze buren en wij hadden twee etages, dus één kamer moest worden verhuurd. Naast ons kregen ze een echtpaar dat zong en op de vleugel speelde (klassiek). Bij ons hield tuinontwerpster Mien Ruys kantoor en dat was een stuk rustiger.

Jet Haagen

Maurtisstraat 1 / 1 hoog, schuilplaats onderduikers

Beste Karel Grazell,

In deze bijzondere hoekwoning op de eerste etage woonde mijn oom, Wim Haagen - kunstschilder van beroep en gedurende de oorlogsjaren verzetstrijder. Zijn toenmalige vriendin - let wel - niet zijn vrouw, was Greetje Faber verpleegster en vroedvrouw. Gaat er een belletje rinkelen?

Tussen 1941 en 19 april 1944 hield mijn oom hier een joods echtpaar Bert en Mappie en andere onderduikers verborgen. Het werd verraden en mijn oom stierf na kamp Vught en Sachsenhausen in een buitencommando van Buchenwald: Langenstein-Zwiebergen in de Harz. Slechts twee weken voordat het kamp bevrijd werd.

De vluchtgang die hij speciaal hiervoor in het hoekhuis gemaakt had, een tunnel die uitkwam in het haventje kon geen redding meer bieden. De SD stond plots voor hun deur en in huis.

karel n.l. grazell

pieter van der staak

Beste Hans Hendriks,

Over de muziek van Pieter weet ik nog weinig: ik had eigenlijk sinds 1951 geen contact meer met hem. In 1988 heeft hij nog een gedicht van me op muziek gezet, ik heb de noten, de grepen,maar helaas geen gitarist. Wat Claartje betreft, ik had de laatste jaren wel wat telefonisch contact.
Vr. gr. Karel N.L. Grazell

Hans Hendrix

Beide heb ik goed leren kennen..

... vanaf de jaren 80 middels hun dochter Victoria. Pieter tot kort voor zijn dood en Claartje tot het voorjaar van 2007 waar zij mijn buurvrouw was, net als Victoria. Door een verhuizing met complicaties die ik u wens te besparen is dat contact beeindigd.

De reden waarom ik op uw site kwam is de nieuwsgierigheid of er wel zorg gedragen wordt voor hetgeen Pieter aan muziek nagelaten heeft. Het is echt heel verassend om uw herinnering aan beiden te lezen. Een mooie herinnering van u die me nog nooit eerder bereikt heeft. Internet kan leiden tot verassingen door op vinden.nl Pieter van der Staak in te typen!

Ik wens graag eens met u in contact te treden via de mail. Een onmiddelijke reden is dat mijn dierbare vriendin niet meer zo lang te leven heeft en zo graag opstaat met fijne gitaarmuziek. Er is niet zoveel van Pieter zijn prachtige werk te vinden op cd, zelfs niet bij de winkels die daar in gespecialiseerd zijn. Hoe dan ook, u deelde me al een mooi verhaal!