Klanten werven en houden

Verteller: Wim Groot
Oosterparkbuurt, Tweede Oosterparkstraat

Eigenlijk waren er veel te veel melkwinkels in de buurt, pas rond 1960 werd er gesaneerd en kreeg je je eigen wijkje. Er werd toen ook gestimuleerd dat melkwinkels naar de Bijlmer in aanbouw zouden verhuizen. Uiteindelijk is dat mislukt, want de bewoners van de Bijlmer waren overdag nooit thuis, ze werkten allemaal elders.

2e Oosterparkstr. melkwinkel

2e Oosterparkstr. melkwinkel

Alle rechten voorbehouden

Als kind moest Wim Groot er op af als ergens touw en blok werd gesignaleerd, de nieuwe buurtbewoners moest meteen gevraagd worden "Wilt U klant bij ons worden?" De klanten mochten ook het tijdstip kiezen waarop hun boodschappen werden bezorgd. De kinderen werden na schooltijd ingeschakeld om boodschappen te bezorgen, Wim had daar niet zoveel zin in en zorgde er vaak voor pas om half zeven thuis te komen als alles al gedaan was. Ontkwam hij er niet aan, dan ging hij zoveel mogelijk via de branddeuren van zolder naar zolder (vroeger waren de panden op zolder met elkaar verbonden uit brandveiligheidsoverwegingen), dat scheelde weer trappen lopen. Als zijn vader door Ischias soms weken was uitgeschakeld, dan kreeg men via het melkburo een vervanger, een zogenoemde reserveloper gedurende zes weken. Maar als vader daarna nog niet beter was, werden de kinderen van school thuis gehouden om te helpen. Na de lagere school heeft Wim geprobeerd timmerman te worden, hij werd na een jaar echter van de Ambachtsschool gestuurd wegens te grote speelsheid. Dus het werd toch de melkhandel, met nog een keer de hoop eraan te ontsnappen via de militaire dienst. Helaas werd Wim afgekeurd en toen heeft hij zich erbij neergelegd dat de melkhandel zijn beroep zou worden. Het dienstbetoon aan de klanten verschoof in de loop der jaren trouwens ook, in plaats van in alle vroegte de melk bezorgen, ging men bijvoorbeeld nylons verkopen, want tussen zeven en half acht kwamen de ladders in de kousen en waren de andere winkels nog niet open.

Alle rechten voorbehouden

2749 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Mevrouw Groot snijdt kaas. Foto genomen ongeveer 1980.

Mevrouw Groot snijdt kaas. Foto genomen ongeveer 1980.

Alle rechten voorbehouden
In de 80-er jaren in de winkel.

In de 80-er jaren in de winkel.

Alle rechten voorbehouden

5 reacties

Voeg je reactie toe
lisa kuiks

van kleindochter

Heel cool verhaal over mijn opa en oma

Jan Steenbakker.l

De oude klink van de winkeldeur,

Aan,moderniseren deden zij in die tijd nog niet, de oude melkwinkel bleef een lange tijd na de oorlog zoals hij was met de buren vd Ploeg, in de oorlog had de winkeldeur een koperen klink op de deur, met zo n klepje wat je moest indrukken, ik heb mij altijd verbaast dat die klink het zo lang uit zou houden, hij was al van voor de oorlog, na de oorlog heb ik de klink nog vaak in mijn handen gehad, als ik boodschappen moest doen, op de pof natuurlijk want geld was er niet zoveel, er werd dus maandelijks betaald, na mij trouwen ,en vertrokken waren uit de oosterparkbuurt,en in osdorp woonde, ben ik vaak terug geweest door de buurt en straat ,en ook aangebeld bij de toen lege winkel, daar keek ik van op, hij had het dus ook niet gered, maar wat had ik in mijn hand, de oude kopere klink van voor de oorlog, hij zat er nog, de laatste keer dat ik er was werd net het pand gesloopt, en daar ging mijn klink naar de sloper, bij het oude koper, en omgesmolten voor een nieuwe, en die kan weer jaren mee.

jan Steenbakker

Leuke tijd in een volksbuurt, na de oorlog,

Wim, later de melkboer uit de tweede oosterparkstraat ken ik al van uit mijn jeugd, hij moest vaak helpen in de melkzaak van zijn ouders, zo ook zijn vele zusters, als hij even tijd had op woensdagmiddag gingen wij naar de rietlanden, copra ,cocosnoot, pikken van de schuiten in de haven, mooie tijd was dat met wim, hij vond ook altijd een gulden, net voor dat wij het oosterpark verlieten, en op naar de snoepwinkel in de van swindenstraat, wij woonde vlak tegenover de winkel op 49 -1, vaak moest wim de melkbussen nog schoonmaken van zijn vader, en van spelen kwam dan niets, dat was in die tijd, zij moesten allemaal helpen in de winkel, vaak moet ik nog terug denken aan die tijd,met veel armoed, en toch waren wij rijk met een oude fiets met versleten banden, en weinig zakgeld, als je ouder wordt zijn dit gouden herinneringen, aan een tijd na de oorlog.

Connie

ik zoek Cor Steenbakker

Beste Wim of van wie deze pagina is,

Ik ben op zoek naar Cor Steenbakker die vroeger woonde in de Pieter van Nieuwlandstraat 41, 3 hoog, in Amsterdam. Ik ken hem uit de periode van ongeveer 1948/1950.
Mocht u familie van hem zijn of weten hoe ik met hem in contact kan komen zou ik dat heel graag van u horen. Mijn emailadres is connyvankoert@live.nl

Met vriendelijke groeten,
Connie van Koert

Cor Steenbakker

Beste Wim Groot,

Wat leuk om bovenstaand stukje te lezen. Wij woonden recht tegenover de winkel op nummer 49. Als jonge jongen mocht ik altijd mee op de bakfiets om oud karton naar de oudpapierhandel te brengen. Ik vond dat reuze interessant. Met je broer Johan, die van mijn leeftijd is, speelden we altijd voor de deur. Ik ben jou jaren geleden nog wel eens tegengekomen, maar Johan heb ik nooit meer gesproken. Ik had wel vernomen dat hij bij de politie zat. Mijn broer (Jan) en ik zouden het leuk vinden om elkaar weer eens te spreken.
Groeten,
Jan en Cor Steenbakker (corsteen@hotmail.com)