Mijn Opa had in de oorlog een houtzagerij in het winkelpand onder de woningen.
Er waren 11 kinderen, waarvan mijn moeder er één was, acht meisjes en 3 jongens.
Mijn moeder hielp als jonge meid vaak in de zagerij bij opa, haar vader.
De Duitsers deden een inval en namen alles in beslag, maar mijn Opa had al het hout en de petroleum al verkocht of weggegeven in de buurt, aan mensen die niets hadden. Hij gunde het de Duitsers niet en is daarom opgepakt en mee genomen en heeft lang vastgezeten.
Een paar van de dochters hadden de vloer van de winkel met groene zeep in gesmeerd, zodat die Duitsers onderuit gingen zodra ze de winkel in liepen. Dat is nog een hele toestand geweest zoals ze mij later vertelden.
Met zo'n groot gezin was er altijd wel wat. Een en twee hoog boven de winkel werd ook door het gezin bewoond.
Na de oorlog, op 1 september 1946, ben ik daar geboren als baby van een Canadese bevrijder, die ik echter als kind nooit gekend heb.
Mijn moeder is daarna gaan werken in de binnenstad en ik ben door mijn Opoe en Opa grootgebracht in de Pieter Vlamingstraat en heb daar tot mijn trouwen gewoond en een hele fijne jeugd gehad.
Mijn Grootouders hebben me opgevoed en mij waarden, normen en respect voor anderen bijgebracht.
Toen hij de winkel heeft weggedaan is Opa in de haven gaan werken.
Ik kijk met plezier terug op mijn jeugd, ik had er een fijne tijd en daarom kom ik nog altijd graag in de buurt en denk dan weer met veel respect en liefde aan mijn grootouders die na 11 kinderen ook mij nog hebben groot gebracht.
Naar mijn eigen vader heb ik 38 jaar lang gezocht en ik heb hem gevonden! We hebben elkaar ontmoet toen ik al 50 jaar was. Dat was heel emotioneel en geweldig. Ik was zo blij dat hij nog leefde!
Mijn Vader was een Canadese Bevrijder en is bij de gevechten op de invasiestranden in Frankrijk geweest, maar hij wilde daar niet over praten, het was te erg wat hij daar had ervaren. Hij was toen een jongeman, maar gelukkig nog in leven, anders was ik er niet geweest.
Ik was 50 jaar toen ik hem ontmoette en heb drie jaar een heerlijke tijd met hem gehad. Zijn as heb ik hier thuis, dat geeft me rust.
Geschreven door Nel Hoogvliet.
5 mei 2024.
