Frits Slicht
Emanuël Zeldenrust werd geboren op 21 januari 1896 in Den Bosch. Zijn vader Hartog werd op 7 augustus 1854 geboren in Den Bosch. Zijn moeder Rebecca Eijsman werd geboren in Maastricht op 18 januari 1868. Dit vond ik nog bij het Joodsmonument: "Hartog (Hersch) Zeldenrust was een zoon van Gompert Zeldenrust en Vogeltje ter Beek. Hij was getrouwd met Rebecca Eijsman. Het echtpaar kreeg twaalf kinderen: Gerard, Esther, Emanuel, Levie, Sophia (jong gestorven), Carolina (jong gestorven), Salomon, Sophia (jong gestorven), Isidoor (jong gestorven) en drie kinderen die de oorlog hebben overleefd."
Wanneer Emanuël naar Amsterdam komt is mij helaas niet bekend. Zijn vader heeft overigens ook niet in Amsterdam gewoond, dit in tegenstelling tot zijn moeder. Zijn moeder heeft korte tijd met haar ouders en zes broers en zusters in de Wagenaarstraat gewoond in het jaar 1889. Haar ouders hebben in meerdere steden in Nederland gewoond. Zo kwam haar vader oorspronkelijk uit Rotterdam maar de kinderen werden in Maastricht, Venlo en Den Bosch geboren. Bij hun trouwen werd de vader van Rebecca ingeschreven als kunstenaar. Of dit van invloed is geweest op zijn latere beroep van koopman is onbekend. In 1885 wordt hij twee dagen na elkaar opgepakt wegens openbare dronkenschap (boetes van 3 resp. 11 gulden!). Kop van het registratieboek van het gevangeniswezen te Den Bosch. Bron: BHIC. Inschrijving van Hartog Eijsman registratieboek van het gevangeniswezen te Den Bosch.Bron: BHIC. 
Bij zijn trouwen woonde Emanuël wel al in Amsterdam en werkte hij ook al bij het Spoor, hij was spoorwegbeambte. Of dit gelijk gesteld kan worden aan zijn latere beroep? Wat mij betreft heeft hij een wel heel bijzondere baan: hij werkte namelijk als locomotiefpoetser bij de Nederlandse Spoorwegen.
Extra: De term locomotiefpoetser is wel courant en wordt ook regelmatig genoemd in kleine artikelen in de diverse kranten. In het jaar 1924 is er zelfs een soort van telling geweest. Daar wordt officieel het beroep van locomotiefpoetser genoemd. Deze poetsers werkten op de Spoor- en tramwegwerkplaatsen en werden gezien als ‘Handlanger’. Dat is een tamelijk verouderde term, maar wil zoveel zeggen als een ondersteunende functie.
In de Gids van Historische beroepen komt de term locomotiefpoetser niet voor. Het begrip ‘Handlanger’ dan weer wel: “ondergeschikte helper bij verschillende soorten van ambachten en werkzaamheden. Het kan bijvoorbeeld gaan om smeden, steenhouwers en stratenmakers, maar ook om kanonniers op schepen. De hand langen betekent iemand de hand tot hulp reiken.”
NAAR: Tugelaweg, de Kopadressen
OF NAAR: VERHAAL 2
