Gedicht voor Mies

Graag wil ik dit korte gedicht over mijn wijlen buurvrouw, Mies, uit de Reinwardtstraat in Amsterdam Oost indienen voor plaatsing op uw site. Ik woon eenentwintig jaar in deze straat en heb tot eind 2019 tegenover Mies gewoond. We groetten elkaar vanachter het raam en op de Dappermarkt maakten we een praatje. Ik ben slechts een keer bij haar thuis geweest om haar een boek te geven. Zij was kort nadat ik er kwam wonen weduwe geworden en zat soms verdrietig achter het raam. Ze vertelde mij dat ze elk weekend naar het graf van haar man ging en zong. Ze was zangeres en had jaren met haar man opgetreden. Nadat ik haar weken niet meer had gezien zag ik haar zoon het huis leeghalen. Ik heb geen afscheid van haar kunnen nemen. Ik zou het fijn vinden als u dit gedicht voor haar en mij op uw website wilt plaatsen.

Het balkon, foto Glenda Westzaan

Het balkon, foto Glenda Westzaan

Mies

Ze zwaait niet meer

Weg zijn de gordijnen

Leeg en hol is alles

Achter het glas

Ze verschijnt niet meer

Lang, slank en teer

Achter de balkondeur

Tussen de vitrages

Eerst starend, mompelend

En daarna zo blij als een kind

Dat een vriendje ziet

Zwaaiend en knikkend

Kijkend naar de lucht

"Mooi weer, he" of juist niet

"Goh, wat een weertje, he

Wat regent het pijpenstelen"

Verstaan doe ik haar niet

Toch zie ik dat ze "Dag lieverd" zegt

Want dat zegt ze ook wanneer ik haar

met rollator op straat tegenkom

Maar nu niet meer. Dus :

Dag lieve Mies

Naar wie moet ik nu zwaaien

Als ik uit mijn raam staar 

en onze blikken elkaar niet meer kruizen

Daag lieve Mies

Als ik binnenkort naar het trendy interieur van je opvolger kijk

Zal ik aan de statige glazen

kroonluchters denken

Zal ik je tere bleke gezicht voor de

geest halen en je perfect opgestoken

knoet, jaren vijftig stijl

Daag dag lieve MIes

Rust zacht naast je dierbare man

Eindelijk weer samen

Daad daag lieve Mies

Wat heb je toch oud mogen worden

93 en dat met al die trappen

En wat was het toch fijn

Dat ik je zwaaiende buurvrouw mocht zijn

Daag Daag dag lieve Mies

Vaarwel. Geen regen meer voor jou.

Nu slechts zonnestralen.

Daaaag

 

 

Alle rechten voorbehouden

180 keer bekeken

Antoinette

Ontroerend

Wat lief en ontroerend dit verhaal. Zo betrokken en ineens is Mies er niet meer. En wat een mooi gedicht, ik denk dat ze dit heel mooi had gevonden. Dank dat je dit op de site hebt gezet.