Trouwen in de Bonifatiuskerk

Trouwen van mijn oom en tante Ketelaar-Barentse

Ik was naast het bruidsmeisje Ria het bruidsjongetje Peter. Ik was 6 jaar oud.Mijn oom Frans was de jongere broer van mijn vader Theo. En mijn opa ,Hendrik Ketelaar ,was werkzaam  in de Bonifatiuskerk als hulp en baardrager. 

Leuk om dit weer zien.

Groetjes

Peter Ketelaar

De werksters van de grote Bon - Uit Trouw 28-11-1983

Klik rechts (icoontje) bovenaan op het artikel en de tekst wordt vergroot weergegeven.

------------------------------------------------

achteraf.

De Bon,zoals wij de Bonifatiuskerk toen noemden,is afgebroken.
Maar 20 jaar geleden heb ik als onderhoudsmonteur het verzorgingshuis Kastanjehof gewerkt en was een van de huizen van de stichting verpleeghuizen Amsterdam
In die jaren had ik mij al afgevraagd:
Waarom hebben zij die toren niet gespaard en dan als ingang in dat nieuw te bouwen huis geintrigeerd?
De binnentuin had dan iets kleiner geworden,nou en?
Een juweeltje voor de stad te samen met de toren van de Muiderkerk.
Wat een bezit hadden wij dan,maar ja:
Wat is hadden?
Een boeren gezegde is:
HADDEN EN ACHTERAF,IS EEN KOE IN ZIJN KONT KIJKEN.
Joop Jansen 32

bon herinneringen

ik ben geboren in 1939 in de tweede oosterparkstraat 217 recht tegenover de pastorie. wij hebben heel wat bruidsparen uit de pastorie zien komen, als de klokken luidden gingen wij gauw voor het raam kijken.
ik ben in de bon gedoopt mijn eerste communie gedaan en het vormsel en op de montesori school gezeten (vier klassen) daarna naar de h hartschool in zuid waar mijn tante juffr. v kistveld onderwijzeres was, aangezien het montesori onderwijs voor mij absoluut niet geschikt was.
in 1961 ben ik ook in de bon getrouwd door kap bon.
verder woonde de fam reys naast ons en de fam dobbe woonde in het andere gedeelte van de tweede oosterparkstraat .
met anneke dobbe heb ik nog wel kontakt.
in 2009 hebben we een reunie gehad met verschillende meisjes van de barbara erg leuk en veel herinneringen opgehaald.
later hebben we nog een rondwandeling gedaan door oost.
ik kan nog wel een blaadje doorgaan maar dat wordt te veel.
hopelijk leest iemand dit die zo'n beetje dezelfde herinneringen heeft graag krijg ik reacties.

Bonifatius

De Bonifatius. Wat ik mij herinner zijn oorverdovende kerkklokken (3 stuks), als die op volle sterkte luidden. Ook dat in de 50er jaren alle vrouwen met soms hoedje maar vooral met hoofddoekje ter kerke gingen. Misschien moet het hoofddoekje maar weer eens een modeartikel worden. Wat ik denk mij te herinneren (maar ik ben er niet zeker van, misschien weet iemand dat nog) waren er begin 50er jaren nog gescheiden helften van mannen en vrouwen. Pastoor Pronk, inderdaad. Ik kan mij niet herinneren, zoals ik hier las, dat hij in het vuur van zijn preek naar het Latijn overschakelde, maar wel -en zeker bij een donderpreek- dat zijn hoofd roder en roder werd en tot paars aanliep. Ik maakte mij zorgen dat het hoofd ging exploderen. Later moest je voor een "mis met drie heeren en ouderwetsche donderpreek" naar Paradiso. Op rustiger momenten riep hij vanaf de preekstoel mensen individueel tot de orde, als zij tijdens een lange preek weggedommeld waren. Nostalgie. Een jaarlijks huisbezoek van een kapelaan hoorde er ook bij. Een neut en een sigaar en daarna was iedereen weer tevreden.
Het losmaken van de kerk is vaak een geleidelijk proces, beginnend met achter in de kerk de mis bijwonen. Veel kerkgangers deden dat eind 60er jaren, terwijl voorin de kerk nog heel veel plaats was. Pastoor ?? had een oplossing en liet halverwege de Bonifatius een groot gordijn ophangen. Foute gedachte, nu bleven de meeste kerkgangers achter het gordijn zitten.

Fam Buys

Zelf hoorde we onder de Gerardus Majella Parochie in oost .Maar we hadden fam in de 1ste Oosterparkstr .Zuster van mijn moeder die was getrouwd met Buys .Mijn oom was onderwijzer op de school in die buurt .Onze dochter is in de Bon gedoopt in 1958 We gingen ook als we een rozenkrans of wat nodig hadden naar het winkeltje van de Rijk ,daar kon je alles kopen op kerkelijk gebied .Mischien heeft iemand nog meer herinneringen ...Gr Rie Blaas v Lieshout .

De brand

Heerlijk artikel. Ik ben zelf geboren in de 2e Oosterparkstraat 193, 1 hg. Ik heb daar gewoond vanaf mijn geboortejaar 1925 tot aan het jaar dat het pand in de fik vloog, ik dacht ongeveer 1936. Ik heb de familie Vendrik goed gekend. De vader was chauffeur, ik dacht bij de fa. Nooy, ook zijn zussen heb ik gekend. Ik had één zus, die ook op de Babaraschool zat. Ik heb zelf op de Montesorischool en op de Laurentiousschool gezeten bij meester Fiddelaar, juffrouw Appels, meester Bossum, die altijd gemilimeterd haar en met stappen van bijna 2 meter liep. Ook dfe familie Ketelaar herinner ik mij goed. Ik heb met een van de jongens in de klas gezeten. Ook had je nog de fam. Bakker, kruidenier , bakker Hiep, slager Damen. Zelf ben ik ook koorlid geweest bij kapelaan van Gastelen en zat nog al eens op de bank bij de organist Schuurman om zijn spel te bewonderen. Pastoor Schiphorst was de opvolger van Pastoor Bramlage. Schiphorst was de eerste priester in de Bon, die in een grote auto reed In het OLV had ik een tante, die non was. De buurt ken je niet meer terug .
Een mooie tijd

Bonifatiuskerk (de Bon)

Heeft iemand nog herinneringen aan de priesters van de Bon? Ik zie pastoor Pronk nog voor me, die op het hoogtepunt van de preek op het Latijn overschakelde. Maar hij kon ook opeens tijdens de preek een vrijend paartje tot de orde roepen. Je had verder o.a. de kapelaans Bon, Alkemade en Wesseling. Ze waren begin jaren 60 best wel modern. Waarschijnlijk zijn ze snel daarna uitgestapt en getrouwd. Mijn vader biechtte heel ouderwets bij Pronk. Ik bij Wesseling, en dat was heel gezellig. De processies waren het hoogtepunt. Vooral als het "Christus vincit" daverde door de kerk. De organist was Schuurman die ook zangles gaf op de lagere school (met kolderliedjes van Toon Hermans). De koster was Lemkes, die ook begrafenisondernemer was. Ik mocht hem niet. Hij kwam 1x per jaar bij ons thuis langs met flessen wijwater. De nachtmissen waren ook een enorme belevenis. Als ik de foto van het altaar zie kom het heel erg bekend voor. Wat heb ik daar uren en urenlang spelletje gedaan om de tijd te doden, bijvoorbeeld een bepaalde kleur zoeken. Ik herinner me ook nog het vormsel door de bisschop Dodewaard (toen waren er nog aardige bisschoppen...). En plechtige communie. Ik voelde me totaal verkrampt en misselijk. Uiteindelijk werd alles je opgedrongen en werd je in een keurslijf gestopt. Maar bij elkaar veel goede herinneringen aan de Bon van vroeger!

simon mosch

ik ben misdienaar geweest,
in 1949-1950 in de Bonifatiuskerk
leuk om weer oude fot,os te zien deze kerk 1785-1985

Lenie van Rijn

Leuk om dat altaar weer te zien, ik ben ook in die kerk getrouwd, 35 jaar geleden.

Wim Vendrik

Ik ben geboren in de Tweede Oosterparkstraat 185. Drie huizen af van Frank (toen Frans) Ketelaar. Hij had ook nog een broer Theo. Die was geloof ik de oudste. Vader en Moeder Ketelaar herinner ik mij nog goed hoor. Ik heb er gewoond vanaf 1930 tot en met December 1943. Ik ging op school op de Sint Laurentiusschool. Mijn twee zussen gingen naar de Barbaraschool. De montessori kleuterschool van de zusters, bracht ik ook door als jongetje van 4 tot 6 jaar oud. Daarna de 'grote school' aan de overkant. De bokjes gescheiden van de schaapjes. Ik zou wel uren kunnen praten over onze parochie. Pastoor Schiphorst, de kalelaans van Schie, van Gastelen(koorleider) Verhoeks en van Rijn. Je had het over het vrijwilligerwerk van Frank zijn vader. Hij was medewerker genaamd 'Eerbied in Gods Huis'. Hij pastte ook wel op ons, als we in de kinderbanken zaten. Als je gedrag niet was zoals het hoorde, dan riep hij je tot de orde. Er komt weer heel veel boven. Een prachtige tijd. Komt nooit meer terug, maar dat hoeft ook niet. Mijn vader stond als vrijwilliger met De Gasthuispenning bus, voor het enige Katholieke ziekenhuis dat we hadden, het OLVG. Een mis per zondag en dan in de middag tijdens het bezoekuur in de hal van het ziekenhuis in de Eerste Oosterparkstraat. Vaak ging ik dan met hem mee. Dan zwierf ik in dat uur door het hele ziekenhuis. Ik kende het op mijn duimpje. Vergeet dan ook nooit de oude kapel daar, met ontelbaar veel nonnen in de kapel. Pas geleden ben ik nog eens wezen kijken naar de nieuwbaouw van het ziekenhuis. Er is weer een prachtige kapel gebouwd. Ook een gebedsruimte voor Moslims. De tijden zijn veranderd. Vriendelijke groeten van mij, Wim Vendrik