Heimwee

Ik ben sinds 1984 in Nederland. Mijn man was al in Nederland toen we trouwden en na ons bruiloft ben ik ook hier naartoe gekomen. Ik heb nu drie kinderen, maar toen was ik alleen. Ik was heel erg verdrietig omdat mijn familie niet meer bij me was. ’s Avonds, als het donker werd, ging ik dan op het balkon staan en keek ik naar de sterren. Ze waren zo ver weg… en ik voelde hoe ver ik van mijn familie was. Er was een hele aardige Nederlandse mevrouw die mijn schoonvader kende. Met haar ging ik de eerste keer naar het ziekenhuis voor een controle sinds ik in Nederland was. Toen we terugkwamen, gingen we een stukje wandelen en later stapten we in metro en daarna in de tram. Amsterdam is een leuke stad en al die gebouwen die op elkaar lijken vond ik heel erg interessant. Maar de straten vond ik heel erg vies, overal lag hondenpoep en dat maakte me misselijk. Twee jaren nadat ik naar Nerderland verhuise gingen we naar Turkije. Het was alsof iedereen veranderd was. mijn broertjes en zusjes waren zo gegroeid. Het was een hele apart gevoel die ik niet kan beschrijven. Toen gingen we om de twee jaren op vakantie naar Turkije, maar tegenwoordig gaan we elke jaar. Drie jaren terug ben ik mijn vader en mijn schoonvader verloren. Het waren twee personen waarvan ik heel erg hield. Het leek toen alsof mijn wereld was neergestort.