In de slaapkamer van mijn zus en mij, hing een ‘medicijnkastje’. Een klein wit metalen kastje, met in het deurtje een ovaal spiegeltje. Het deurtje had een voor mij heel karakteristiek geluid. Jaren later waren mijn vrouw en ik op een marktje in een bejaardenhuis, en daar zag ik net zo´n kastje, wat ik kocht voor twaalf en een halve gulden. Bij de uitgang stond mijn moeder, die het kastje had ingebracht om te verkopen voor het goede doel!
We gingen twee keer per jaar naar de tandarts op de Polderweg. Ik vond het een verschrikking! Als ik niet gehuild had, kreeg ik van mijn moeder altijd een cadeautje op de terugweg. Meestal stopten we bij boekhandel Pronk in de Pretoriusstraat. De ene hoek was boeken, de andere was een heel lang pand met speelgoed. Ik koos eens een boek dat ‘Oscar en Isidoor’ heette. Veel later wilde ik nog meer boeken van die serie, maar ik wist niet of er meer waren. Ik vond ze in ieder geval nooit, totdat ze in de jaren ´80 opnieuw uitgebracht werden. Weliswaar met slappe kaft, maar toch, nu had ik ze allemaal!