De synagoge op de hoek van de Polderweg en de Linnaeusstraat was inwendig behoorlijk vernield in de oorlog. Gezien het sterk verminderde aantal bezoekers werd daarom na de oorlog besloten het gebouw te slopen. Het werd vervangen door een kleiner onderkomen aan de andere kant van het spoorviaduct, op de hoek van de Linnaeusstraat en het Oetewalerpad.
Ik werkte toen bij de firma Olivier op de Willemsparkweg en heb in die nieuwe synagoge nog de banken extra stevig aan de vloer vastgezet, met bouten van tien millimeter die ik met een schiethamer aanbracht. Het joodse geloof zegt dat men moet geloven met lichaam en ziel. Bij het bidden bewegen orthodoxe gelovigen dan ook het bovenlichaam heen en weer. Deze slingerende beweging bleek funest voor de aanvankelijk te lichte bevestiging op de vloer van de banken. Er raakte wel eens een bank los, vandaar die bouten. Nadien werkte ik ook nog in de synagogen aan de Lekstraat en het Jacob Obrechtplein.
Een prijsvraag die het stadsdeel Oost/Watergraafsmeer in 2006 uitschreef, leverde veel verhalen op over de beide synagoges aan de Linnaeusstraat. De vraag was welk gebouw was afgebeeld (dat was de oude synagoge) en welke herinneringen mensen daaraan hadden. Dit is een van de opgestuurde verhalen.