Van 1941 tot 1948 zat ik op de Oranje Vrijstaatschool in de Smitstraat. Omdat ik tot mijn trouwen in de Simon Stevinstraat woonde, aan de overkant van de Transvaalkade, moest ik altijd een behoorlijk stuk lopen iedere dag om op school te komen. Mijn vriendinnetje toentertijd was Bep van Merkensteijn. Zij woonde in de Transvaalstraat.
De eerste jaren van mijn schooltijd zat ik bij Mejuffrouw Margaroli in de klas. Er was haast geen materiaal om mee te werken, dus kregen we een lei met griffel die we helemaal vol moesten schrijven met tafels. Als hij vol was, moesten we hem weer schoonmaken en opnieuw beginnen. De juf zat ondertussen sokken te breien voor haar grote gezin, ze had namelijk elf kinderen.
Na de oorlog werd de Oranje Vrijstaatschool een zogenaamde vernieuwingsschool. We zaten niet meer in rijen. In plaats daarvan werden drie banken tegen elkaar geplaatst zodat je in groepjes van zes kinderen zat. Op maandagmorgen kregen we een taak waar we de hele week over mochten doen. Als je een onderdeel af had, liet je het nakijken en dan werd dat op een lijst afgekruist. En wij leerden blokschrift in plaats van schuinschrift. Bij de school kwamen ook dieren, konijnen, duiven, een visvijver en kippen. Ik had de taak om voor de kippen te zorgen. We zijn ook enkele dagen op vakantie geweest naar Zegenwerp. Daar werden we met militaire vrachtwagens naar toe gebracht.
Mijn vader is vele jaren voorzitter geweest van de oudercommissie en was daardoor bij allerlei zaken die de school aangingen betrokken. Ik las in een ander verhaal dat leerlingen die de Oranje Vrijstaatschool verlieten een bestek kregen. Ik heb dat niet gehad, maar mijn vader wel voor zijn vele werk op school. Hij heeft ook jaren lang de jongens getraind voor de schoolelftallen en is in die periode zelfs een keer kampioen geworden. Hij was ook altijd een beetje trots dat hij Piet Keijzer in een van zijn elftallen heeft gehad.
Ik heb ook in de klas gezeten bij meester Broersma, die in de Zacharias Janzestraat woonde. Bij juffrouw Hundt heb ik niet in de klas gezeten, maar daar had ik wel een bijzondere band mee. Ze kwam altijd met haar hond naar school en had beneden haar kamer waar je haar altijd kon vinden als je haar nodig had. Toen wij trouwden (50 jaar geleden) is ze zelfs op onze receptie geweest.
