DANSEN IS GELUK

Deel 5 van mijn serie over OVV 'Flevo'

'Wat was ik gegriefd toen iemand het clubhuis een boerenschuur noemde'...

HVVA00036000075 jpg foto van het Clubhuis van OVV 'Flevo' , Zeeburgerdijk, uit 1953. Beeldbank Amsterdam met speciale schriftelijke toestemming van DPG Media

HVVA00036000075 jpg foto van het Clubhuis van OVV 'Flevo' , Zeeburgerdijk, uit 1953. Beeldbank Amsterdam met speciale schriftelijke toestemming van DPG Media

Dansen is Geluk

Altijd als ik er binnenkwam klopte mijn hart verwachtingsvol, veroorzaakt door een prettige spanning. Dit voelde als mijn eigenlijke huis, als thuiskomen in een warme omgeving, heel anders dan ik gewend was.

Er hing die speciale geur van een houten gebouw, vermengd met het aroma van koffie uit de keuken. "Welkom" leek het gebouw te zeggen.

Wat was ik gegriefd toen iemand het onlangs een 'boerenschuur' noemde. Iemand die, later een bekend danspedagoge geworden, hier ook haar eerste danspassen zette en er, net als ik, haar eerste echte pianoklanken hoorde. Ik voelde me persoonlijk beledigd, misschien niet eens terecht, want het gebouw zag er zeker aan de buitenkant wel zo uit, ook al door de kleur waarin het was geschilderd, een soort Zaans groen. Het werd neergezet met onovertroffen na-oorlogse ijver door clubleden van Buurtvereniging Flevo, opgericht op 1 juli 1945, op een eigen stuk grond aan de Zeeburgerdijk. Ik mocht bij de opening in 1952 meedoen in een boerendansje, klap links, klap rechts, handjes in je zij, draai om je eigen as en haak in bij je partner, kleine boertjes en boerinnetjes, waarbij de meisjes met hun wijsvingertjes tegen de kin van de jongetjes tikten die dan hun hoofd verlegen de andere kant op draaiden. Al zo lang geleden en ik weet het nog precies, hoor nog de melodie, herinner me elke stap en iedere beweging. Mijn eerste echte dans!

In het Flevogebouw kwamen voor ons sprookjes tot leven: Sneeuwwitje, Lentebloemen, De Sneeuwkoningin, De Pruik van de Koning, Assepoester, Roodkapje, De gelaarsde kat... De Kinderoperetteclub zorgde ieder jaar voor een voorstelling in het Bavohuis met zang en toneel, onder de bezielende leiding van het echtpaar de Groot. En niet alleen werd er gespeeld en gezongen, er werd ook gedanst en hoe. Elegante menuetten aan het hof, kabouter- en konijnendansjes in het bos, elfen en feeën, wilde zigeunerdansen, Arabische dansen, mazurka's, reidansen, alles kwam aan bod, vol passie ingestudeerd door mevrouw Swager en op de piano begeleid door meneer de Groot, die, behalve dat hij een zware kantoorbaan had, ook nog eens een begenadigd pianist was. Soms viel hij knikkebollend in slaap en dan riep mevrouw Swager, een zeer erudiete dame: "Janneman, wakker worden." Janneman schrok wakker, zette weer in en wij lachten.

Door de balletlessen in het Flevogebouw ging een nieuwe wereld voor mij open, de wereld van de dans, daarin kon ik mij helemaal verliezen. Als ik muziek hoorde wilde ik maar één ding en dat was dansen, mijn voeten gingen als vanzelf, mijn lichaam deed me, ik was me totaal niet meer bewust van mijn omgeving en raakte bijna in een roes. Na de lessen speelde mijnheer de Groot vaak speciaal voor mij de mooiste melodieën. Ik danste en was volmaakt gelukkig.

De balletoefeningen onder leiding van mevrouw Nel Swager leerden mij mijn lichaam onder controle te krijgen. Ik mocht 'voordansen', maar mijn moeder vond het niet goed, er kwam niets van in. Voor mij dus geen danscarrière. Later heb ik me toch verder weten te bekwamen, al werd het niet het dansleven zoals ik het me had voorgesteld. Dat ik mevrouw Swager mocht opvolgen vond ik een hele eer totdat een ernstige en langdurige oogziekte ook hieraan een eind maakte.

De warmte en liefde voor muziek en dans die ik in dit gebouw leerde kennen zal ik echter nooit vergeten. Mijn partner Rob schreef voor mij dit gedicht, een ode aan het gebouw op de Zeeburgerdijk, een ode aan het pianospel van mijnheer de Groot, een ode aan de dans, ik had het zelf niet mooier kunnen verwoorden...

Anneke Koehof 6 juli 2020 ©

0v

Die prachtige klanken

o melancholie

een wals als in wolken

je weet nog hoe die

weerklonken in liefde

voor dans en muziek

zo jong al begeesterd

ook zonder publiek

 

Een kind's inspiratie

de galm van 't lokaal

het lijkt nu vervlogen

maar is duizend maal

geëerd en geprezen

deels vreugde en spijt

een lieflijk fragment

uit een andere tijd.

RS

 

Terug naar deel 1 van mijn serie over Flevo: Van bloem tot Sneeuwwitje

 

0V

Alle rechten voorbehouden

952 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

De gelaarsde Kat in Het Bavohuis, eigen foto

De gelaarsde Kat in Het Bavohuis, eigen foto

Balletles in het Flevogebouw.  Dat ik mevrouw Zwager op mocht volgen vond ik een hele eer! Eigen foto

Balletles in het Flevogebouw. Dat ik mevrouw Zwager op mocht volgen vond ik een hele eer! Eigen foto

Openbare balletles in het Flevogebouw, eigen foto

Openbare balletles in het Flevogebouw, eigen foto

Clubhuis Flevo, ongeveer   1963, wachten op de balletles, Foto is van Flevo

Clubhuis Flevo, ongeveer 1963, wachten op de balletles, Foto is van Flevo

In het Flevogebouw, Zelfs mijn trouwreceptie mocht ik in het Flevogebouw geven. In de rechterhoek is de piano nog te zien. 1965, eigen foto.

In het Flevogebouw, Zelfs mijn trouwreceptie mocht ik in het Flevogebouw geven. In de rechterhoek is de piano nog te zien. 1965, eigen foto.

9 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Dansen is geluk

Fijn dat je reageert Sjanie. Toevallig reageerde er nog iemand op Facebook die dezelfde herinneringen heeft.

Jan heb ik heel goed gekend. Ook een echt 'toneelbeest' en hij kon geweldig zingen, o.a. in De Pruik van de Koning. Geen makkelijke rol! De eerste keer dat Flevo deze operette uitvoerde werden de rollen van Koning Archibald, Prinses Siëna en Prins Ottokar gespeeld door volwassen acteurs. Vooral de Koning werd toen ook prachtig uitgevoerd door mijnheer Pauwiel, de vader van mijn beste vriendinnetje Mieneke. Hij zong in een opera of operettekoor. Hij zong toen een prachtig duet met prinses Siëna en later heeft Jan die rol gespeeld en gezongen. Dus jouw Jan kon wel wat!  Het stemt me nog altijd droevig dat hij zo jong is overleden.

Hartelijke groeten Sjanie, ik hoop je nog vaak tegen te komen op Het Geheugen van Oost!

 

 

Sjanie Boomgaard

Onze bruiloft gevierd

Zoveel jaren daar doorgebracht. Op de operette club, wandelclub, balletles, dansles. Niet te vergeten de zomerkampen eerst als deelnemer later leiding. Mijn man Jan Boomgaard leren kennen en onze bruiloft daar gevierd. Liggen zoveel herinneringen.

Priscylla Demas

Balletles

Ik heb ook balletles van Anneke gehad. En operette uitvoeringen gedaan. Was mooie tijd.

Anneke Koehof

Dansen is Geluk

Dankjewel Sonja, ik weet dat je dit meent, anders schreef je dit niet.  De herinneringen zijn me dierbaar en daarom dit verhaal ook!

 

Sonja

Dansen is geluk

Anneke, complimenten voor je mooie verhaal, vol gevoel en warmte.

En ook voor Rob, voor zijn mooie gedicht.

Anneke Koehof

Dansen is geluk

Wat leuk dat je reageert onder mijn verhaal Priscylla! Heb je Annelies herkend op de foto voor het clubhuis hierboven? Ja, wij kenden elkaar en dat is alweer van heel wat jaren geleden!  Mooi was die tijd! Ja 'Zigeunerleven' was een prachtige operette met zang en dans. Heerlijke herinneringen, die we nog met velen delen! Ik herinner me nog goed dat het slotlied begon met 'Heil den dag, die droef begonnen, zulk een rijke zegen bracht'. Nou, dat ging bij mevrouw de Groot niet gebeuren, dat 'Heil' moest eruit, dat herinnerde teveel aan de oorlog. Dus het werd: Blij de dag die droef begonnen enz...

 

 

Priscylla

Balletles van Anneke

Ik lees dit met warme gevoelens terug. Ook omdat Anneke het schoonzusje van mijn vriendinnetje/buurmeisje was. Ik heb menig balletles gehad en ook in de jeugdoperette meegedaan. Vooral de Zigeuner operette is mij bijgebleven. 

Anneke Koehof

Dansen is geluk

Leuk dat je reageert Peter!  Ik herken jouw naam als (voetbal) vriend van Rens. Had of heb je een broer die Theo heet(te)?

Peter de Vries

twee werelden

Wat leuk Anneke, ik besef mij ook dat we binnen de buurt ieder onze eigen wereld hadden. Als jongen heb ik van het  clubhuis Flevo niks meegekregen. Wij hadden een andere wereld  o.a. op  het Jongensland aan de Ringdijk.

Ik herken alleen je broer Rens op de foto.

Met vriendelijke groet,

Peter de Vries 

woonde tot 1969 in de Boetonstraat 35II