Zes weken gratis huur

Ik heb als kind gelukkig nooit voor de kost hoeven werken. Ik verdiende wel vaak dubbeltjes, maar dan voor me eigen. Ik had namelijk nogal wat oudere zussen en die hadden altijd wel sjans van een of andere knul. Die knullen gaven mij een dubbeltje als ik een afspraakje kon regelen. Dat was altijd mooi verdiend, soms wel een dubbeltje per dag. Dat was erg veel geld in die tijd, vooral voor een kind. Maar rijk ben ik er niet van geworden. Ik heb alle geld omgezet in snoepgoed. Mijn broers en zussen gingen ook vaak kaarten. Dan beloofden ze mij dat ze iets moois voor me zouden kopen als een van hen won. Dat was dan duidelijk: ik liep als klein onschuldig zusje een beetje in de rondte, maar gaf ondertussen wel mooi alle informatie door zodat een van hen kon winnen.
Wat dat betreft hebben mijn ouders het veel zwaarder gehad, bijvoorbeeld met de huur. In de jaren ‘30 stonden veel woningen leeg. De huurbazen lokten nieuwe bewoners met een mooi behangetje en zes weken gratis huur. Nou, je snapt al dat ik in mijn jeugd talloze malen verhuisd ben. Dan kwam ik uit school en zag ik een kar de hoek om gaan met meubelen die me toch wel erg bekend voorkwamen. Of ik werd vanuit school opgewacht door een zus of broer die vertelde dat we ergens anders waren gaan wonen. Er is zelfs een pand waar ik over een periode van meerdere jaren maar liefst drie keer gewoond heb! Telkens zes weken gratis wonen, dan één week huur betalen en het huurbriefje vervalsen zodat de volgende huurbaas geen onraad kon ruiken. Dan konden we nog drie weken wonen zonder huur te betalen en dan moesten we maken dat we wegkwamen. Maar we zijn nooit op straat gezet, neen, daar hebben mijn ouders altijd goed voor gezorgd.