BAWEANSTRAAT

Baweanstraat

Beste Ad,

Dank voor je mooie reactie. Ik kom er graag op terug, maar ik zit nu midden in een verhuizing, dus dat wordt wat later. De melkzaak die ik bedoel is die van de familie Van der Vecht, in de buurt aangeduid als 'Vechie'. Je ging dus even boodschappen doen bij "Vechie' en ze zaten op de hoek Boetonstraat/Baweanstraat tegenover Groenteman Jansen. 

Toen mijn eigen moeder t.g.v. mijn geboorte was overleden (1943) heeft de familie van der Vecht zich over mij ontfermd totdat mijn vader in 1946 opnieuw trouwde.

Voor mij zijn ze tot in lengte van jaren (ze zijn beiden zeer oud geworden) Tante en Oom Vechie gebleven, ik heb altijd contact met ze gehouden en heb ze als familie gezien. Ik woonde in de Baweanstraat 5 huis. Mijn huidige partner is Rob Spel, hij woonde in de Baweanstraat 9, boven bakkerij Stevense. Aan de Openluchtschool heb ik ook goede herinneringen, ik heb daar met de operetteclub van O.V.V. FLEVO opgetreden als Sneeuwwitje.  Die verhalen kun je allemaal terugvinden als je mijn naam in het zoekhokje zet en ook mijn vriend Rob Spel heeft enkele verhalen geschreven over onze fijne buurt! Met hartelijke groeten!  Anneke Koehof

Bawean + Kramat

Hallo Anneke

Als ik dat lees wordt ik weer terug gekatapulteerd naar diezelfde tijd van de oorlogs- en naoorlogsjaren. Ik ben op Karamatweg 36 één hoog opgegroeid. Mijn ouders, mijn oma moederskant, mijn zusje en ik zijn er in 1938 komen wonen (van de Palembangstraat). De Kramat helemaal zonder overburen was een paradijs. Jammer genoeg was ik zwaar asthmatisch was en zo vaak erg ziek dat ik niet naar school kon gaan. Gelukkig gaf mij zusje mij dan les over alles wat zij die dag op school had gehad, zodat ik ondanks alles twee jaar op mijn klasgenoten vóór was. Op de Openluchtschool in het Oosterpark (in het toenmalige Koloniaalmuseum zat toen de Grüne Polizei") mocht ik dan ook na een paar weken direkt van de eerste naar de tweede klas. Ook van mijn oma heb ik ontzettend veel geleerd.

Beneden ons in't "huisje" woonde NSBers, evenzo boven op 3 hoog. Toch konden wij allemaal goed met elkaar overweg en hadden er nooit last van. Mijn zus en ik speelden immers ook met hund kinderen. De politieke instelling van de ouders speelden hier gelukkig geen rol. Ik was gek op mijn buutmeisje van "beneden". Zij was één jaar ouder dan ik en had een erstige hartkwaal. Als wij allebei even ok waren gingen wij naar de sloten langs beide kanten van het Zwarte Weggetje (tussen twee van de Jodenmanussies) om kikkers en stekelbaarjes te vangen die wij dan ieder thuis in een kommetje hielden om ze wat later weer vrij te laten. Het was vooral voor mij verschrikkelijk toen op een morgen "beneden" de gordijnen dicht waren. Mijn lieve Kobie was overleden. Mijn zus en ik mochten haar nog één keer zien, opgebaard in haar slaapkamertje. Van heel dichtbij keek naar haar gezicht en handjes. Ik begreep het allemaal niet en kon mij nauwelijks voorstellen dat zij nmiet plotseling haar tong naar mij zou uitsteken. Maar dat gebeurde niet en zo zag ik voor de eerste keer in mijn leven wat de dood betekende.

Het is nu al 57 jaar geleden dat ik Nederland verliet. Naar Zwitserland, naar Noord-Amerika, weer terug naar Zwitserland, weer terug naar de USA, dan naar Zuid-Amerika, weer terug naar de USA en nu al weer sinds jaren in Zwitserland waar ik ook getrouwd ben. Maar nog steeds ben ik "mijn gevoel" voor Nederland en speciaal voor Amsterdam en "mijn" buurt niet vergeten. 

Ik zou willen weten welke melkboer dat was in jouw bericht. Was dat aan de oostkant van de Karimatastraat? Heten die niet Sterk? Het beste en groet van Ad Tolhuijs (ad@tolhuijs.com)

OV

Baweanstraat

Dank je Corrie, je moet het zeker eens proberen.

In het begin word je er een beetje gek van en heb je het schema nodig, later raak je eraan verslaafd!

Mooi..

Mooi Anneke en ontroerend.

Ik heb nooit eerder van een pantoum gehoord.

Corrie

Voor Anneke

Prachtig! Je weet: het brede zonnige trottoir is ook mijn gekoesterde beeld van weleer.