Een keer in de twee jaar wordt op 1 november een lichtjesavond georganiseerd op de Nieuwe Ooster Begraafplaats. Een avond waarop iedereen op deze plek even stil kan staan bij iemand die hem dierbaar was, maar ook komen mensen die willen proeven van de bijzondere sfeer die dan op de Nieuwe Ooster hangt. Dit jaar is het mooi weer en het is echt druk. Nooit eerder zag ik zoveel mensen in het gedenkpark.
De drukte begint al bij ingang aan de Kruislaan. Vanaf het Robert Kochplantsoen lijkt het of de mensen in de rij staan om binnen te komen. Het valt mee. Kennelijk hebben velen afgesproken voor de poort , die omgeven is door hangende witte paraplu’s. Door het kunstlicht kleuren ze op de foto roze.
Bij het grote gazon voor de paarsachtig roze verlichte aula staan vuurkorven. Stormlampen geven de route aan.
Veel bezoekers lopen met een kaars in een speciale kandelaar, een soort doorschijnend bekertje op een steel zodat het vlammetje niet uit kan waaien en het kaarsvet niet op je handen kan druppen. Op graven hebben nabestaanden brandende kaarsen gezet, er is sfeerverlichting aangebracht, om de urnenvijver branden kaarsen in schalen. Een aantal bomen is verlicht in diverse kleuren. Onder die verlichte bomen liggen spiegels in verschillende hoeken. De spiegelingen geven een sprookjesachtig effect. Hier en daar zingt een koor of een klein ensemble. Aangenaam om naar te luisteren. Dichters, herkenbaar aan een witte paraplu lezen een gedicht voor mensen die het willen horen.
Er zijn ouders met kinderen. Ik zie een stel met een baby in een kinderwagen en iemand die bij een graf de familie gezellig van een kopje koffie uit een thermoskan voorziet.
Om een bestaand kunstwerk is een huisje gebouwd waar mensen, die geen dierbaren op de begraafplaats hebben liggen, gratis een waxinelichtje kunnen krijgen dat, aangestoken, in het huisje kan worden gezet om zo iemand te gedenken waarnaar op deze avond toch de gedachten uitgingen.
Het is een bijzondere avond die iedereen op zijn eigen manier in mag vullen.