Op de fotoclub van het Geheugen van Oost mogen we ieder een locatie kiezen om een foto te maken voor het nieuwe project Objectief Oost. Spontaan kies ik voor het Flevopark. Ik vind het een fijn park om te wandelen en in de zomer kun je er goed picknicken. Ik realiseerde mij toen niet dat het precieze punt zich midden in een vijver bevindt. Wat te doen?
Medecursisten bieden spontaan hun hulp aan. Rose Bartholomé wil wel met mij meegaan en Leendert Boon heeft nog een opblaasboot op zolder liggen. Na wat heen en weer gemail prikken we een datum en tijd. Het is een stralende zaterdagochtend in september. Een prachtige, nazomerse dag. Wat is het Flevopark mooi en rustig in de ochtend. Een paar hardlopers, wandelaars laten hun hond uit. Als ik het park in fiets is het nog even zoeken welke vijver het precies is.
Als ik aankom zijn er tot mijn verrassing nog meer cursisten, ook Linda van Straaten en Jabbar Noorbakhsh zijn gekomen. Iedereen helpt, om de beurt pompen we de boot op, Leendert bindt een touw aan de boot en helpt met instappen. Ik ben een beetje huiverig. Ik zie mijzelf al in het water liggen. Verhalen over de ziekte van Weil hebben mij bang gemaakt voor open water. Rose durft. Zij gaat als eerste. Ze roeit naar het punt en maakt foto’s. Dan besluit ik om ook de boot in te gaan. Het instappen gaat goed, het roeien wat minder. Op de plek aangekomen maak ik vier foto's in de verschillende windrichtingen.
De anderen krijgen ook de smaak te pakken en iedereen wil even gaan varen in de boot. Jabbar wil op het Nieuwe Diep varen, met soepele slagen gaat hij er vandoor, hij lijkt een ervaren roeier maar het blijkt zijn eerste keer te zijn. Enthousiast geworden door het roeien in een rubberboot maken we plannen om een keer gezamenlijk te gaan kanoën.
