Frits Slicht
Het Poppenhuis
Mijn vader is enkele keren in Noord-Holland spullen wezen ruilen voor voedsel. Eén van de opmerkelijkste zaken die hij meenam om te ruilen was ons poppenhuis. Achterop de fiets zat het poppenhuis met alle meubeltje er nog in. Heel erg groot was het ook niet, ik denk zo'n 70 cm breed. Hij heeft er graan of tarwe voor gekregen. Thuis heeft mijn moeder het in de koffiemolen gemalen en er werkelijk het heerlijkste brood van gebakken dat ik mij kan herinneren.
Dit verhaal krijgt een heel bijzondere wending. Na de oorlog ben ik getrouwd en mijn man was predikant in Edam. Ik weet niet hoe hij aan dit verhaal is gekomen, maar ik denk toch dat ik hem dat verteld heb. Hij heeft dit verhaal gebruikt in een preek. Na de preek kwam er toen een lid van de gemeente naar hem toe en vertelde dat zij mogelijk dat poppenhuis hadden. Het was inderdaad hetzelfde poppenhuis en alles zat er nog in. Dezelfde meubeltjes en zelfs het vloerkleedje zat er nog in. Mijn vader vond het wel een curieus verhaal.
De Carbidlamp.
Ik weet ook nog iets anders uit die tijd. Dat was een fiets met een Carbidlamp . Carbid was een vaste stof en als je daar wat water bij deed, kwam er gas vrij. Dat gas gaf, als je het had aangestoken, een beetje waaiervormig vlammetje. Dat zat dan in een soort houdertje voor op de fiets.
Het was in de laatste jaren van de oorlog sowieso behelpen met licht en energie. Zo kan ik mij een auto herinneren met een grote gasballon achterop. Dat was tijdens de begrafenis van mijn andere grootvader (de apotheker). Je zag verder niet heel veel auto's. Er waren wel meer auto's met een houtgasgenerator.
Aanvulling Frits
Op You Tube is een aardig (kort) filmpje te zien van deze manieren van aandrijving (dus zowel de houtgasgenerator als de gasballon). Zie: Het bioscoopjournaal van 18 juni 1940.
Daaruit blijkt dat dit systeem al veel eerder bestond.