Mondriaan en andere kunstenaars, deel 2

Op de school van mijn vader was een tekenleraar, Van der Tweel, en die was bevriend met de beeldhouwer Gerrit van der Veen. Die had de opdracht gekregen om een beeldengroep te maken met in ieder geval ook een jong meisje daarbij. Dat meisje stond bij een soort vijver met achter haar een moeder die de handen op haar schouders heeft als een soort van bescherming. Volgens mij ging het om een opdracht van de levensverzekeringsmaatschappij. De naam was, dacht ik, de Friesche levensverzekeringsmaatschappij. Gerrit van der Veen zocht een klein meisje om model te staan voor dat beeld. Hij heeft toen onder andere navraag gedaan bij die genoemde collega van mijn vader. Die vertelde dat zijn directeur een jong dochtertje had, ik dus. Zo heb ik dus als model gefungeerd voor dat beeld. Dat was in 1934, ik viel in de termen. Ik ben toen in de Zomerdijkstraat geweest, in zijn atelier. Als dank kreeg mijn vader een soort plastiekje. Achterop heeft Gerrit van der Veen de datum geschreven en de reden waarom hij dit gemaakt heeft. Het is een voorstelling met Sint Joris en de Draak. Opvallend is wel de aanwezigheid van een blote dame. Waarom die er bijstaat weet ik niet.

Dat beeld moet ergens in Friesland staan, in Leeuwarden geloof ik. Het gaat om een verzekeringsmaatschappij (Aanvulling Frits: het was de Algemeene Friesche Levensverzekering Maatschappij). Omdat ik zo naar de klei keek, heb ik een groot stuk klei gekregen. Mijn moeder vond dat maar niets trouwens, dat gaf alleen maar rommel.

Later zijn we in de Gerrit van der Veenstraat komen te wonen, dat was de voormalige Euterpestraat. Dat was een beladen naam hoor, de Euterpestraat. Mijn zusje heeft er later nog op school gezeten. Heel lang mochten er in de kelder van de school geen feesten worden gegeven. Je kwam wel levend naar binnen in de oorlog, maar zelden weer levend naar buiten. Zo werd dat later verteld, in dat gebouw zat namelijk de Zentralstelle für Jüdische Auswanderung.

Ik kan mij het bombardement op het gebouw nog herinneren. Ik was op weg, samen met een tante, naar een zondagmiddagconcert toen het luchtalarm afging. We waren net in de Ceintuurbaan, daar bij dat gebouw met die dwergen (of wat het ook zijn).

Het gebouw in de Euterpestraat was wel beschadigd, maar voornamelijk het gebouw ernaast. In de vloer heeft men later een andere steensoort gebruikt, om te herinneren aan dat bombardement en aan de oorlog.

TERUG NAAR DE INHOUDSOPGAVE