Theo van de Mammoet

Theo Pohlman is eigenlijk per toeval in de woninginrichtingbranche beland. Als scholier wilde hij al verkopen - als 13-jarige hielp hij zo vaak op de markt dat zijn schoolopleiding in het gedrang kwam - maar wat precies wist hij niet. Op16-jarige leeftijd begon hij een snoepwinkel in de van Beuningenstraat, hij herinnert het zich als een verrukkelijke tijd, maar financieel leverde het niets op. Na een periode in loondienst gewerkt te hebben bij Albert Heijn en de confectiehandel, zag hij een vacature voor stoffeerder en ontdekte tijdens het sollicitatiegesprek dat men eigenlijk iemand nodig had om de winkel te runnen. "Het was de tijd dat iedereen die een mes in handen kon houden een tapijtwinkel kon beginnen".

Sumatrastraat
Zo belandde hij in de Sumatrastraat, waar hij na een half jaar de tapijtwinkel 'Mammoet' kocht begin jaren 80. Vanwege de sloop van dit deel van de Sumatrastraat verhuisde de winkel in 1996 naar de Javastraat, maar het huizenblok dat gebouwd werd op de plek van de voormalige winkel staat nog steeds bekend als het Mammoet Blok.
Theo Pohlman wilde de buurt niet uit: "Ik word nog steeds vrolijk van de Javastraat, er hangt hier altijd een vakantiesfeer en vanaf de zestiger jaren wonen allerlei culturen hier samen maar tante Bep van 92 woont er ook nog. Er wordt wel geklaagd dat er veel van dezelfde winkels zijn, maar dat heb je net zo in de Kalverstraat en al die tasjes met groenten gaan toch op".

Veranderingen
"Vroeger hingen er modelgordijnen en sluiertjes in mijn winkel, die smaak is veranderd, net zoals het feit dat mensen vroeger op kwaliteit kochten in de verwachting dat hun inrichting 30 jaar mee zou gaan. Nu zijn de interieurs modegevoeliger geworden en vinden de mensen het leuk om na een paar jaar de inrichting helemaal te veranderen, zodat het eruit ziet alsof je verhuisd bent. Tegenwoordig weten de consumenten vaak veel duidelijker wat ze willen hebben, ze hebben rond gekeken op internet en zijn zo goed geïnformeerd dat adviseren niet altijd hoeft. Mensen met een nieuwbouwwoning komen met een plattegrond.

Als mensen om mijn mening vragen en ik iets echt niet mooi vind geef ik dat - op een hopelijk tactvolle manier - wel aan. In het begin van de jaren 90 kochten de Marokkaanse en Turkse klanten aan het begin van de zomer rollen bloemetjestapijt om in busjes mee te nemen naar hun thuisland, ook dat is voorbij.
Er is een generatie die alleen laminaat koopt, maar de harde en de zachte vloerbedekking blijft de basis van de winkel. Overigens verkopen en leggen we ook heel veel tapijt in 'projecten', dat zijn kantoren, restaurants, winkels en dergelijke. In 2010 was dat qua omzet wel 35%. Daarvoor komt men toch naar de professionele woninginrichtingzaak, in Amsterdam zijn er daar ruim twintig van."

Buurtfunctie
Theo Pohlman leeft niet alleen van de verkoop in de buurt , hij verkoopt aan klanten tot ver buiten Amsterdam, zelfs in Antwerpen of Guernsey. Toch is de winkel eveneens een buurtwinkel, met vaste 'zwaaiklanten', buurtgenoten die zich in de winkel laten helpen als ze formulieren moeten invullen, buurtgenoten die koekjes of bloemen komen brengen of een praatje komen maken. "Heel veel mensen kennen me, ik ben 'hij van de Mammoet' en gelukkig onthoud ik heel veel gezichten. Ik vind verkopen nog altijd hartstikke leuk, krijg er een kick van of ik nu voor honderd euro verkoop of voor een paar duizend euro "
Theo Pohlman heeft in alle jaren dat hij in de Javastraat zit maar één keer meegemaakt dat hij bedreigd werd - met een pistool - en dat was niet vanwege een beroving, maar omdat de klant kwaad werd dat hij niet zonder meer een bestelling teniet kon doen. Vaker waren er grappige voorvallen, zoals klanten die met een elastiekje kwamen aangeven hoe groot hun kamer was of die hun voeten wilden laten opmeten omdat ze de maat namen met voetstappen...
•