Graffiti doen mij iets beleven. Het komt door de felle kleuren, de monsterlijke, enge figuren en de kreten van de vreemde opschriften. Bij zo'n muurschildering hoort een handtekening, een paraaf, de tag van de onbekende maker, die in het holst van de nacht graffiti 'schrijft' op verborgen plaatsen in metrobuizen en op yards, de treinremises. De kijker wil weten hoe het werkstuk ontstaat en wat de betekenis is. Maar welke gevoelens bepalen het doen van de graffiti-schrijver? Bekendheid? Erbij willen horen?
Het is najaar 2015. In het Amsterdam Museum loopt een tentoonstelling over graffiti 'New York meets The Dam”. De fotoverhalenclub fotografeert 'Graffiti in oost'. We ontdekken grote werkstukken, die pieces heten. Onder de Amsterdamse Brug, een gedoogplaats houden we zelfs een workshop gegeven door graffiti-schrijver Robin Vermeulen. De gemeente wijst gedoogplaatsen aan. Schrijf je hier dan neemt de politie je niet mee naar het bureau. Je kan rustig op klaarlichte dag werken zonder angst beboet te worden. De Polderweg – schuttingen tegenover het Montessori-college waren ook gedoogplekken. Achter de schuttingen lag de vervuilde grond van de vroegere gasfabriek. Nu verrijst hier sinds voorjaar 2014 het winkelcentrum Oostpoort. De schuttingen werden overbodig en ook de graffiti verdwenen. De schrijvers en hun bedoelingen blijven voor eeuwig onbekend. Wat overblijft zijn een paar foto's.
Er bestaat ook preventieve graffiti. Op de rolluiken van de ex-computerloods op het Steve-Biko-plein zijn in opdracht graffiti aangebracht, uitgevoerd door een clan uit de Transvaalbuurt. Onderlinge gedragscodes beslissen dat een concurrerende groep de graffiti niet mag beschadigen. Dat is ook niet gebeurd.
Graffiti behouden iets duisters mysterieus. Ik blijf nieuwsgierig. Jannes van Loon * vertelt in zijn artikel 'De geografie van graffiti' dat de zetters bij de groep willen horen, 'verliefd en verslaafd' zijn en door het schrijven van graffiti verlangen en genot ervaren. Over zijn drijfveren zegt een toy, een onervaren maker: 'Je moet het uiten. Je moet het kwijt. Hoe gevaarlijker, hoe beter.” en een gesetteld graffiti-kunstenaar verwoordt het aldus: “Het blijft een uitdaging, een reis naar het oneindige'.
zie ook:
verhalen: 'Bling bling zonder glitter', "Mijn land is ver"
https://www.youtube.com/watch?v=SVZDISf5VXI