Een echte buurtvereniging

Verteller: Sarina ter Veer
Jeruzalem / Tuindorp Frankendael

Elke maand was hier het hoofdkwartier van het beroemde kranten inzamelen.

Koninginnedag 1958 Sarina staat rechts: verkleed voor de optocht.

Koninginnedag 1958 Sarina staat rechts: verkleed voor de optocht.

Alle rechten voorbehouden

Zolang wij in de Ritzema Bosstraat woonden, zijn mijn ouders lid geweest van Reigersburg, de buurtvereniging van Jeruzalem bij ons in de straat. Het clubblad heette ‘Het Reigertje’.

Mijn vader is jarenlang penningmeester van deze club geweest en er werden dan ook regelmatig vergaderingen gehouden bij ons thuis. Het eerste clubgebouwtje was naast Zaagsma, het Schildertje, een kleine ruimte van zo'n drie bij vijf meter. Elke maand was hier het hoofdkwartier van het beroemde kranten inzamelen. Hiermee probeerde de vereniging de broodnodige centen bijeen te schrapen. Veel mensen kwamen helpen met ophalen, met bundelen en met op de auto laden. Van het geld werd ieder jaar een feestelijke koninginnedag georganiseerd met optochten, verkleed en met versierde step of fiets. Je kon dan een prijs winnen. Verder waren er allerlei kraampjes, met tombola, draaischijf, ballengooien, etc. Ook het Sinterklaasfeest was een hoogtepunt. Alle kleintjes mochten, voorzien van een ‘label’ de Sint bezoeken en een presentje in ontvangst nemen. En in 1955 werd de tien jarige viering van de bevrijding ook uitbundig gevierd. Verder was er Hartjesdag, de pitrietclub, enz, enz.
Na jaren in het kleine zaaltje te hebben vertoefd, kreeg de vereniging een heus eigen clubgebouw in de Bakhuys Rozenboomstraat. Dat gebouw is er nu nog steeds, zij het wat verwaarloosd. Ik heb in dat clubgebouw heel wat voetstappen liggen.

Alle rechten voorbehouden

4070 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Eerste clubhuisje Het eerste 'clubhuisje' van Reigersburg tijdens kranten ophalen. De kranten werden bij het clubhuisje afgeleverd en op de grote wagen geladen. Op de foto staan een aantal (bestuurs)leden van het eerste uur, de man met de gleufhoed is Sarina's vader.

Eerste clubhuisje Het eerste 'clubhuisje' van Reigersburg tijdens kranten ophalen. De kranten werden bij het clubhuisje afgeleverd en op de grote wagen geladen. Op de foto staan een aantal (bestuurs)leden van het eerste uur, de man met de gleufhoed is Sarina's vader.

Alle rechten voorbehouden
Viering van 10 jaar bevrijding (1955)

Viering van 10 jaar bevrijding (1955)

Alle rechten voorbehouden
Wachten op de Sint omstreeks 1957/1958.

Wachten op de Sint omstreeks 1957/1958.

Alle rechten voorbehouden
Intocht van de Sint omstreeks 1957/58.

Intocht van de Sint omstreeks 1957/58.

Alle rechten voorbehouden
Koninginnedag De optocht op Koninginnedag, 1959.

Koninginnedag De optocht op Koninginnedag, 1959.

Alle rechten voorbehouden

7 reacties

Voeg je reactie toe
Een bezoeker

Annette Bangma Roosendaal

Reigersburg, ik sluit me helemaal aan bij alle herinneringen. Er schiet me nu iets te binnen. Mijn moeder was altijd heel erg handig met de naaimachine en zij heeft voor Hans en mij toen een reigerkostuum gemaakt van een soort schuimstof. Wat was dat heet. Maar we hebben wel een eerste prijs in de optocht gewonnen. En met de viering van bevrijdingsdag ben ik met Rinus Strik een hele dag in zijn groene Opel rondgereden om grote kisten met gebakjes op te halen die dan aan bejaarde mensen uitgedeeld werden. Op een keer moest hij heel hard remmen en vlogen alle gebakjes door de auto heen. En, ik mocht niet eens een stukje proeven!!! Op de eerste kleine foto staat naast Sarina's vader Jan ter Veer (het is weer regenweer) mijn vader, Joop Roosendaal. Ook hij was actief voor Reigersburg.

Een bezoeker

Hans Roosendaal

Frappant te zien dat met wat google werk je jezelf op een foto terug ziet die 49 jaar geleden is gemaakt. Rechts, inderdaad, Sarina, mijzelf als zwarte Piet en mijn zus Annet (toe nog Nettie) als Sinterklaas. In een of ander oud eigen familie album komt deze foto eveneens voor. Buurtvereniging Reigersburg, ken ik inderdaad ook nog van de wandelclub, figuurzagen op maandagavond, judolessen later in het nieuwe clubgebouw, alsmede altijd zonnige koninginnedagen. Dat, afschuwelijke, gefiguurzaagde hertje, blank gelakt, heeft jarenlang bij ons op de schoorsteenmantel gestaan. In mijn herinnering heb ik figuurzagen zo leuk gevonden dat ik de gehele familie indertijd van zo'n ding heb voorzien. Want als ik mijn ogen sluit zie ik ze zo ook nog staan bij mijn grootouders in hun woonkamer. Ome Rinus, samen met tante Bep (Strik), de motor van buurtvereniging Reigersburg, is inmiddels overleden, maar tante Bep Strik leeft nog. Mijn moeder zoekt haar nog zo'n twee a drie keer per jaar op en zij woont nog geheel zelfstandig in Nederhorst den Berg. Zij heeft inmiddels de gerespecteerde leeftijd van 90 jaar! Ik zal haar informeren over deze site, waarvan ik denk dat zij dit zeker erg leuk zal vinden.

Een bezoeker

Sarina ter Veer

Ja, de mensen die Paul opnoemt kan ik me ook nog herinneren. Reinier Determan kwam bij ons altijd de serie Rawhide op tv kijken. Zelf had hij er nog geen. Dan kwam hij rennend en hijgend naar de deur en riep met piepstem, terwijl hij zijn schoen uitschopte: "Is 't al begonnen, ben ik te laat?". Mijnheer Determan ging altijd op zijn fiets naar zijn werk, maar na een paar jaar kochten ze een auto. Het fietsen zat hem toch nog stevig in het hoofd, want op de vraag van mijn moeder aan Reinier: "En bevalt de auto je vader?". Antwoordde Reinier: "Oh, jawel hoor, alleen als ie de bocht omgaat, steekt hij zijn hand uit, door het open raam."

Een bezoeker

Paul Vloothuis

Fantastisch om al die oude verhalen van onze Ritzema Bosstraat te lezen. Ik woonde er met mijn vader en moeder en drie zussen, Irene, (nu) Evaline en (toen) Greetje. Wij woonden op de parterre naast de familie Herget, die er volgens mij nu nog woont. In onze trap woonden ook nog de families Lubse, Determan en Wu (met 2 zonen), die van het grote Chinees restaurant aan de Middenweg. De Gymnastiekvereniging, het dansen in het clubhuis maar toch misschien vooral de koninginnedagen. Heel bijzonder allemaal. Het portiek met de familie Wu. Mijn vader is jaren voorzitter van Reigersburg geweest, en de familie ter Veer ken ik nog van naam.

Visitor

Hannie Ottema (Kapteynstraat 11)

Zelf heb ik ook nog foto's van een versierde autoped, speciaal gemaakt voor de Sinterklaasoptocht. Het was een autopedboot geworden. Heel trots heb ik daar met het Sinterklaasfeest rondgestept. Het crèpepapier heeft het niet de gehele dag volgehouden. Op die speciale feestdagen konden ook de ouders meedoen aan allerlei spellen, zoals geblinddoekt 'paalslaan' (blikjes van een paaltje slaan). Hilarische taferelen van geblinddoekte vaders en moeder die met een knuppel in het rondt sloegen! Zelf heb ik ook vele malen oude kranten opgehaald. Zwart kwam je dan thuis. Het clubhuis aan de Bakhuys Rozenboomstraat heeft jarenlang dienst gedaan als sociëteit. Mijn moeder heeft daar nog menig avondje in de bediening geholpen. Ik zelf mocht dan meehelpen opruimen na afloop. Leuk om dit allemaal weer te lezen. Hannie Ottema

Visitor

Sarina ter Veer

Gut ja, de figuurzaagclub. Hoe kon ik die nou vergeten? Mijn vader leidde die club, heel in het begin. Nog in het oude clubhuisje. Dat van die drie weken schuren kan heel goed kloppen, want hij was een prefectionist. Maar als kind wil je het werkstuk natuurlijk zo gauw mogelijk mee naar huis nemen, om trots aan je ouders te laten zien. Logisch. Later is er ook nog een tijdje een balletclubje geweest. De lessen werden gegeven in een lokaaltje van kleuterschool de Merel. Op de foto: wachten op de Sint is deze school nog vaag te zien, net als het noodgebouwtje van de Pieter Zeemanschool.

Visitor

Roel Monnik

Ach ja, Reigersburg. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Ergens moet ik nog een foto hebben van mijn broer, zus en ik met een door mijn vader gemaakte kar, waarop het door mijn moeder gemaakte huisje van de heks (ik dus) en Hans (mijn broer John) en Grietje (mijn zus Loes). We wonnen in dat jaar de eerste prijs op Koninginnedag. Moet ergens in 1958/59 geweest zijn. Ook herinner ik mij nog de figuurzaagclub. Daar ging je op een avond heen, en dan kon je met carbonpapier stripfiguren of dierfiguren overtrekken op triplex. Dat was allemaal nog wel leuk, maar dan kwam het ergste: drie weken lang alleen maar schuren en vijlen totdat je figuur door de leiding goed genoeg werd bevonden om het te mogen lakken. Jarenlang heeft zo een door mij gemaakt hert op de schoorsteen gestaan. En het ophalen van de kranten; daar deed ik elke maand aan mee en het mooiste was als je in de wagen mocht staan om de kranten op te stapelen. Een erebaan was dat. Toen eenmaal het grote, nieuwe buurthuis was gebouwd, vlakbij de Zeemanschool, kwam ik er nog regelmatig om te tafeltennissen en om op zondag naar een Laurel & Hardy-film te kijken voor een stuiver. De laatste keer dat ik er was, zat ik op de Onderwijzersopleiding en bezocht ik een voorstelling van de toen net begonnen Neerlands Hoop in Bange Dagen. Geweldig!