Het is oorlog en ik ben een jaar of 10. Het Amstelstation is nog nieuw en wat mij opviel was de kleding van het spoorwegpersoneel: correct.
Ik neem u mee, in en om het stationgebouw.
Jongens en meisjes gescheiden
Ik, uit de Wetbuurt, moest als katholiek jongetje naar een katholieke school en die was in Zuid, wat toch wel een half uurtje lopen was.
Onze trip, daar wij altijd met nog meer jongetjes liepen, ging meestal over de Weesperzijde, Berlagebrug, toen nog de Amstellaan, Noorderamstellaan, dan de IJselstraat, waar de broederschool was. De meisjes gingen naar een nonnenschool in de Vechtstraat. Jongens en meisjes gescheiden, zo was dat in mijn tijd nog, hoe kun je dat verzinnen. Het maakte mij nog veel nieuwsgieriger.
Over het Zand naar school
Maar om op het Amstelstation terug te komen. Wij gingen ook wel eens over het Zand naar school. Dan liepen wij langzaam, ondertussen scherven zoekend, die je dan zocht waar er een putje in het zand was en daar pulkten wij dan zo’n scherfje uit.
Elke avond werd er door de Duitsers op overvliegende Engelse vliegtuigen geschoten. Voordat wij bij het station waren hadden we al een broekzak vol met scherven.
Wij zijn bij het Amstelstation
Aan beide zijden van het stationsgebouw had je openbare toiletten voor de heren (zijn nu dichtgemetseld). Wij gaan naar binnen, schuin rechts is de trap met het naakte beeld dat ons leidt naar de lijnen 5 en 25. Het is hier het eindpunt, de trams draaiden er een rondje.
In het begin van de oorlog reed lijn 5 nog over de Weesperzijde, ging daar de brug van de Amstel over en vervolgde zijn weg over de Centuurbaan en van Woustraat.
Wij gaan de stationshal in, direct linksaf en zien aan de zijkant vitrines met foto’s. Dan een rond zitgedeelte waar je iets te drinken kon kopen.
5 Loketten om een kaartje te kopen
Aan de kant van de perrons had je twee doorgangen, waar personeel je controleerde op een perronkaartje of instapbewijs.
Dan kwam er weer een rotonde waar je spullen die je wilde opsturen kon brengen, tegen betaling natuurlijk. Ook daar waren een in- en uitgang. Daarnaast had je 5 loketten, waar je een kaartje kon kopen.
U moet weten, dat het gehele stationsgebouw met bruin marmer was bedekt en bij één zo’n loket bevond zich in het marmer een slangenmotief. Wij kinderen geloofden dat dit een echte geweest moest zijn.
Kostbare N.S.-spullen op de zolder van het stationsgebouw
De oorlog is afgelopen.
Nu gaat het verhaal dat de stationschef de kostbare N.S spullen op de zolder van het stationsgebouw had neergezet. Hoe ? U gaat het perron op en ziet langs de muur van de hal klimijzers met daarboven een luikje. Zo moet dat gebeurd zijn. Klopt dit ?
Ik hoor het graag als iemand hier meer vanaf weet.
