Ja jongens ,daar is hij weer.
Ik kan toch de Indische buurt niet uit mijn gedachten zetten en vond het achteraf jammer, dat wij, de Soerabajaklanten, door tijdgebrek de Zeeburgerdijk niet konden bewandelen.
Deze dijk, zoals jullie wel weten, was ter bescherming van het land daarachter tegen het water van de Zuiderzee. Net zoals de Hoogtekadijk, Zeedijk, Nieuwendijk en Haarlemmerdijk.
Wat had de Zeeburgerdijk, toen ik daar werkte, te bieden ?
Het is 1957 en aan het begin hebben wij een dubbele school, de linkerkant was het Zoölogisch museumdat bij Artis hoorde en waar zo’n tientallen mensen werkten en o.a. beestjes opzetten. Aan de rechterkant een gebouw van Ons Huis. Aan de overkant hadden wij 7 kleine huisjes die ze de Roomtuintjes noemden, een overblijfsel van een verdwenen dorpje. Later zijn daar loodsen geplaatst voor het bodecentrum, wat zich in de Spuistraat bevond maar door het toenemende autoverkeer moest verhuizen.
Wij lopen verder, onder het viaduct van het spoor met links een loopbruggetje over het Lozingskanaal en daarnaast een viaduct, dat schuin naar de begane grond loopt en toegang gaf tot de Rietlanden. Destijds, in 1957, rangeerde men nog met stoomlocomotieven en ik vond een een machtig gezicht als de wielen tijdens het optrekken tegen die helling slipten.
Wij lopen verder en op de hoek Zeeburgerdijk/Borneostraat had je het gemaal. Daarnaast een school en, dat moet ik jullie even vertellen, al heb ik dat al eens eerder gedaan, was de eerste school van de stad die wij voor de gemeente van tl-verlichting hebben voorzien.
Eerst nog de Montessorischool en dan komen we bij de Molukkenstraat. Op de hoek, aan de kant van het abattoir, het gebouw van de ontsmettingsdienst, waar de chef boven woonde.
Dan lopen wij weer verder over de Zeeburgerdijk naar de Kramatweg. Je ziet daar dat de Zeeburgerdijk ook een echte dijk is waarop barakken staan met het bordje ,Quarantaine’.
Tegenover de eerste barak, nr. 7, was een hekje. Dat was de ingang van de joodse begraafplaats.
Verder lopend zien we kleine huisjes, loodsen etc.
Het staat mij nog bij, dat in een van die huizen een drijvende kelder was met een drijvende vloer.
Deze ging met het grondwater mee omhoog of omlaag.
Wij komen tenslotte bij het het Merwedekanaal (na verbreding Amsterdam Rijnkantaal geheten) waar in 55 jaar ook wel veel veranderd zal zijn net zoals bij mij..
