Het besnijdenisfeest

Voor Nuray was het vanzelfsprekend dat haar zoon besneden zou worden, met daarna een groot feest. Op 11 december 1996 werd Oguz, toen zes jaar oud, in het ziekenhuis besneden. Ze werden daarvoor doorverwezen door de huisarts en hadden een wachttijd van zes maanden. Het is traditie dat een speciaal iemand, de ‘Kirve’, de jongen vasthoudt tijdens de besnijdenis. De ‘kirve’ is de man van de buurvrouw (een Turkse man). Hij is een soort peetvader en daarom heel speciaal voor de ouders. Maar in het ziekenhuis kon dat niet omdat de besnijdenis onder volledige narcose plaatsvond. Tegenwoordig gaan mensen niet meer naar het ziekenhuis, ze gaan naar een besnijdeniscentrum in Zuid-Oost.
Normaal is het feest nog dezelfde dag, maar omdat de besnijdenis in de winter viel, is enkele maanden gewacht op lekkerder weer. In mei 1997 werd het feest gevierd in een ‘Nur Pastahane’ een ‘patisserie’ op de hoek van de Molukkenstraat. De dag ervoor was het traditioneel hennafeest voor vrouwelijke familieleden en vrienden. Daar werd henna op de handpalmen gedaan. Na afloop mochten de mannen er ook bij.
Op de echte feestdag stond Oguz helemaal centraal, het was zijn feest. Het is geen Turkse traditie familiestukken te dragen, je mag zelf bepalen wat je draagt. Oguz droeg een speciaal besnijdenispakje dat in Turkije was gekocht met broek, lange blouse, hesje, cape, hoedje, sloffen en een sjerp met het woord ‘Mashalla’ erop. De sjerp geeft bescherming, ‘mashalla’ staat voor alle goeds in het heden, dat het je nu goed mag gaan. Tijdens het feest kreeg Oguz geld en kleine gouden broches opgespeld die te koop zijn in Turkse winkels. Soms worden er ook fotootjes van Ataturk met op de achterkant een citaat uit de koran opgespeld. Er speelde een Turkse band en er werd veel gedanst. Nuray had speciale hapjes gemaakt.