Frits Slicht
Eind maart 2009 vroeg Felice Suer, schoolbuurtwerker van Dynamo, of ik mee wilde doen aan het schoolbuurtproject ‘Herdenken en Vieren’. Het was de bedoeling dat ik op een school in Amsterdam-Oost iets zou vertellen over de Tweede Wereldoorlog. Het zou gaan om groep 8 van de basisschool Aldoende. De school heeft het monument ‘De Joodse Erkentelijkheid’ (aan de Weesperstraat) geadopteerd.
Rond de herdenking van de Tweede Wereldoorlog staan een aantal verlengde schooldagen van de school in het teken van de herdenking. Daarnaast waren er ook een aantal buitenschoolse activiteiten. Zo heeft Jo Haen, ook vrijwilliger bij het Geheugen van Oost, speciaal voor deze klassen een wandeling georganiseerd langs diverse monumenten in Oost (zie: http://geheugenvanoost.ginger-acceptatie.driebit.net/id/15125).
9 april ging ik met de school naar de Hollandsche Schouwburg. Omdat de groep nogal omvangrijk was, werd een tweedeling gemaakt. Wat al heel snel opviel was de interesse bij de kinderen. Maar ook hun betrokkenheid viel op. Betrokkenheid bij ‘het eigen project’, maar ook oprechte belangstelling voor wat er in hun buurt, in hun stad had plaatsgevonden. De namenlijst in de hal, de foto’s, de voorwerpen maar zeker ook de persoonsbewijzen met de grote letter J.
En dan sta je toch even te kijken als een leerling vraagt of zoiets ooit nog eens zou kunnen gebeuren. Wat moet je dan antwoorden? Dat de geschiedenis zich zo nooit zou kunnen herhalen? Ik heb geprobeerd aan te geven dat het belangrijk is dat we leren van de vervolgingen en de deportaties uit de Tweede Wereldoorlog. Dat het niet goed is dat we elkaar beoordelen op basis van afkomst, geloof, kleur of wat dan ook. Dat het belangrijk is dat we elkaar respecteren en gewoon een beetje aardig zijn voor elkaar.
