Geen dag dat ik niet graag naar mijn werk ga

Co werkt bij de reiniging van Stadsdeel Oost/Watergraafsmeer en rijdt als chauffeur op een vuilniswagen met kraan door een vaste wijk. Hier bedient hij met afstandsbediening de kraan om vuilcontainers met ‘restafval’ te legen. Hij rijdt alweer zeven jaar op de ‘kar’ en vertrekt elke dag om half acht, na het drinken van een bakkie koffie, vanaf de stortplaats aan de Rozenburglaan. Per dag haalt hij gemiddeld 43 containers leeg. De containers hebben een inhoud van 3 kuub of 5 kuub. "De mensen kennen me," zegt Co en met enige trots vult hij aan "dit is mijn wijk. Als ik er een keer niet ben geweest vragen ze naar me." Elke dag gaat Co met plezier naar zijn werk. Zo ook vandaag, al hapert de techniek van de bediening waardoor hij vertraging oploopt en niet volgens schema kan werken. Hij is met deze klacht al bij de garage geweest, maar dit heeft nog niet tot goed resultaat geleid. Als hij zijn voorman belt, gaat deze akkoord dat hij, als de klacht aanhoudt, eerst naar de garage gaat.
Als het systeem om onduidelijke redenen het weer doet besluit Co toch weer door te gaan. In het begin is het best wel stressen, vindt Co, met zo’n grote wagen. "Je weet dat weggebruikers niet graag willen wachten als je aan het werk bent. Als het dan langer duurt dan je zelf wilt vanwege haperingen aan je kar of omdat er veel vuil naast de containers is gezet, dan voel je je toch verantwoordelijk voor een snelle doorvoer van het verkeer. Als ze dan ook nog eens gaan toeteren dan is dat toch wel stressen. De voorman zegt dat je het je maar niet moet aantrekken maar dat valt niet mee als ze zich laten horen." En toch is er geen dag dat Co niet graag naar zijn werk gaat.